آیا لیورپول می تواند ناامیدی های فصل گذشته را جبران کند؟
طرفداری | پس از نزدیک شدن به کسب یک چهارگانه بی سابقه و غیرمنتظره در فصل 22-2021، فصل 23-2022 برای لیورپول بسیار ناامیدکننده بود. کامیونیتی شیلد تنها دستاورد لیورپول در فصلی بود که حتی موفق نشدند آن را در بین چهار تیم برتر لیگ به پایان برسانند. یورگن کلوپ چند تن از قابل اعتمادترین بازیکنان خود را از دست داد اما او که به دنبال بازگرداندن تیمش به رقابت در چالش های لیگ برتر است، بازیکنان جدید و درخشانی نیز برای بازی کردن دارد. در آستانه آغاز فوتبال باشگاهی در اروپا، در این یادداشت به بررسی 5 سوال پیرامون چالش های اصلی لیورپول در فصل جدید خواهیم پرداخت. با طرفداری همراه باشید.
پیش از شروع مطلب، قسمتهای قبلی را از دست ندهید:
1) آیا خط هافبک جدید می تواند از همان ابتدا آتشین باشد؟
خط هافبک لیورپول همانند سوژه یکی از آن برنامه های تلویزیونی بازسازی خانه است. برنامه هایی که در آن، چیزی که سال ها بازسازی نشده، ناگهان کاملاً تغییر می کند. لیورپول که از سال 2018 تا قبل از تابستان امسال فقط یک هافبک جذب کرده بود (تیاگو آلکانتارا در سال 2020)، حال در طول چند ماه حداقل سه هافبک را خریداری می کند. این اتفاق از روی ناچاری است زیرا لیورپول از پایان فصل گذشته تا الان جیمز میلنر، نبی کیتا، الکس اوکسلید چمبرلین، جوردن هندرسون و فابینیو را از دست داده است.
بدین ترتیب تجربه زیادی از ترکیب لیورپول خارج شده که تا الان با الکسیس مک آلیستر و دومینیک سوبوسلای جایگزین شده است. در حالی که طبق گزارش ها، باشگاه همچنین به دنبال جذب رومئو لاویا از ساوتهمپتون است. انتظار می رود که جوانان خود لیورپول از جمله کورتیس جونز، هاروی الیوت و استفان بایچتیچ نیز برای قرمزها به میدان بروند. خط هافبک منطقه ای بود که مطمئناً به کار گسترده و تغییراتی زیاد نیاز داشت. بسیاری مقصر فصل 23-2022 ناامیدکننده و بی هدف لیورپول را خط هافبکی می دانستند که اغلب به خصوص در بازی های خارج از خانه، از رقابت خارج شده و مغلوب می شدند.
هر چند یورگن کلوپ همیشه روی مدافعان کناری خود برای ارسال پاس گل و مهاجمانش برای گلزنی تاکید داشته اما خط هافبک او واقعاً به اندازه کافی به خط حمله کمک نکرده است. در فصل گذشته لیگ برتر انگلیس فقط هشت گل لیورپول توسط مدافعان این تیم به ثمر رسید که دو گل آن را فابیو کاروالیویی به ثمر رساند که فصل آینده به صورت قرضی در لایپزیش بازی خواهد کرد.
اگر خط هافبک حداقل مراقب توپ بود و از خط دفاعی محافظت می کرد، این مسئله مشکی ایجاد نمی کرد اما به نظر می رسد که این طور نبود. فقط تیاگو آلکانتارا در بیش از 50 درصد نبردهای خود پیروز شد (57.7%) و این بازیکن اسپانیایی تنها هافبک لیورپول بود که از نظر میانگین قطع توپ در هر بازی در بین هافبک هایی که بیش از 18 بازی انجام دادند، در بین 30 هافبک برتر قرار گرفت. این که بازیکن سابق بارسلونا و بایرن مونیخ در فصل گذشته لیگ برتر فقط 18 بازی توانست انجام دهد نیز یک مشکل بود. مک آلیستر (57.3%)، سوبوسلای (50.9%) و لاویا (56.2%) هر یک در فصل گذشته بازی های لیگ موفق شدند در بیش از نیمی از نبردهای خود پیروز شوند و دو بازیکن اول، روی هم رفته روی 26 گل تاثیر مستقیم داشتند.
