آخرین باری که لستر سیتی مدعی بود

علی امیری فر 03/05/2016 - 14:24 مشاهده پروفایل

2,120 مشاهده / 4 دیدگاه

میرر در یادداشتی برای تحقیق در خصوص آخرین مرتبه ای که لستر سیتی تا آستانه قهرمانی در انگلستان پیش رفت، به سراغ تاریخ نگار باشگاه جان هاچینسون رفت.

طرفداری- شاگردان کلودیو رانیری از اختلافی سه امتیازی در صدر جدول لیگ برتر لذت می برند و این شانس را دارند که برای نخستین بار جام قهرمانی انگلستان را بالای سر ببرند. شهر 337,653 هزار نفری لستر شانزدهمین شهر بزرگ انگلستان است و از معدود شهرهایی است که تیم حرفه ای دیگری ندارد.

هشتاد و هفت سال پیش آن ها تا آستانه قهرمانی در لیگ رفتند. تیم ویلی اُر در دو بازی به پایان فصل 29-1928 در صدر بود اما در آن دو بازی پایانی تنها یک امتیاز کسب کرد و قهرمانی را به شفیلد ونزدی باخت تا جغد ها برای سومین بار (سال بعد، برای آخرین بار قهرمان شدند) فاتح لیگ انگلستان لقب بگیرد. دیدار آخر لستر مقابل هادرزفیلد تاون (تیمی که سال ها بعد سکوی پرتاب بیل شنکلی و دنیس لاو بود) به تساوی 1-1 رسیدند.

در شرایطی که آن ها بازیکنانی مانند جیمی واردی، ریاض محرز، دنی درینک واتر و مارک آلبرایتون دارند؛ مهاجم مطرح آن ها در آن زمان آرتور چندلر بود. او که دستمزدی هشت پوندی دریافت می کرد، در آن فصل 34 گل به ثمر رساند. او در پیروزی تاریخ 10-0 مقابل پورتموث در فیلبرت استریت، شش گل (رکورد متعلق به جو پاین که در سال 1936 در دیدار لوتون و بریستول 10 گل به ثمر رساند) به ثمر رسانده بود. توپی که چندلر با آن هت تریک کرده بود، در موزه افتخارات کینگ پاور استادیوم به چشم می خورد.

ارنی هاین دیگر ستاره آن روزهای روباه ها بود که 32 گل در یک فصل به ثمر رساند. کاپیتان تیم جانی دانکن، سابقه حضور در جنگ جهانی اول را داشت. او 528 بار برای لستر سیتی بازی کرد و این آمار، هنوز هم رکورد باشگاه محسوب می شود.

هاچینسون که از بازی تیم این روزها هیجان زده بود گفت دوم شدن در سال 1929، بهترین آمار تاریخ باشگاه بود. تنها یک امتیاز برای قهرمانی کم داشتیم. فصل قبل هم سوم شده بودیم. تاریخ باشگاه را بایگانی می کنم و همیشه دوست دارم که فصول به یادماندی باشگاه تکرار شود. امیدوارم جانشین من، این روزها را سال ها بعد روایت کند. اما هنوز چیزی نبرده ایم و در پایان فصل باید قضاوت کرد. با این وجود، تاکنون همه چیز برای هواداران فوق العاده بوده است. در شهر همه پر از هیجانند. ده بازی مانده و همه قهرمانی را می خواهیم. فصل گذشته در این مقطع، هنوز قعر نشین بودیم و حالا در صدریم. فکر نمی کردم که یک سال بعد از آن روزها، از این حرف ها برای شما بزنم! من شغلی را دارم، که شغل رویایی من بود.

آن ها در فصل 63-1962 هم شانس قهرمانی داشتند. در پنج هفته به پایان؛ تیمی که گوردون بنکس بزرگ را در ترکیب داشت در صدر قرار گرفت. اما آن ها در کسب حتی یک پیروزی در هفته های پایانی ناکام ماندند و در نهایت چهارم شدند. فینال جام حذفی را هم 3-1 به منچستر یونایتد باختند.

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

کلودیو رانیری

ویلی اُر

جیمی واردی

دیدگاه‌ها (4 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

شهاب تیمورنژاد

از تاریخشون باید درس بگیرن و تا لحظه آخر بجنگن.

JA MI

تو این عکس
شورتاشون فوتوشاپیه انگار

محمد رضا Bar.u

ضمن تحسین عملکرد لستر در این فصل و ارزش نهادن بر شایستگی های این تیم و رانیری ولی اون چیزی که مشخصه اینه که این رتبه ی لستر در انفعال و بی عملی سایر مدعیانی که یا دوران افول و ضعف شونو دارن طی می کنن یا سالهاست که از جاه طلبی فقط ژست شو دارن ولی در عمل فصلو بیشتر بگونه ای کلیشه ای و قابل پیش بینی با توجیهاتی سطحی در پایان در باب علل ناکامی،سر می کنن یا دوران گذار مربوط به بیرون آمدن از زیر بار نام سنگین یک شخصیت کاریزماتیکو طی می کنن که میشد حدس زد که با رفتنش تیم مثل یک حسم بی روح خواهد شد..
لیگ برتر به یک بازنگری اساسی در ارکان مدیریتی باشگاههاش نیاز داره..

- یه توپچی

انصافا چه سالهایی هم مدعی بودن... سالهای اوج آرسنال و لیورپول و حالا تاتنهام... زنده باد