سلام دوستای بارسایی
راستش تو این بیست بیست و سه چهارسالی ک فوتبال میبینم و بیست یک سالی که طرفدار رئالم روزهای تلخ و شیرین کم نبوده
ولی بارسای قوی شکستش لذتبخش تره تا بارسای ضعیف
امیدوارم هرچه زودتر تیمتون سر و سامون بگیره
اما این روزهای شما منو برد به اول راهنماییم
تو نمونه دولتی یکی از مدارس شیراز بودم و هر روز با سرویس میرفتم مدرسه و میومدم و تو سرویس بحث فوتبالی بود همیشه
پر از کل کل و دعوا و ...
دقیق یادمه سال 83-84 بود
یعنی سال 2005 اگه اشتباه نکنم
رونالدینهو ترکونده بود تو بارسا به همه تیما کلی گل میزدن
همه تو اون سرویس بارسایی بودن
همشون از راننده تا بغل دستیم
بعد من رئالی بودم و همش حرص میخوردم
نمیتونید درک کنید تو چه فشاری بودم ولی حاضر نبودم تیمم عوض کنم
یه چندتا میلانی داشتیم
لیورپولی
منچستری زیاد بود
اون موقع هنوز سیتی و چلسی و .. نبود بجاش تادلتون بخواد ارسنالی و میلانی بود
خلاصه
اون روزا گذشت ولی دردش هیچوقت یادم نمیره
تو کل کلا حرفی نداشتم و میرفتم تو خودم میگفتم عیب نداره یه روزی هم رئال دوباره قوی میشه
سنگین ترین جاش وقتی بود ک رفیقم گفت فرزاد اگه رئال هیچوقت دوباره قوی نشه چی ؟ انقدر عاشق رئال بودم که سرم انداختم پایین گفتم عیب نداره
خیلیا رئالی ان و زمانی رئالی شدن که رئال قوی بود
ولی من بخاطر اون دوران هیچوقت رئالی بودنم نتونستم ترک کنم
حال و روز شما بارسایی ها هم درک میکنم .. به زودی با قدرت برمیگردید