انتقالی که به سود هیچکس نبود
رونالدو، رئال و یوونتوس؛ سه شکست خورده
در ایتالیا می گویند که پیوستن رونالدو به یوونتوس، انتقال قرن بوده اما تنها یک هفته بعد، آنها باید با حقیقتی تلخ کنار بیایند.
به گزارش "طرفداری"، بالاخره تایید شد؛ کریستیانو رونالدو پس از 9 سال درخشان و باشکوه در رئال مادرید از این تیم جدا و راهی یوونتوس شد. از نگاه من، این یکی از بدترین معامله های تاریخ فوتبال بود. انتقالی که در آن، همه طرف های ماجرا شکست خوردند. زمان این را ثابت خواهد کرد.
از رئال مادرید شروع می کنیم: رئالی ها بازیکنی را از دست دادند که فصلی 50 گل می زد و بار دیگر فرصت یک خداحافظی در خور و شان یک اسطوره را از دست دادند. همانطور که پیش از این در مورد رائول و کاسیاس شاهدش بودیم، رونالدو نیز رئال را با یک بیانیه و بدون مراسمی خاص ترک کرد.
این بار شاهد خداحافظی یک بازیکن دست پرورده باشگاه نبودیم. کسی رئال را ترک می کرد که همراه با دی استفانو، بزرگترین بازیکن تاریخ باشگاه است. فوق ستاره ای که با ثبت 451 گل، 4 توپ طلا و 4 قهرمانی چمپیونزلیگ به 9 فصل درخشان خود پایان بخشید. بازیکنی که احتمالا رئال دیگر مشابهش را پیدا نخواهد کرد.
رئال شاید یک، دو، سه و حتی چهار بازیکن بزرگ را به جای وی جذب کند، بدون اینکه حتی یکی بتواند 9 فصل پیاپی 50 گل به ثمر برساند. مسئولان رئال باید با خود تعمق کنند و ببینند که چرا بازیکنی مثل رونالدو باید به این شکل جدا شود. دریافت 100 میلیون یورو برای بازیکنی 33 ساله(به زودی 34 ساله)، رقم خارق العاده ای است اما در مورد رونالدو صحبت می کنیم، افسانه ای که قیمت ندارد.
رونالدو: او از رئال رفت چرا که از دست فلورنتینو پرز عصبانی بود. او احساس می کرد که در باشگاه دیگر علاقه ای به وی ندارند و اینکه دستمزدش منصفانه نیست. او به خاطر قضیه مالیاتی نیز حمایت باشگاه را احساس نکرد و به همه این دلایل، به درهای خروجی باشگاه نزدیک و نزدیک تر شد و سرانجام رئال را ترک کرد.
رونالدو مثل هر بازیکنی حق دارد برای آینده خود تصمیم بگیرد ولی او بهتر است به این هم فکر کند که این همه افتخار در رئال را به تنهایی کسب نکرد و ستاره هایی چون مودریچ، راموس، بنزما، مارسلو، کاسیمیرو و ... نیز در کنارش بودند. فوتبال یک ورزش تیمی است و نه فقط مختص یک فوتبالیست.
در یوونتوس، رونالدو هرگز نخواهد توانست 50 گل در یک فصل به ثمر برساند. او دیگر در دیداری با یک میلیارد مخاطب حاضر نخواهد شد(ال کلاسیکو). او آفتاب مادرید را نیز با سرمای تورین عوض کرده و واضح است که در فوتبالش نیز یک قدم به عقب برداشته است.
رونالدو باید در این تعمق کند که چرا باشگاه اجازه داد انتقال او تنها با رقم 100 میلیون یورو رقم بخورد! اینکه چرا روز گذشته هیچ هواداری بیرون درهای برنابئو برای مخالفت با انتقالش حاضر نشد. اینکه چرا هواداران رئال، عاشق مودریچ هستند و نه او. واقعیت این است که آنها فقط عاشق گل های رونالدو بودند و نه خودش.
و با یوونتوس تمام می کنیم: ضربه قرن، انتقال قرن. در ایتالیا انتقال رونالدو را اینگونه توصیف می کنند. بله، این شکار مثل یک نمایش بزرگ است. این روزها تمام خواهند شد و در طول یک هفته باشگاه ایتالیایی با یک حقیقت تلخ مواجه خواهد شد. یوونتوس برای رقم زدن این انتقال، متحمل بار اقتصادی فراوانی شده است. پروژه ای 345 میلیون یورویی، 112 میلیون یورو بعلاوه سالی 60 میلیون یورو دستمزد ناخالص برای یک بازیکن 34 ساله.
اینکه رونالدو در فرم بدنی خارق العاده ای قرار دارد، یک حقیقت انکار نشدنی است ولی نباید فراموش کرد که در همین فصل گذشته، او هفت بازی لالیگا و 6 بازی کوپا دل ری را از دست داد برای اینکه در انتهای فصل از لحاظ قوای بدنی تحلیل نرود. برای اینکه بازیکنی که به زودی 34 ساله خواهد شد، نیاز به استراحت بیشتری دارد.
او که قراردادی چهار ساله با یوونتوس بسته، یک سال دیگر 35 ساله خواهد بود و دو سال دیگر 36 ساله. به اعتقاد من، وقتی شما به بازیکنی سالانه 30 میلیون یورو دستمزد پرداخت می کنید، انتظار دارید تا حداقل 50 بازی در یک فصل انجام دهد و باید هم اینگونه باشد اما در مورد رونالدوی پا به سن گذاشته.....
خوان ایگناسیو اوچوآ: مارکا