در پایان فصل گذشته میانگین سنی خط هافبک لیورپول بدون احتساب آرتور ملو که به صورت قرضی در این تیم حضور داشت و فقط 13 دقیقه بازی کرد، 27.6 بود. در صورتی که لیورپول موفق به جذب لاویا شود، در شروع فصل آینده گزینه های خط هافبک این تیم میانگین سنی فقط 22.4 سال را خواهند داشت و تیاگو آلکانتارای 32 ساله تنها بازیکن بالای 24 سال و فقط دو فرد جزو بازیکنان بالای 22 سال خط هافبک قرمزها خواهند بود. این آمار در صورتی که ترنت الکساندر آرنولد به صورت دائمی به خط هافبک منتقل شود، قطعاً تغییر خواهد کرد اما می توان این را نیز در نظر داشت که هر هافبک دیگری به جز لاویا که قبل از بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی به خدمت گرفته شود، احتمالاً فردی خواهد بود که اندکی تجربه به خط هافبک اضافه کند.
کلوپ باید تصمیم بگیرد که می خواهد به تازه واردان اعتماد کند یا به آرامی آن ها را به ترکیب اضافه کرده و شاید در اوایل فصل بازیکنانی چون تیاگو، جونز و الیوت دقایق بیشتری فرصت بازی دریافت کنند. هر چند مک آلیستر در پیش فصل درخشان و آماده به نظر رسید. لیورپول در این تابستان تجربه و قدرت رهبری زیادی را از دست داد که در طول سال های اخیر غیرقابل ارزش گذاری بود اما باید گفته شود که این تجربه و قدرت رهبری در طول فصل گذشته کمک زیادی به این تیم نکرد. آن ها هیچ انتخابی به جز پذیرفتن دنیای جدید و شجاع با امید به موفقیت ندارند.
2) چگونه ترنت الکساندر آرنولد بهترین عملکرد را خواهد داشت؟
پس از این که در سال های اخیر یکی از بهترین مدافعان راست دنیای فوتبال بود، افت فرم الکساندر آرنولد در فصل گذشته همانند بقیه هشدار بزرگی در آنفیلد بود. او به طور گسترده ای به خاطر نحوه دفاع کردنش مورد انتقاد قرار گرفت و احتمالاً کاهش آمار برخلاف انتظار او، چیزی بود که باعث تعجب بیشتر همه هواداران شد.
از نظر دفاعی، الکساندر آرنولد در کل فصل گذشته لیگ برتر فقط دو اشتباه منجر به شوت مرتکب شد و هیچ یک از این اشتباهات منجر به گل نشد. تا قبل از تساوی خانگی مقابل آرسنال در اوایل ماه آوریل، فقط چهار تن از مدافعانی که تا آن زمان حداقل 15 بازی در لیگ برتر انجام داده بودند آمار درصد تکل موفق بهتری نسبت به آمار 73.2% الکساندر آرنولد داشتند. در حالی که این بازیکن فقط 20 بار توسط رقبا دریبل خورده بود، 15 بار کمتر از کیران تریپیر نیوکاسل. چیزهای زیادی هستند که آمار و ارقام می توانند به شما بگویند و هر کسی بازی های لیورپول را تماشا کرده باشد، بازیکنی را دیده است که از نظر اعتماد به نفس و ثبات مشکل دارند.
با این حال چیزی که شوکه کننده تر بود، این مسئله بود که بازیکنی که در فصل قبل لیگ برتر 12 پاس گل ارسال کرده بود، در 27 بازی ابتدایی خود در فصل 23-2022 لیگ برتر فقط دو پاس گل به نام خود ثبت کرد. هر چند کلوپ تصمیم گرفت از بازی مقابل آرسنال در ماه آوریل پست او را تغییر دهد تا این بازیکن در زمان هایی که لیورپول مالکیت توپ را در اختیار دارد، به خط هافبک منتقل شود. الکساندر آرنولد در آن بازی پاس گل دیرهنگام و منجر به تساوی روبرتو فیرمینو مقابل مدعی قهرمانی را ارسال کرد که اولین از هفت پاس گل او در طول ده بازی بود. او همچنین در طول این ده بازی بیشترین لمس توپ را در بین بازیکنان لیگ داشت (1073) که این رقم 122 بار بیشتر از لویس دانک از برایتون با بهترین آمار بود. او همچنین پس از کاسمیرو از منچستریونایتد (89) بیشترین کسب مالکیت توپ (80) را در آن زمان داشت و این مسئله به وضعیت دفاعی او نیز کمک کرد.
