مطلب ارسالی کاربران
دو بیماری خطرناک از منظر شهید مطهری
بیماری جمود
و بیماری جهالت،
نتیجه بیماری اول توقف و سکون، باز ماندن از پیشروی و توسعه است
و نتیجه بیماری دوم، سقوط و انحراف است.
جامد از هر چه نو است متنفر است و جز با کهنه، خو نمی گیرد
و جاهل، هر پدیده نوظهوری را به نام مقتضیات زمان، بنام تجدّد و ترقّی موجه می شمارد.
جامد هر تازهای را فساد و انحراف میخواند و
جاهل همه را یک جا به حساب تمدن و توسعه علم و دانش میگذارد.
جامد میان هسته و پوسته، بین وسیله و هدف فرق نمی گذارد، از نظر او، دین مأمور حفظ آثار باستانی است، از نظر او قرآن نازل شده است برای اینکه جریان زمان را متوقف کند و اوضاع جهان را به همان حالی که هست میخکوب نماید. از نظر او،
عمّ جزء خواندن،
با قلم نی نوشتن،
از قلمدان مقوائی استفاده کردن،
در خزینه حمام شست و شو کردن،
با دست غذا خوردن،
چراغ نفتی سوختن،
جاهل و بیسواد زیستن را به عنوان شعائر دینی باید حفظ کرد.
جاهل برعکس ، چشم دوخته که ببیند در دنیای مغرب چه مُد تازه و چه عادت نویی پیدا شده است که فوراً تقلید کند و نام تجدّد و جبر زمان روی آن بگذارد.