آی آدمای مهربون واجبه که کمک کنیم
فکری برای بستن زخمهای شاپرک کنیم
واجبه که جلا بدیم آبی آسمونی رو
وقف پرنده ها کنیم دونه ی مهربونی رو
پیکر ناز نسترن بستر سبزه و چمن
حیفه که فرسوده بشه
آب زلال چشمه ها بارون رحمت خدا
حیفه گل آلوده بشه
پاکیهای دنیا رو آلودیم
اینجور اگه بگذره نابودیم
آی آدما با ندونم کاریتون
زندگی رو کشتین و خوشنودین
کو کجا رفت آسمون آبیمون
کو کجا رفت برکه ی مرغابیمون
چرا باید بمیرن از تشنگی
ماهیهای کوچیک سرخابیمون
دشت اگه صحرا بشه قاصدکی نمیمونه
قصّه ی زندگی رو باز چکاوکی نمیخونه