با توجه به پیشرفت شدید بازیکن و تیم پس از این اتفاق، می توان این طور فرض کرد که کلوپ در فصل 24-2023 نیز به همین شکل از الکساندر آرنولد استفاده خواهد کرد. پس از این تغییر سیستم، لیورپول نسبت به تمام تیم های لیگ به جز منچسترسیتی (25) در طول ده بازی آخر امتیازات بیشتری کسب کرد (24).
نشانه های اولیه از پیش فصل نشان دهنده این مسئله هستند که سرمربی واقعاً به آن سیستم ایمان خواهد داشت. الکساندر آرنولد در واقع به عنوان یک هافبک مدافع کناری در دو بازی دوستانه ابتدایی به میدان رفت، هر چند احتمالاً این اتفاق بیشتر به دلیل نبود گزینه های دیگر بود تا نشانه ای برای انتقال دائمی او به خط هافبک. او در بازی مقابل لسترسیتی و بایرن مونیخ در تور سنگاپور به پست آشنای خود بازگشت.
3) آیا خط دفاعی لیورپول به اندازه کافی قدرتمند است؟
تقویت خط هافبک تا الان تمرکز اصلی لیورپول در تابستان امسال بوده است اما همچنان در خط دفاعی نگرانی هایی وچود دارد. لیورپول در فصل گذشته به خصوص در خط دفاعی مشکلاتی داشت که باعث شد شاهد 370 شوت به سمت دروازه خود در لیگ برتر بود، 73 بار بیشتر از فصل قبل و بیشترین تعداد در یک فصل کامل از زمان حضور یورگن کلوپ در سال 2015. آن ها همچنین با موقعیت های گلزنی باکیفیتی از سوی رقبا مواجه شدند، به طوری که 27.8% شوت هایی که دریافت کردند به عنوان یک شانس بزرگ گلزنی دسته بندی شد که بدترین آمار در دوران کلوپ محسوب می شود. لیورپول در فصل 22-2021 فقط با 53 موقعیت بزرگ گلزنی از سوی رقبا مواجه شد که آن ها را در رده پنجم کمترین تعداد در آن فصل لیگ قرار داد اما این آمار در فصل 23-2022 تقریباً دو برابر شد (103) که آن ها را پس از لیدز یونایتد و فولام (هر دو 112) در رده سوم بیشترین تعداد قرار داد.
البته این اتفاق فقط به دلیل اشتباهات خط دفاعی نبود. همان طور که پیش از این ذکر شد، خط هافبک نیز محافظت زیادی از خط دفاعی نکرد و کلوپ نیز در طول فصل به این مسئله اشاره کرد که چگونه دفاع تیمش از خط حمله آسیب دیده است و این احتمالاً به دلیل حضور زوج جدیدی در آن منطقه بود که در حال تطبیق با سیستم تیم بودند. هر چند گزینه های خط دفاعی لیورپول شامل جوئل ماتیپ و ویرجیل فن دایک که هر دو وارد دهه 30 سالگی شده اند، جو گومزی که از زمان قهرمانی لیگ در فصل 20-2019 به دلیل مصدومیت ها و سپس مشکل در بازگشت به ترکیب تیم، نتوانست به صورت مداوم در سطحی بالا بازی کند و ابراهیما کوناته که از زمان انتقال به لیورپول از لایپزیش از دو سال پیش عملکردی عالی داشته اما به دلیل مصدومیت ها فقط در 29 بازی لیگ توانسته است برای قرمزها به میدان رود، بود.
اگر لیورپول به بازی با سیستم جدید ادامه دهد، مدافع مرکزی سمت راست باید به دلیل انتقال الکساندر ارنولد به خط هافبک، مناطق بیشتری را پوشش دهد و اندی رابرتسون در سمت چپ خط دفاعی نیز باید بیشتر شبیه به یک مدافع مرکزی چپ پا بازی کند، در نتیجه شاید بازیکنی ایده آل تر و مناسب تر برای آن پست برای لیورپول نیاز باشد چون این تیم در حال حاضر مدافع مرکزی چپ پا ندارد.
لیورپول در بازی های پیش فصل به دریافت گل های زیاد ادامه داده و در دو بازی دوستانه مقابل گروتر فورث و بایرن مونیخ چهار گل دریافت کرد، هر چند در این بازی ها تمام چهار گل در نیمه دوم و زمانی که لیورپول خط دفاعی و دروازه بانی ناآشنا داشت، دریافت شد. بایرن مونیخ از فضای خالی بزرگی که در سمت راست خط دفاعی لیورپول وجود داشت در طول پیروزی 4-3 در سنگاپور به خوبی بهره برد.
