در فصل ۱۹۷۵/۷۶ اتفاقی افتاد که برای تمامی طرفداران یووه تلخ بود. فصلی که یوونتوس جام را به رقیب همشهری تورینو تقدیم کرد. راجب این فصل در قسمت مربوط به تورینو بیشتر حرف میزنیم.
در هر صورت این فصل سیلی محکمی به بیانکونری بود که حاصلش تغیرات گسترده ای شد. بونیپرتی، مدیرعامل وقت یوونتوس پارولا سرمربی این تیم را اخراج کرد و جیووانی تراپاتونی رو از میلان به یوونتوس آورد.
فابیو کاپلو و پیترو آناستازی دیگر جایی در ترکیب بیانکونری نداشتند و هر دو به ترتیب برای جابهجایی با رومئو بِنِتی و روبرتو بونینسنیا راهی میلان و اینتر شدند. در را جوانسازی تیم، آنتونیو کابرینی ۲۱ ساله از آتالانتا به یوونتوس آمد و جیانپیرو گاسپرینی نیز از جوانان به تیم اصلی آمد.
سری آ برای یوونتوس فوق العاده آغاز شد. ۷ بازی اول لیگ را بیانکونری با پیروزی به پایان رساند و در تمامی این ۷ هفته در صدر بود. اما در هفته هشتم یوونتوس به رقیبش رسید. تورینو توانست در این بازی ۲-۰ یوونتوس را مغلوب کند تا همه فکر کنند که دوباره داستان سال پیش قرار است تکرار شود.
اما یوونتوس خود را نباخت و تا دربی دلا موله برگشت، ۱۰ برد، ۳ مساوی و ۱ باخت را داشت توانست به صدر بازگردد.
در هفته ۲۳ یوونتوس و تورینو باری دیگر به مصاف هم رفتند. این بازی طوفانی آغاز شد و کائوسیو برای یوونتوس در دقیقه ۶ و پولیچی برای تورینو در دقیقه ۸ گلزنی کردند اما بازی گل دیگری نداشت تا با نتیجه ۱-۱ به پایان برسد.
یوونتوس از اشتباه سال پیشش درس گرفته بود و این بار دیگر قرار نبود قهرمانی را تقدیم کند. در حالیکه دوباره مانند سال قبل مقابل پروجا متوقف شد اما بقیه بازی هایش را برد تا در نهایت با برد در بازی آخر مقابل سمپدوریا، با اختلاف یک امتیاز نسبت به تورینو قهرمان سری آ بشود.
بیانکونری در آن فصل کمبود ستاره نداشت، در عقب زمین اسطوره هایی چون دینو زوف، کلودیو جنتیله، گائتانو شیرهآ و آنتونیو کابرینی را داشت. در وسط زمین رومئو بِنِتی، مارکو تاردلی و کاپیتان جوزپه فورینو را داشت اما ستاره اصلی قهرمان زوج خط حمله یعنی روبرتو بِتِگا و روبرتو بونینسنیا بودند که به ترتیب با ۱۷ و ۱۰ گل نقش اصلی را در قهرمانی یوونتوس تراپاتونی ایفا کردند.
کوپا ایتالیا برای یوونتوس کاملا متعادل شروع شد و متعادل نیز به پایان رسید. در راند اول آنها در گروه مونزا، جنوا، ورونا و سامبندتسه قرار گرفت که بدون مشکل با ۲ برد و ۲ تساوی توانست از این گروه بالا برود. اما مشکل اصلی در راند دوم و ماقبل فینال بود. جایی ۸ تیم پایانی در دو گروه ۴ تیمه قرار گرفتند و یوونتوس با تیم های قدرتمندی چون اینتر و ویچنزا در کنار لچه همگروه شد.
بیانکونری در ۶ بازی رفت و برگشت، ۲ برد، ۲ تساوی و ۲ باخت بدست آوردند. کاملاً بالانس اما این کافی نبود زیرا اینتر با ۳ برد و ۳ مساوی بالاتر از آنها به فینال صعود کرد و در آن مغلوب میلان شد.
یوونتوس تا به آن زمان نتوانسته بود قهرمان جامی در سطح اروپا بشود. اما این نیز قرار بود با عمو تراپ تغییر کند.
در یوفا کاپ یا همان لیگ اروپا ۱۹۷۶/۷۷، در راند اول یوونتوس در مقابل منچسترسیتی قرار گرفت. آنها درحالی که بازی رفت را، ۱-۰ به سیتی باخته بودند در بازی برگشت با گل برد ۲-۰ توانستند به مرحله بعد بروند.
مرحله دوم یوونتوس کار مرحله قبل را این بار در مقابل تیم دیگر منچستر تکرار کرد. آنها بازی رفت را ۱-۰ شکست خوردند اما برگشت را ۳-۰ پیروز شدند.
راند سوم اما قضیه برعکس بود. یوونتوس در مقابل شاختار دونسک شوروی، کار را در بازی رفت با برد ۳-۰ تمام کرد تا برد ۱-۰ برگشت شاختار نیز نتواند جلوی آنها را بگیرد.
در مرحله ¼، بیانکونری مقابل ماگدبورگ آلمان شرقی قرار گرفت که کار سختی نداشت و با دو برد ۳-۱ و ۱-۰ توانست به نیمهنهایی برسد.
نیمهنهایی حتی از ¼ هم برای یوونتوس آسان تر بود و با دو برد ۴-۱ و ۱-۰ توانستند آاک آتن یونان را شکست بدهند تا در فینال رقیب اتلتیک بیلبائو بشوند.
ماه می ۱۹۷۷ ماه حساس و شیرینی برای یوونتوس بود. در ۴ می آنها توانستند رقیب باسکی خود را در سن مامس ۱-۰ شکست بدهند. در ۱۸ می و ۴ روز قبل از بازی سرنوشت ساز با سمپدوریا در هفته آخر لیگ، یوونتوس در خانه میزبان اتلتیک بیلبائو بود. در شروع بازی و دقیقه ۷ بتگا ۱-۰ کرد بازی را تا قهرمانی یوونتوس تقریباً قهرمانیش قطعی بشود اما بیلبائویی ها توانستند با دو گل ایرورتا و کارلوس بازی را در مجموع به تساوی بکشند اما این کافی نبود و یوونتوس موفق شد با قانون گل زده در خانه حریف اولین جام یوفایش را بدست آورد.