متن گفت‌گو از کانون هواداران یوونتوس در ایران؛
۱- نظرتان در خصوص استفاده آنتونیو کنته از سیستم ۳-۵-۲ ـی که در فوتبال مدرن امروزی بازی می‌کنه چیه؟ و اینکه بسیاری معتقد هستند این سیستم در مقابل تیم‌های بزرگ اروپایی با مشکل مواجه خواهد، این مسئله تا چقدر ممکنه صحت داشته باشه؟
” در فوتبال مدرن امروزی، شرایطی به وجود اومده که بیشتر تیم ها با سیستم ۱-۳-۲-۴ و تک مهاجم بازی می‌کنند، اما به نظر می‌رسه سیستم سه مدافعه کنته در برابر این سیستم و تک مهاجم بسیار خوب بایسته. در عین حال کنته اعتقاد داره که در فوتبال این عصر که توانایی و سرعت بازیکنان بالا رفته، بازیکنان گوش هم میتونن هم دفاع کنن و هم حمله. مثل لیخشتاینتر که در گوش راست هم مهاجمه و هم مدافع. در این سیستم معمولاً یکی از هافبک‌ها متمایل به عقب بازی می‌کنه، یعنی این سیستم ۲-۳-۵ هم بشمار میره، پراندلی هم در یورو ۲۰۱۲ با تیم ملی ایتالیا، از دنیله دروسی به عنوان هافبکی که دفاع میکرد بهره می‌برد.
سیستم ۳-۵-۲ در یووه با سه مدافع مستحکم و هافبک‌های پرشمارش طی دو فصل اخیر با گشودن دروازه‌ها خوب جواب داده، دو قهرمانی باصلابت سری‌آ بسیار ارزشمنده، اما اینکه این سیستم در برابر تفکرات تیم‌های بزرگ اروپایی به مشکل می‌خوره کمی قابل تأمله. چالش واقعی سیستم ۲-۵-۳ معمولاً برابر تیم‌هایی که با سیستم ۳-۳-۴ بازی می‌کنن عیان می‌شه، مثل بارسلونا و یا تیم‌هایی که در حمله بیش از دو مهاجم را به رخ می‌کشن، مثل بایرن مونیخ، جایی که مدافعین با مهاجمین پرشماری روبرو می‌شن.
ولی خب یادمان باشد سیستم تیم ها بر اساس توانایی بازیکنان شکل می گیرد. در ۲-۴-۴ معمولا یکی از دو مهاجم به عقب برمی گردد و در کنار دو هافبک میانی بدل به مرد میانی سوم می شود. ولی در ۲-۵-۳ سه هافبک مرکزی وسط زمین، مثلا پیرلو و پاگبا و ویدال، را اداره می کنند تا دو مهاجم، مدافعان حریف را نشانه روند. یکی از دو مهاجم یووه معمولا مدافعان را به جلو کشیده و دیگری به فضای پشت نفوذ می کند. می توانم به گل تساوی بخش فصل پیش برابر چلسی در استمفورد بریج اشاره کنم. یعنی آمادگی بازیکنان در تحلیل سیستم کلیدی بشمار می رود. ”
۲- نظرتان در خصوص قرعه‌کشی لیگ‌قهرمانان و همگروه شدن رئال با یوونتوس و گالاتاسرای چیه؟ پیش‌بینیتون از رویارویی رئال با تفکرات سرمربی ایتالیاییش مقابل کنته چیه؟
” گروه هیجان انگیزی است. رئال که رئال است و نیازی به توضیح نداره ، ولی شیفته تیم هایی ترکیه ای هم هستم و جنگجوی‌شان را دوست دارم. با این وصف چالش های آنچلوتی در رئال را پرشمار می بینم. تلاش کارلو برای سامان بخشیدن تیم خودش با بازیکنانی که توسط باشگاه جمع شده اند و نه او، انتظارات فراوان، خریدها و فروش های کوچ و بزرگ، رفتن اوزیل و ورود گرت بیل چالش های بزرگی بشمار می روند که می‌تونه تیم رو در این گروه نسبتاً سخت به چالش بکشه، در حالی که یووه تیمی متعلق به کونته محسوب می شود و تفکرات او کاملآً بر تیم موستولی می‌کند. گالا هم یک رقیب خوب است اما نه حریفی که یووه را از صعود بازدارد.”