باشگاه قطعاً نیاز دارد تا قبل از بسته شدن پنجره نقل و انتقالات تابستانی، حداقل یک مدافع جذب کند؛ به خصوص پس از جدایی فابینیو که یکی از گزینه های خط دفاعی در مواقع اضطراری بود. لیورپول قطعاً نمی خواهد خودش را در موقعیت سال قبل ببیند.
4) چه کسانی خط حمله را تشکیل خواهند داد؟
نگرانی های کمتری در مورد گزینه های هجومی وجود دارد زیرا این منطقه ای است که به نظر می رسد لیورپول به اندازه کافی آن را برای آینده تقویت کرده است. سادیو مانه، دیووک اوریگی و روبرتو فیرمینو همگی در سال گذشته از لیورپول جدا شدند اما لوئیس دیاز، داروین نونیز و کودی خاکپو در طول سه پنجره نقل و انتقالاتی اخیر به ترکیب قرمزها اضافه شده اند. در کنار محمد صلاح و دیوگو ژوتا، آن ها یکی از قوی ترین تیم های هجومی اروپا را تشکیل می دهند.
مسلماً این بهترین عمقی است که کلوپ تا به حال در خط حمله داشته است. پیش از این لیورپول روی مثلث هجومی فوق العاده و نمادین مانه، فیرمینو و صلاح و با بازیکنانی چون اوریگی، ژردان شکیری و تاکومی مینامینو به عنوان پشتیبان هایی مناسب و البته غیرقابل توجه، حساب می کرد. حال از این بازیکنان فقط صلاح باقی مانده و چهار گزینه دیگر که در هر بازی هر یک قادر به قرار گرفتن در ترکیب اصلی هستند و هر کدام چیز کمی متفاوتی را ارائه می دهند.
از نظر خلاقیت در خط حمله، لیورپول با وجود از دست دادن مانه در تابستان گذشته، خیلی سقوط نکرد. فقط منچسترسیتی به اندازه آن ها در فصل گذشته لیگ برتر انگلیس موقعیت بزرگ خلق کرد (103) اما بحث تمام کنندگی و تبدیل این موقعیت ها به گل بود که باعث ناامیدی لیورپول شد. فقط پنج تیم نسبت به لیورپول (37.6%) درصد تبدیل موقعیت به گل کمتری داشتند و آرسنال با وجود این که نسبت به این تیم 30 موقعیت بزرگ گلزنی کمتری خلق کرد، دو موقعیت بیشتر از لیورپول تبدیل به گل نمود.
خاکپو پس از انتقال به لیورپول از آیندهوون در ژانویه، امیدوارکننده بود و ژوتا پس از مصدومیت طولانی مدت ساق پا، در بازی های آخر پیشرفت کرد. دیاز نیز فصل خود را به دلیل مصدومیت زانو مختل شده دید اما کلوپ می تواند امیدوار باشد که بازیکن کلمبیایی بتواند آماده بماند و به فرم خوب خود که با آن در نیم فصل اول 22-2021 و پیش از انتقال به لیورپول در 18 بازی برای پورتو 14 گل به ثمر رساند، بازگردد.
به طور مشابه، اگر نونیز بتواند به بازیکن مرگباری که در طول فصل 22-2021 لیگ پرتغال بود و 21 موقعیت از 35 شانس بزرگ خود (60%) را تبدیل به گل کرد، بازگردد؛ گلزنی در فصل آینده مشکلی برای لیورپول نخواهد بود. نونیز سابقه نیاز به یک سال زمان برای وفق پیدا کردن با باشگاه جدید را دارد و این به خوبی در فصل اول حضورش در بنفیکا یعنی فصل 21-2020 مشخص بود که در 29 بازی (19 حضور ثابت) فقط شش گل به ثمر رساند و سپس در فصل بعد در طول 28 بازی (24 حضور ثابت) موفق به زدن 26 گل شد تا پیشرفتش به وضوح مشخص باشد.
