مطلب ارسالی کاربران

والیبال ایران ، حلقه ی گمشده ی انتقالِ نسل جدید

مهدی ملکی 09/13/2018 - 17:47 مشاهده پروفایل

510 مشاهده / 19 دیدگاه 7

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

والیبال ایران سالهاست که دیگر پا را فراتر از آسیا گذاشته است . ولی مدتهاست در آرزوی کسب سکوی جهانی سالهای پر فراز و نشیبی را طی می کند. و ما نیز مدتهاست به شنیدن این جمله ی تکراری عادت کرده ایم : " خوب بازی تمام میشه و متاسفانه ما در کمال شایستگی بازی رو می بازیم هر چند هیچ چیز از ارزشهای ما کم نمیشه، یادمون نره زمانی گرفتن یک ست از تیم هایی مثل ژاپن هم آرزوی ما بود"
بعد از شنیدن این جمله باز هم با نثار چند فحش نون و آبدار تلوزیون را می بندیم. و شاید به فکر فرو برویم که بلاخره چه زمانی نوبت بردهای ما خواهد رسید.
برای جواب دادن به این سوال باید تاریخچه ی روند صعودی والیبال را بررسی می کنیم. در سالهای دور یزدانی خرم رییس فدراسیون وقت اقدام به اجرای یکی از بهترین برنامه های استعداد یابی در ورزش ایران کرد. مربیان والیبال در سراسر کشور بازیکنان دارای فیزیک مناسب را شناسایی کرده و آموزشات اولیه والیبال را به آنها می دادند . فدراسیون با میزبانی مسابقات جوانان و نوجوانان آسیایی و همچنین مسابقات نوجوانان جهان در سال 1997 شور و علاقه والیبالی را در بین مردم افزایش داد.
در سال 97 مسابقات نوجوانان جهان که در تهران برگزار شد والیبال ایران با رتبه ی 9 در بین 13 هر چند نتیجه ی مناسبی کسب نکرد اما عملکرد بازیکنان نشان از آینده ی روشن داشت.
سال 99 این مسابقات در ریاض برگزار می شد که متاسفانه ایران نتوانست ورودی این مسابقات را بدست آورد.
ناکامی در سال 99 عزم والیبال ایران را جزم کرده بود. تیم نوجوانان با ستاره های چون فرهاد ظرف، محمد سلیمانی، داوود مقبلی در سال 2001 در تهران قهرمان آسیا می شود . اما این تازه اول راه است همان تیم در مسابقات 2001 نوجوانان جهان در مصر با شکست دادن رقیبان راهی فینال می شود و با شکست سه بر صفر برابر برزیل برای اولین بار در تاریخ والیبال ایران روی سکوی جهانی می رود. در پایان آن مسابقات بهترین بازیکن محمد سلیمانی انتخاب می شود. کسی که در سال های آینده متاسفانه بدلیل عدم اعتماد به جوانها به هیچ وجه نتوانست موفقیتهای خود را در عرصه بزرگسالان تکرار کند.
نوجوانان ایران در سال 2003 با ستارگانی چون محمد سلیمانی، سعید معروف، عادل غلامی، محمد کاظم، آرش صادقیانی توانست بار دیگر بر روی سکو قرار گیرد و رتبه سوم قهرمانی جهان راکسب کند. اما باز هم هیچ یک از این بازیکنان جوان و آینده دار جایی در ترکیب بزرگسالان ندارند.
در سال 2002 پارک کی وون کره های جای مصطفی کارخانه را در روی نیمکت تیم بزرگسالان می گیرد و تحولی اساسی در تیم رخ می دهد. والیبال ایران دیگر در برابر قدرتهای آسیا از پیش باخته نیست و حالا دیگر حرفی برای گفتن دارد. اوج کار پارک مسابقات انتخابی المپیک آتن در ژاپن بود که در یک بازی دیدنی سه بر دو از سد ژاپن میزبان گذشت اما در نهایت با بدشناسی از راهیابی به المپیک باز ماند.