۳- این فصل سری‌آ چه کسانی مدعی هستند؟ بسیاری از کارشناسان معتقد هستند که یووه با خریدهایی که در تابستان امسال داشته خیلی راحت تر از فصل قبل قهرمان ایتالیا خواهد شد؛ نظرشما چیه؟
“مدعی اصلی کماکان یوونتوس است. اما بیایید در باره خریدهای یووه حرف بزنیم. خط حمله تقویت شده. دو مهاجم فصل پیش از میان جیووینکو، کوالیارلا، ماتری و ووچینیچ انتخاب می شدند. ترکیب ووچینیچ و جیووینکو بیش از سایرین هم به میدان رفتند. ترکیبی که به اعتقاد من کارساز هم بود. کونته از ترکیب کوالیارلا و ماتری کمترین بهره را برد – اگر اشتباه نکنم فقط دو بار – و به همین دلیل از جدایی ماتری تعجب نکردم. در باره فرناندو یورنته باید صبر کرد و دید چه نمایشی ارائه خواهد داد. او طی یک سال اخیر به صورت ممتد راهی میدان نشده. نمی دانیم در چه شرایطی به سر می برد. او بازیکن مورد علاقه کونته است، ولی تصور نمی کنم همیشه هم با سیستم کونته همساز شود. او بیشتر مهیا کننده شرایط حمله است تا یک گلزن. یعنی باید در صف هافبک های یووه قرار بگیرد. در حالی که مثلا کارلوس توز ترکیبی از هر دو است. اما خیلی ها اعتقاد دارند یورنته در لیگ قهرمانان بدل به اسلحه مخفی کونته خواهد شد. یکی از مشکلات یووه پیش در لیگ قهرمانان قابل پیش بینی بودنش بشمار می رفت.
احتمالا انتظار داشتیم یک مدافع میانی به تیم اضافه شود. مصدومیت بونوچی یا کیلنی یا بارزالی شرایط را سخت می کند. مگر آن که اگبونا که بازیکن خوش آتیه ای است بدرخشد. در حالی که مارکو موتا و پلوسو در دو دفاع کنار ذخیره های بسیار خوبی بشمار می روند.”
۴- برنده نقل و انتقلات در فوتبال ایتالیا رو چه تیمی تصور می‌کنید؟
“تصور نمی کنم برنده ای داشته باشد. همه مدعیان در حد میانه ای در بازار راه رفته اند. میلان علی‌رغم ضعف دفاعی اش خط حمله اش را تقویت کرده و ترکیب ال شاراوی، بالوتلی و ماتری تماشایی است. در حالی که ترکیب زاپاتا و مکسس در قلب دفاع شکننده به نظر می رسد.
ناپولی را تماشایی می بینیم، ولو آن که کاوانی رفته باشد. هر چه باید هیگواین و کالیون، و البیول آمده اند. همه اینها به علاوه رافا بنیتس آبدیده.
رم به رودی گارسیا مربی سابق لیل که قهرمان فرانسه شد دل بسته. آنها اسوالدو و لاملا و مارکینیوس را از دست داده اند و نمی دانیم مایکون و ژروینیو و استروتمن چه آمیزه ای خواهند ساخت.”
۵- نظرتان در مورد بازی هفته بعد اینتر مقابل یوونتوس چیست؟ آیا با این که در ایتالیا این بازی رو یه جنگ تمام عیار تلقی می کنند موافق هستید؟
“حقیقت این است یووه و اینتر خیلی زود با هم روبرو می شوند. زمانی دور از حساسیت های مرسوم. زمانی که شکست مترادف با از دست دادن رتبه و جایگاه نیست. زمانی که رقابت های جدولی شکل نگرفته اند… اینتر با ورود ماتزاری و تغییراتش ناشناخته به نظر می رسد. او به بازیکنان صاحبنام روی نیاورده. ایکاردی، بلفولدی و کامپانارو خریدهای خوبی هستند. آنها در سه بازی اول ۱-۱-۵-۳ بازی کرده اند یعنی شبیه یووه خصوصا در اواخر فصل پیش. با الوارز و پالاسیو به عنوان مهاجم و مرد پشت سرش. کامبیاسو همان نقش را در اینتر بازی می کند که پیرلو در یووه. رانوچیا در قلب دفاع برابر توز قرار خواهد گرفت. باید دید یووه می تواند سرانجام دروازه اینتر را باز کند. یادمان باشد اینتر در سه بازی شان گلی دریافت نکرده.”
به عنوان سوال آخر، آیا می توان یووه کونته را با یوونتوس دهه ۹۰ لیپی یا دهه ۸۰ تراپ مقایسه کرد ؟
“معمولا برای مقایسه اجازه می دهند زمان سپری شود تا ارزیابی درست تری انجام داد. ضمن آن که تراپاتونی ده سال از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶ مربی یووه بود. زمانی بسیار طولانی که همه جام های اروپایی را با حداقل سه تیم مختلف فتح کرد. لیگ اروپا ۱۹۸۵ را با پلاتینی و روسی و تاردلی و جام یوفا ۱۹۹۳ را با دی بیاجیو و باجو و همین کونته. یا مثلا یووه ۹۴ لیپی با یووه ۹۸ او فرق می کرد. اولی را با ویالی و دل پیرو و راوانلی به یاد می آوریم و دومی را با زیدان و اینزاگی و داویدز و دل پیرو. لیپی رفت و برگشت و سپس تیمی را با بوفون و تورام و ترزگه و ندود شکل داد… همه اینها یعنی برای مقایسه خیلی خیلی زود است.”