ژوتا تا زمانی که اولین گل را در جریان تحقیر لیدز یونایتد با نتیجه 6-1 در آوریل به ثمر رساند، یک سال کامل تقویمی را بدون گل گذرانده بود. او در نهایت فصل را با هفت گل به پایان رساند که تمام آن ها را در نه بازی آخر خود به ثمر رسانده بود. او فقط در 5 بازی از این بازی ها فیکس بود و بیش از تمام هم تیمی های خود در آن برهه زمانی گلزنی کرد. بازیکن تیم ملی پرتغال در پیش فصل نیز همین طور آماده و سرحال به نظر می رسید.
ترفند کلوپ این است که بداند از کدام گزینه در چه زمانی استفاده کند. باید در نظر داشت که احتمالاً چرخش زیادی را در خط حمله شاهد خواهیم بود و محمد صلاح در صورتی که مصدوم نشود، تنها بازیکن ثابت خط حمله خواهد بود و در مورد بقیه همه چیز به نحوه رقابت آن ها بستگی دارد.
در خط حمله لیورپول بن دواک، وینگر 17 ساله اسکاتلندی هیجان انگیزی نیز وجود دارد که می تواند خطری از روی نیمکت محسوب شود و به طور بالقوه گاهی به صلاح اجازه استراحت دهد. بازیکن مصری در ماه های ژانویه و فوریه به جام ملت های آفریقا خواهد رفت و با خود فکر خواهید کرد که دواک به همراه سوبوسلای و شاید حتی الیوت، می خواهند خودشان را در موقعیتی قرار دهند که در طول آن ماه گزینه اول کلوپ باشند.
5) لیگ اروپا را تا چه حد باید جدی گرفت؟
یکی از رقابت هایی که دواک می تواند در آن فرصت بازی کسب کند، لیگ اروپاست. برای اولین بار در یک فصل کامل زیر نظر کلوپ، لیورپول موفق به کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا نشد. آن ها در اولین فصل کلوپ در آنفیلد در لیگ اروپا خیلی خوش گذراندند و لذت بردند اما سوال این است که آیا آن ها تلاش خواهند کرد و انتقام فصل 16-2015 که در فینال مقابل سویا شکست خوردند را می گیرند یا با لیگ اروپا به عنوان شانسی برای فرصت دادن به جوانان و نیمکت نشینان برخورد خواهند کرد؟
البته که هر دو می تواند درست باشد. آرسنال و منچستریونایتد در طول مرحله گروهی فصل گذشته تغییرات زیادی در ترکیب خود ایجاد کردند و اگر امثال فن دایک، آلیسون و صلاح تا پیش از مراحل حذفی در این رقابت بازی های زیادی انجام دهند، می توانید متعجب شوید. در حالی که در رقابت های لیگ قهرمانان اروپا انتظار می رود تغییرات اندک و حداقل باشند - کلوپ در اولین بازی مرحله گروهی فصل گذشته مقابل ناپولی پس از تساوی بدون گل مقابل اورتون در بازی قبلی، فقط سه تغییر ایجاد کرد - لیگ اروپا به سرمربی آلمانی این اجازه را می دهد تا به بازیکنان کلیدی خود استراحت بیشتری دهد. برای مثال، میکل آرتتا در اولین بازی مرحله گروهی فصل گذشته مقابل زوریخ در خارج از خانه و پس از شکست 3-1 مقابل منچستریونایتد در لیگ برتر، هفت تغییر ایجاد کرد.
با رقابت بسیار شدید و نفس گیر در لیگ برتر انگلیس، لیورپول نمی تواند این واقعیت را نادیده بگیرد که قهرمانی در لیگ اروپا یک فرصت دوم برای صعود به لیگ قهرمانان اروپا است. یک فصل خارج از رقابت تیم های برتر اروپا یک چیز است اما دو فصل متوالی دلیلی برای نگرانی خواهد بود. هواداران لیورپول عاشق شب های اروپایی هستند و نسل قدیمی تر خاطرات زیادی از بهترین شب های خود در جام یوفا برای شما تعریف خواهند کرد. آخرین باری که لیورپول قهرمان این رقابت شد در سال 2001 بود، زمانی که آن ها هافبکی به نام مک آلیستر داشتند. لیگ اروپا همچنین تنها رقابتی است که لیورپول تحت هدایت کلوپ در آن شرکت کرده و قهرمان نشده است.
برنده شدن اغلب باعث برنده شدن می شود - همان طور که این تیم به خوبی می داند - و آن ها مشتاق خواهند بود که این عادت را در فصل 24-2023 بازگردانند.
ترجمه از Opta Analyst