نگاهی اجمالی به گذشته باشکوه
مثلث سوئدی گرنولی (گرن، نوردال، لیندهولم) در دهه پنجاه جرقه زنندگان روزهای روشن میلان بودند. پس از آتش بازی های گرنولی نوبت به حکومت جیانی ریورا در میلان رسید. ریورا پس از تقریبا دو دهه با سرافرازی کفش هایش را آویخت و بازوبند کاپیتانی را تحویل داد تا جایی در رسوایی سال 1980 نداشته باشد. سیلویو برلوسکنی در سال 1986 فرشته نجات روسونری می شود و دوران عظمتی افسانه ای آغاز می شود. برلوسکنی در اولین گام آریگو ساکی را به عنوان سرمربی انتخاب می کند تا همزمان با ورود وی یک مثلث مخرب و قدرتمند دیگر نیز قدم به سن سیرو بگذارد. حال دیگر نوبت مثلث هلندی گولیت – رایکارد – فان باسن بود که آتش بازی های شان را در تاریخ میلان ثبت کنند. به این مثلث بزرگانی دیگری چون باره زی، دونادونی و مالدینی را نیز اضافه کنید. افتخارات فراوانی که آریگو ساکی با میلان به دست آورد تیم او را در نظر سنجی از کارشناسان خبره فوتبال دنیا به عنوان بهترین تیم تاریخ فوتبال معرفی کرد.
ساکی در سال 1991 میلان را ترک کرد تا نوبت کاپلو شود. فابیو که سابقه حضور در میلان به عنوان بازیکن را نیز در کارنامه داشت فصل طلایی دیگری را برای روسونری در کتاب تاریخ این باشگاه و فوتبال دنیا نوشت. کاپلو در سال 1996 میلان را به مقصد مادرید ترک کرد. اعتقاد به سرمایه های باشگاه باعث شد آنجلوتی در سال 2001 روی نیمکت روسونری بنشیند تا او نیز به نوبه خود نامش را در تاریخ باشگاه جاودانه کند. پیروزی در فینال های لیگ قهرمانان سال های 2003 و 2007 و قهرمانی در سری آ (فصل 2003-2004) تنها بخشی از افتخارات آنجلوتی بود. کارلو در سال 2009 خانه را ترک کرد تا این بار جرقه تیره روزی های میلان زده شود.
نگاهی اجمالی به جسمی مریض (حال)
لئوناردو تنها یک فصل در میلان دوام آورد و آلگری با حرف و حدیث های فراوان جایگزین او شد. ماکس در همان فصل اول به لطف درخشش زلاتان، تیاگو سیلوا، کوین پرینس بوآتنگ، نستا، روبینیو، سیدورف و پاتو موفق شد هجدهمین قهرمانی میلان در سری آ را به ارمغان بیاورد. شیرینی این قهرمانی با تغییر نسل سریع و ناگهانی سال های بعد به تلخی بی پایان گرایید. میلان در فصل بعد در کورس قهرمانی مغلوب یوونتوس شد، تیمی که این روزها آلگری را روی نیمکت خود نشانده است. فصل 2012-2013 سرآغاز تیره روزی های میلان بود. روسونری بازیکنان بزرگی چون نستا، گتوزو، اینزاگی، فن بومل، آکوئیلانی، سیدورف، زلاتان، تیاگو سیلوا، کاسانو و پاتو را از دست داد و در نهایت سری آ را با رتبه سوم به پایان رساند. فصل 2013-2014 عجیب ترین فصل میلان بود. ماکس در 13 ژانویه از کار برکنار شد، سیدورف به سرعت از فوتبال خداحافظی کرد تا 16 ژانویه روی نیمکت میلان بنشیند. حتی حضور نیم فصلی سیدورف نیز میلان را نجات نداد و در نهایت روسونری با رتبه هشتم فصل را به پایان رساند.
نگاهی اجمالی به آینده سحرآمیز
روسونری در آخرین روز ماه جاری (31 آگوست) فصل جدید سری آ را با هدایت فیلیپو اینزاگی آغاز خواهد کرد، مربی چهل ساله ای که نامش در تالار میلان ثبت شده است و یکی از اسطوره های بی شمار باشگاه محسوب می شود. فردا روز تولد شماره نه سابق میلان است، مردی که کار خود را در آغازین روزهای چهل و یک سالگی اش آغاز خواهد کرد. اگر نگاهی به لیست فعلی میلان بی اندازیم متوجه خواهیم شد اینزاگی همان طور که در تیم پایه ای میلان کار خود را آغاز کرد دوست دارد کارش را با جوانان ادامه دهد، جوانانی که می توانند از یک سو به مربی خود برای ایجاد دوره ای جدید در میلان کمک کنند و از طرف دیگر اینزاگی را نیز به سرنوشت آلگری و سیدورف دچار سازند.
مستور 16 ساله، کریستانته و نیانگ 19 ساله، دی شیلیو و ال شراوی 21 ساله، ساپونارای 22 ساله، آلبراتزی و بالوتلی 23 ساله به همراه پولی 24 ساله لوبیاهای سحرآمیز "آقای جک" هستند. اینزاگی با توجه به فلسفه باشگاه این پتانسیل را دارد که برای سال ها روی نیمکت میلان بنشیند اما این آینده مستلزم استفاده درست از لوبیاهایی است که می توانند روزی حتی تا حد ریوراها، مالدینی ها، نستاها، شوچنکوها و کاکاهای روزهای درخشان میلان پیش بروند. آغاز دوره جوانگرایی میلان با سرنوشت و نام اینزاگی گره خورده است، داشتش با اوست، برداشت با که خواهد بود؟! آینده این میلان را برلوسکنی هم نمی داند.