طرفداری- محمد مایلی‌کهن، مرد همین اعتراض‌هاست، ایستادن سمت مردم و بلند کردن صدا برای رسیدگی به حقوق مردم. درد او دیگر فقط فوتبال نیست. او مدتها مصاحبه نکرد، چون حرص خوردن و عصبی شدن‌ها گرفتارش کرده بود. او مردی است که همیشه دغدغه دارد و با درد غریبه نیست. حالا پس از ماه‌ها دوباره مایلی‌کهن حرف می‌زند، اعتراض می‌کند و دغدغه‌هایش را به زبان می‌آورد.او بعد از ماه ها سکوت خود را شکست. او حرف های زیادی زد ولی ما تنها بخشی از آن را منتشر کردیم. گفتگوی مایلی کهن با ایران ورزشی در زیر آمده است:
آقای مایلی‌کهن، مدتها بود که سکوت کرده بودید تا احتمالا آرامش داشته باشید. در این روزها شرایط چطور بود؟
مگر می‌شود آرامش داشت. آنقدر مشکلات در مملکت زیاد است که نمی‌شود آرامش داشت. اگر بیاییم در مورد فوتبال هم صحبت کنیم، یعنی مردم را جدا می‌کنیم و این درست نیست. فوتبال مشکلات زیادی دارد اما مملکت مشکلات بیشتری دارد.
فکر می‌کنید چرا روز به روز مشکلات بیشتر می‌شود؟
از بس تصمیمات ما اشتباه است. ما می‌بینیم مثلا یک نفر ظرف 40 سال 400 تا پست عوض می‌کند و در همه زمینه‌ها تخصص دارد! افرادی می‌بینیم که از این ور به آن ور می‌روند و در همه زمینه‌ها متخصص هستند. آن‌وقت وقتی یک ورزشکار رفت شورای شهر همه صدای‌شان در آمد و گفتند چرا رضازاده، ساعی و... در شورا هستند. یعنی همه آنهایی که در شورا هستند تخصص دارند؟ اصلا از شورا بگذریم. همین سازمان تربیت‌بدنی یا وزارت ورزش را ببینیم. چند نفر از مدیران آنجا تحصیلات ورزشی داشتند؟!
به جز سجادی که البته برای وزیر شدن رای نیاورد.
سجادی هم معاون شد اما اگر یکی از ورزشکاران مثلا وزیر صنعت شود همه می‌گویند وزارت صنعت؟! مگر می‌شود؟! اما مدیرانی داریم که در این 40 سال فقط دارند می‌چرخند. مثلا از سازمان انرژی اتمی به مجلس می‌روند. از آنجا به جای دیگر و همینطور ادامه دارد. با این وضعیت مملکت ما بهتر می‌شود؟! تا فشار هم می‌آید می‌گویند کالای ایرانی به‌به اما به محض اینکه روابط با دنیا بهتر می‌شود در و پنجره برای کالای خارجی باز می‌شود. مگر غیر از این است؟ ما یا از این ور بام می‌افتیم یا از آن ور. در بحث واردات کالای خارجی به طور مثال مگر ما کارگران و کارمندان زیادی برای این شرکت‌ها در ایران نداریم؟ با عدم ورود کالای خارجی اینها اخراج می‌شوند. چرا یا این وری غش می‌کنیم یا آن وری؟ کلا هیچ کارمان درست نیست. مثلا یک نفر به تنهایی رفته ۲ تن سکه خریده.
بعد هم گفتند پول خودش بود و سکه خریده.
درست است. یکی 38 هزار سکه خریده و بعد می‌گویند دنبال پیدا کردن آن شخص هستند. مگر گفتید که مثلا خرید 2 سکه بیشتر ممنوع است و هر کسی بیش از این خرید کند، قاچاق محسوب می‌شود؟ بعد ناگهان گفتند فردی که 38 هزار سکه خریده، قاچاقچی و احتکارکننده است! یکی انبار پر برنج دارد، یکی انبار کاسه و بشقاب. طبیعی است وقتی اجازه دادید کالا وارد کنند، نمی‌توانید بگویید مثلا 2، 3 تا کاسه و بشقاب بیشتر نیاور. به هر حال او باید بیاورد انبار کند، بفروشد و باز هم جایگزین کند. چرا اذیت می‌کنند؟ متاسفانه این داستان‌ها همیشه هست. الان 40 سال است که می‌خواهند کمربندی بندر انزلی را درست کنند اما نکردند.
در مورد ورزشگاه‌ها هم شرایط به همین صورت است.
