ﺷﺒﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺞ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ، ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﯿﻎ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻢ ..
ﺑﮕﻔﺘﻢ :
ﺧﺎﻟﻘﺎ ! ﻳﺎﺭﺏ ؛ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻢ؟
ﮐﺠﺎﺋﯽ ﺗﻮ ؟؟ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻮ ؟؟ ﭼﻪ می خواهی ﺗﻮ ﺍﺯ قلبم ؟؟
ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﺴﺘﯽ ﭼﻪ می دانی ؟؟ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﭼﻪ می جویی ؟؟
ﺗﻮ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﮐﺮﺩﯼ ...
ﺗﻮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺭﺍ ﺯ ﻓﺮﻫﺎﺩﺵ ﺟﺪﺍ ﮐﺮﺩﯼ ...
ﺳﭙﺮﺩﻯ ﺗﯿﻎ ﺑﺮ ﻇﺎﻟﻢ ، ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ جفا ﮐﺮﺩﯼ ...
ﺑﻪ ﺁﻥ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭﺕ ، ﺗﻮ ﻇﻠﻢ ﺭﺍ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩﯼ ...
ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺩﻳﺮﻳﻨﻢ ، ﺳﻮﺍ ﮐﺮﺩﻯ ...
ﺳﭙﺲ گفتی : ﻧﺸﻮ ﮐﺎﻓﺮ ... !!!
ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺘﻢ ... ؟؟؟
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﮔﺮ ﻋﺰﯾﺰﺕ ﺭﺍ ﮐﺴﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﻐﻞ ﮔﯿﺮﺩ ،
ﺗﻮ ﺁﯾﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﺍﯾﻮﺑﺖ ،
ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺁﻥ ﺟﺎﻭﯾﺪﺕ ﺳﺨﻦ ﺁﺭﯼ ؟؟؟
ﺗﻮ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ ﮐﻔﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮔﻔﺖ ... ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﮔﻔﺖ ؟؟؟
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺍ ، ﻏﺮﻭﺭﻡ ﺭﺍ قفس ﺩﺍﺭﺍﻥ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﻭ
ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ
ﻫﻨﻮﺯﻡ ﭘﺎﯼ ﻣﯿﮑﻮﺑﻨﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﻨﺪ
ﻋﺠﺐ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﯽ ﻋﻄﺎ ﮐﺮﺩﯼ
ﺧﺪﺍ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ می گویم ... ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩﻯ ...
ﺧﻄﺎﯾﺖ ﺭﺍ نمی بخشم ...
ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻯ ... .
