علي پروين در خصوص درگذشت سليماني پيشکسوت کشتي ايران گفت: همين روز جمعه بود که در گود زورخانه سليماني را ديدم. بسيار خندان، شاداب و مثل هميشه خوشرو بود اما وقتي امروز خبر رفتن او را شنيدم انگار دنيا دور سرم چرخيد.
وي افزود: اين خواست خداست آدم يک روز مي‌آيد و يک روز هم مي‌رود اما سؤال من اينجاست که ما براي امثال سليماني‌ها در اين ورزش چه کار کرديم.
پروين گفت: هيچ وقت رفاقت سوخته‌سرايي و سليماني را فراموش نمي‌کنم. آنها از دو برادر نزديک‌تر به يکديگر بودند. يک روز روي تخت بيمارستان هر دو نفر را کنار همديگر ديدم و گفتم خدايا به اين مي‌گويند رفاقت و برادري در ورزش، حتي ديدم آنها لباس بيمارستان همرنگ پوشيده بودند و واقعا حسرت خوردم.
وي خاطرنشان کرد: خدا سليماني را بيامرزد من افتخار همسفري با او را نداشتم اما وقتي کشتي‌هايش را مي‌ديدم که مثل شير حريفانش را به خاک مي‌ماليد واقعا لذت مي‌بردم. ما بايد امثال اين افراد را تا موقعي که بين‌مان هستند روي چشم‌مان بگذاريم. مثل ناصر حجازي که زماني که رفت همه گريه کردند و گفتند ناصر کجا رفتي.
پيشکسوت فوتبال کشورمان يادآور شد: 10 بار و شايد 100 بار گفته باشم، وقتي يک نفر از بين ما مي‌رود متاسفانه تازه يادش مي‌افتيم. البته خوشبختانه در کشتي کم و بيش به فکر سليماني بودند و او را تنها نگذاشتند مخصوصا رفيق عزيزش سوخته‌سرايي. ولي در فوتبال اين حرف‌ها نيست. کسي که فوتبالش تمام شود هيچ احترامي براي او قائل نيستند و فقط حرف مي‌زنند. ياد شعري مي‌افتم که مي‌گفت عجب رسمي است، رسم زمونه، وقتي آدم‌ها مي‌روند يادشان مي‌افتيم.
پروين در پايان درباره سومين سالگرد درگذشت ناصر حجازي نيز گفت: هنوز هم باور کردنش برايم سخت است. ناصر گردن اين فوتبال خيلي حق دارد اما هيچ وقت پيش کسي گردن کج نکرد. هرگز دوست نداشتم حتي يک لحظه ناصر را روي تخت بيمارستان ببينم، او خيلي راحت از بين ما رفت. در شرايطي که همه مي‌دانستيم اين اسطوره را داريم اما هيچ کاري برايش نکرديم و چه بسا برخي اوقات دل او را رنجانديم.