ورزشگاه‌ها که جای خود دارد. ورزشگاه آزادی سال 53 یعنی 1974 میلادی افتتاح شد. یعنی 44 سال از بهره‌برداری آن گذشته است. آزادی را نه تنها درست نکردیم بلکه در مقاطعی هم خودمان خرابش کردیم. عده‌ای گفتند ممکن است سکوها بریزد چون کنار دریاچه است. بعد آمدیم 20، 30 هزار کیسه سیمان 50 کیلویی گذاشتیم ببینیم می‌ریزد یا نه! آن‌وقت ببینید در جام جهانی روسیه 64 بازی آن هم در آن سطح برگزار شد و همه هم در بهترین شکل ممکن. آنجا شما دیدید یکی مثلا پوست تخمه بریزد؟ بعضی‌ها نوشیدنی الکلی هم خوردند و بازی تماشا کردند اما مشکلی هم پیش نیامد. هواداران آلمان، برزیل، فرانسه و همه کشورهای دنیا کنار هم بودند. آیا اتفاقی افتاد؟ آن‌وقت ما می‌گوییم فرهنگ 2500 ساله داریم. بعد هم وقتی اتفاقی در ورزشگاه‌ها می‌افتد می‌گوییم تماشاگرنما!
تماشاگرنما همان تماشاگر است.
درست است. وقتی ما می‌آییم و با عقل ناقص‌مان حرف می‌زنیم شانس می‌آوریم که ما را نمی‌برند دیوانه‌خانه (با کنایه). روزی برای داور گریه کردم و گفتم چرا در ورزشگاه‌ها باید چنین اتفاقاتی بیفتد و باید جلوی آن را بگیرند اما من را مسخره کردند. این هفته (برنامه نود دوشنبه شب گذشته) هم یک قسمت خیلی کوچک از برنامه را دیدم که آنجا هم تصویر من را نشان دادند و مسخره کردند. در آن صحنه تماشاگران به زن و بچه داور فحش می‌دادند؛ چرا نباید کاری به این چیزها داشته باشم؟ آدم دلش می‌سوزد. با مشکلاتی که مردم دارند بیاییم به این چیزها بپردازیم.
الان که رفتارهای نادرستی در ورزشگاه‌ها شده خیلی‌ها این حوادث را به مشکلات اقتصادی ربط می‌دهند. شما موافق این مساله هستید؟
طبعا مسائل اقتصادی در این رفتارها نقش دارد. مگر می‌شود بخوابی و بلند شوی ببینی همه چیز 3 برابر شده؟ الان می‌توانی میوه بخری؟ مگر چقدر حقوق می‌گیرید؟ طبعا سطح تحمل می‌آید پایین. برای بعضی‌ها که همه چیز گل و بلبل است. نمی‌دانیم آنها از کجا خرید می‌کنند که مردم را درک نمی‌کنند. آن‌وقت تا دلتان بخواهد تعدد مراکز نظارتی داریم. این چه کاری است؟ خب مسوولیت نظارتی را مثلا بدهید به من و از من گزارش بخواهید اما اینطور نیست. هر کدام را یکی زیرنظر می‌گیرد. خب خود اینها ایجاد فساد می‌کند. اگر یک سازمان باشد همه آنجا را موظف به نظارت می‌کنند. این همه آدم‌های مختلف را گرفتیم و زندانی کردیم، حکم اعدام دادیم آخرش چه شد؟ متاسفانه هنوز هم دنبال بازی‌های جناحی خودمان هستیم. شاید جناح مقابل اقتصاددان خوبی داشته باشد، چرا استفاده نکنیم؟ چه اشکالی دارد؟ بیایید برای «رفاه» که البته خیلی مانده که به رفاه برسیم، تلاش کنیم. 40 سال است نتوانستیم برای تعدادی از روستا و شهرهای کوچک آب لوله‌کشی تامین کنیم. آن وقت من درمورد ورزش چه صحبتی کنم؟ چه چیزی بگویم. 8 سال است کی‌روش بازی‌مان می‌دهد.
ظاهرا قرارداد جدید او در آستانه تمدید است.
تاج خودش می‌گوید که جانباز است، آن‌وقت می‌گوید 6 میلیارد برای کی‌روش چیزی نیست. آقای تاج! شما حاضری یک دلار از جیب خودت بدهی که می‌گویی 6 میلیارد چیزی نیست؟ از کدام برنامه حمایت می‌کنید؟ چند بازی تدارکاتی داشتیم که اثر داشته باشد؟ با کدام تیم که بازیکنان اصلی‌اش را داشت، بازی کردیم؟ حتی برای سیرالئون هم صدهزار دلار دادیم اما بازیکنان اصلی‌اش نبود. البته آن پول به نام سیرالئون بود و احتمالا به کام دیگران. کی‌روش چند روز در ایران حضور داشت؟ چند بازی لیگ را دیده؟ مگر کاوه رضایی بد بود؟ حالا اگر از علیپور بگویم می‌گویند چون پرسپولیسی هستم اسمش را آوردم. در حالی که من در بحث مصالح ملی قرمز و آبی برایم فرقی ندارد. از قبل هم معلوم بود این سیاه‌بازی است. 8 سال است همین بازی درحال تکرار است. کی‌روش کجا برود بهتر از ایران؟ توهین می‌کند، دعوا می‌کند، پولش را هم بدون دردسر می‌گیرد. بعد می‌گوییم چرا جو فوتبال اینجوری شده. تیم ملی خوب بود چون حمایت شد. صددرصد که نه، هزار درصد از طریق کی‌روش و رفقایش این حمایت‌ها انجام شد. بعد از جام جهانی یکی نگفته مثلا تیم ملی در فلان بخش عیب داشت. اصلا می‌گوییم تیم ملی خیلی خوب هم بوده. کی‌روش یک مقدار سکوت می‌کرد اما متاسفانه همه را به توپ بست. بعد هم دیگران را متهم کرد.
