زیر پوستش، نه رو پوستش
خط و خال داره
می‌جُنبه سر و گوشش
فقط به همِ که می‌کنیم
شب و روز فکر
خیابونه‌س که می‌چکه
از بر و روش چرک
مهم نیست چی پخش میشه
کِی از شبکه‌ی چند
زبونزد شهرم عادت کرده
دهنش به من
یه چیزایی هست نمیشه ازشون حرف زد
نمی‌پره به پرنده بگی پرنده بپر
سرم رفته، نمی‌شنوم بسّه
مثل قطره، زدم تو دل قطره، دریا تر شه
برو بابا آدم قنده پس نمیدم نم که
این بمب ساعتی عجله داره کم وقتش
خیابونا تاریکه، من یه روح شبگرد
پُر دود جلوم، انگار نفسام سردن
داره کند میشه دیگه ضربان قلبم
خیابونا تاریکه، من یه روح شبگرد
پُر دود جلوم، انگار نفسام سردن
داره کند میشه دیگه ضربان قلبم
با هرطرفی، طرفی
مگه وزیر شطرنجی
نمی‌خوام بدونم که هی
در میاری تو سر از چی
۲۴/۱۲ هیستیریک
لَنگ دراما، بیسیمچی
شده تابلو پیشبینیت
بیب بیب بیب فقط زیر میری
زدم تو خاکی ام چیزی نیست، گیلتی پلژره
بچّه ایرون عادت داره هرکی یه چی بهش بگه
تو حرفت نمی‌پرم دوتا نشه
آرزوی هر شبگرد که پیشت صبح پا نشه
چوب خط سفید
رو تن سیاهت
می‌افتم رو زانوم
سرم رو خط‌کشیات
هرکی رسید راه‌شو کشید رفت بی رنگ و بی حال
من که میونبر زدم میرم بی پر و بی بال
خیابونا تاریکه، من یه روح شبگرد
پُر دود جلوم، انگار نفسام سردن
داره کند میشه دیگه ضربان قلبم
خیابونا تاریکه، من یه روح شبگرد
پُر دود جلوم، انگار نفسام سردن
داره کند میشه دیگه ضربان قلبم
چقدر باید صبر کنم بسه دیگه
جوونیم رفت صدام رفته دیگه
جایی رسیدم که دارم خسته میشم
این دنیا بهم حقمو پس نمیده
