مطلب ارسالی کاربران
یک سال پیش در چنین روزی، پرتغال به لطف رهبری موثر کریستیانو رونالدو و بازیکنان غیور تیم، موفق شد جشن قهرمانی یورو 2016 را در استاددو فرانس برگذار کند.
یک سال از آن تاریخ سازی پرتغال گذشت. وقتی کریستیانو رونالدو جلوی مجارستان، با دو گل زیبا و خوشکل و یک پاس گل توانست پرتغال را به کورس رقابت ها برگرداند که اگر این محقق نمی شد، اتریش با یک امتیاز بالاتر، سوم می شد و پرتغال همچون سوئد همان اول به خانه اش برمیگشت. وقتی رونالدو جلوی کرواسی، ضد حمله ی زیبایی را تدارک دید که کوارشما به خوبی از آن استفاده کرد. وقتی رونالدو جلوی ولز با یک پرش که شببه پرش بسکتبالیست ها در اسلم دانک بود، زد. او همچنین در فینال این رقابت ها تیم اش را تنها نگذاشت. تنها اگر می خواهید به تفاوت نقش حضور رونالدو در کنار تیم و نبودش پی ببرید همینو بس که رونالدو 90 دقیقه اغازین بازی ( جز زمانی که در زمین بود ) در کنار زمین نبود و پرتغال به قوطی فرانسه رفته بود.رونالدو دید اینطور نمی شود که در رختکن بازی را ببیند بر آن شد، به کنار زمین رود و رهبری کند و انرژی مضاعف دهد. رونالدو کنار زمین با چهره ای پر استرس. او که به بازیکنان در رختکن و قبل بازی امید داده بود، تا بازیکنان پرتغال نهایت زورشان را بزنند اما نه. پرتغال تنها دفاع می کرد. قدرت دفاعی اش با رهبر دفاعی اش یعنی په په خوب پیش می رفت اما قدرت حمله اش رهبرش را نداشت. نهایتا رونالدو به کنار زمین آمد. حال بازیکنان پرتغال جان گرفتند. گویی روح شان جلاء یافت. پرتغال توانست موقعیت هایی را در نیم ساعت حضور رونالدو کنار زمین و داخل زمین ایجاد کند . همچنین پرتغال دو یا سه موقعیت خوب با حضور رونالدو در زمین توانست ایجاد کند اما بعد از رفتن اش به حالتی اعجاب انگیز به قوطی فرانسه رفته بود. طی نیم ساعت حضور رونالدو در کنار نیمکت و زمین این شد که 1.ضربه سر په په ،2. تیرک نانی با سانتری که کشید ،3. برگردون کوارشما،4. تیرک گوئییررو ،5. و نهایت گل ادر حاصل انگیزه بازیکنان از حضور نیم ساعته ی رونالدو در کنار زمین شد ... که برخی حسودان تنگ نظر از بالاترینشان، خوزه مورینیو گرفته تا کاربرانی که با زیر شلواری از پشت سیستم، ساز آنتی رونالدویی را در کامنت ها و پست هایشان می نوازند، این تحرکات رونالدو و صحبت هایش را و قدرت رهبری اش را بی خاصیت جلوه دهند ( به خیال غرور و پررویی رونالدو می بینند )..... همانطور که همه بزرگان من جمله پله و مارادونا و خیلی های دیگر گفتند، رونالدو یک ابر کاپیتان برای تیم ملی اش است. رهبری فوق العاده ، عاشق پیروزی و متنفر از شکست.
کریستیانو رونالدو ، قدرت هدایت یک تیم را داشت. قدرت تغییر افکار 11 بازیکن داخل زمین. 11 بازیکنی که از وی حساب داشتند و در مصاحبه های پراکنده از نقش موثر رونالدو در رختکن و کنار زمین می گفتند.
متن دیگری در وصف کریستیانو رونالدو در حال نوشتن است. بزودی نشر خواهم داد ...