شما معتقدید عملکرد تیم ملی در جام جهانی قابل دفاع نبود؟
حکایت عجیبی است. همه آمارها بیانگر این است که ما یکی از ضعیف‌ترین تیم‌های جام جهانی بودیم. همه سایت‌های معتبر دنیا آمارها را منتشر کردند. 99 درصد مردم می‌گفتند آلمان، برزیل، اسپانیا و آرژانتین و در مرحله بعد هم فرانسه، بلژیک و انگلیس. پس این چه حرفی است؟ کدام پیش‌بینی را می‌گویید؟ ببینید آقای کی‌روشی‌پور (فردوسی‌پور) تا دقیقه 20 بازی با مراکش چه‌ها که نگفت؟ می‌گفت «راضی هستیم بازی همین الان با همین نتیجه تمام شود... چی می‌شد همین الان داور سوت پایان بازی را می‌زد. ما راضی هستیم به همین نتیجه صفر-صفر.» آخر بازی گفت «ما چه ماهیم، چه قدر خوبیم ما» اینهاست که آدم را اذیت می‌کند. سیاه‌بازی، سیاه‌بازی و سیاه‌بازی... متاسفانه در همه عرصه‌ها هم وجود دارد اما وانمود می‌شود همه چیز گل و بلبل است. الان ما در همه چیز مشکل داریم اما همه چیز برای آقای کی‌روش تهیه و آماده می‌شود.
به هر حال مردم فوتبال را خیلی دوست دارند.
فوتبال ویترین است و خیلی‌ها به آن می‌پردازند. به خاطر برد وسیع خبری که دارد. شما الان ببینید همه روزنامه‌ها و سایت‌ها به فوتبال می‌پردازند اما جاهای دیگر دیده نمی‌شود. میلیاردها دلار به خاطر فوتبال این ور و آن ور می‌شود. من می‌گویم اوضاع مملکت خوب نیست و باید همه دست به دست هم بدهیم و مشکلات را حل کنیم. مثلا اگر من این میز را نمی‌توانم بلند کنم و زورم نمی‌رسد از دیگری کمک بگیرم. نباید بگذاریم مملکت نابود شود. ما باید برای مملکت‌مان تلاش کنیم. الان عربستان را ببینید. صدهزار آدم فرستادیم آنجا. هر نفر هم هزار دلار هزینه کنند ببینید چقدر می‌شود؟ واقعا حساب کردید ببینید چقدر می‌شود؟! می‌دانید چرا عربستان می‌پذیرد؟ چون به فکر منافع کشورشان هستند. چند وقت دیگر همه می‌روند عراق و میلیاردها دلار هم آنجا خرج می‌شود. مگر ما در عراق هزینه نکردیم؟ از قدیم گفتند چراغی که به خانه رواست به کوچه حرام است. من چندی پیش سیدحسن خمینی را دیدم و گفتم اگر امام الان زنده بود، اجازه می‌داد چنین چیزی برای‌شان بسازید؟ می‌دانید چقدر پول هزینه می‌کنید؟ آن وقت هموطن ما گرسنه سرش را زمین می‌گذارد. برخی از مسوولان هم شکم‌شان روز به روز گنده‌تر می‌شود و از در تو نمی‌آیند. اینها را می‌گوییم به آنها برمی‌خورد.
به هر حال امیدواریم مشکلات زودتر حل شود و شرایط مردم بهتر.
کشوری داریم که مثل بهشت است. خوزستان آب ندارد. خوزستانی‌ها روی ثروت دنیا خوابیدند اما 40 سال می‌گذرد و آب ندارند. من شرایط مردم را درک می‌کنم. شمال درست است که سرسبز است که آن را هم خدا داده و داریم از بین می‌بریم اما سال‌هاست که فاضلاب شهرها می‌ریزد توی دریا. این یعنی فاجعه محیط زیست. چطور جوابگوی آیندگان و فرزندانمان باشیم؟ ما هنوز ۲ هزار مدرسه کپرنشین داریم. چرا؟! اینها درد است اما کسی رسیدگی نمی‌کند.