اما در همان سالها هم خبری از بازیکنانی جوانی که در مسابقات جهانی کسب افتخار کرده اند نیست و همواره بازیکنان ثابتی چون ، بهنام محمودی، امیر حسینی، علی نادی، امیر حسین منظمی، .... در ترکیب اصلی حضور داشتند.
سال 2005 یکی از پرستاره ترین سالهای نوجوان بود. در این سال ایران با ارایه بازی های زیبا رتبه پنجم را بدست آورد. در این تیم ستاره های چون، موسوی ( بهترین اسپک زن مسابقات)، منصور زادوند، علی علیزاده، علی سجادی، صابر نریمان، پوریا فتح الهی، آرش کشاورزی نام برد. از این تیم بازیکنان با استعدادی چون منصور زادوند، صابر نریمان و پوریا فتح الهی متاسفانه نادیده گرفته شدند و بقیه بازیکنان هم به موقع به تیم بزرگسالان تزریق نشدند.
سال 2007 بلاخره ستاره بخت و اقبال به والیبال ایران رو کرد. در مسابقات نوجوانان جهان سال 2007 مکزیک تیم ایران با بازیکنانی چون مجتبی غیاثی (بهترین بازیکن مسابقات)، مجتبی شبان، فرهاد سال افزون، فرهاد قایمی، علی رضا جدیدی ( بهترین دفاع مسابقات)، اشکان درخشان به قهرمانی دست یافت.
در سال 2009 هم ایران اینبار با زوران گاییچ در مسابقات نوجوانان جهان خوش درخشید و با ستاره های چون ، امیر غفور، پوریا فیاضی، فرهاد سال افزون، مجتبی میرزاجانپور، سامان فایزی رتبه دوم را بدست آورد.
علی رغم درخشش تیم های پایه اما تیم بزرگسالان وضعیت مناسبی نداشت. وجود تفکر اتکا به بازیکنان با تجربه همچنان اجازه پوست انداختن والیبال ایران را نمی داد. همین تفکر باعث از بین رفتن بازیکنان با استعدادی چون
منصور زادوند، پوریا فتح الهی، مجتبی غیاثی، گل محمد سخایی، علی رضا جدیدی، اشکان درخشان، صابر نریمان، محمد سلیمانی.و......... شد. هر چند معدنی در سال 2008 تلاش کرد با ترکیبی از بازیکنان تیم های نوجوانان سال های 2003 و 2005 تیم جدیدی را ایجاد کند اما باز هم موفق نبود.
سال 2011 اما ضعیف ترین عملکرد ایران در مسابقات نوجوانان جهان بود در این سال ایران رتبه دهم را کسب کرد. آن تیم نیز دارای بازیکنان شاخصی چون ، میلاد عبادی پور، قاسم کارخانه، پوریا فیاضی، شهاب احمدی، آرمین صادیقانی را در خود داشت.
در سال 2013 ایران با ستاره های چون معنوی نژاد، ولایی، حکمتی، معین فر، حمودی، الله وردیان رتبه ی چهارم مسابقات نوجوانان جهان مکزیک را بدست آورد.
فدراسیون که در زمینه ی پایه بسیار خوب کارکرده بود . حال برای تزریق بازیکنان پایه به تیم بزرگسالان آن هم به موقع دست به دامن یکی از بزرگترین مربیان دنیا شده بود. خولیو ولاسکو در سال 2011 مربی والیبال ایران شد. ولاسکو سرانجام حلقه ی گم شده ی والیبال ایران را یافت. و آن چیزی نبود جز دعوت بازیکنان جوان و بااستعدادی که در مسابقات جهانی پایه عملکرد خوبی داشته اند. همان کاری که در تمام دنیا مرسوم است. ولاسکو با دعوت از بازیکنان جوانی چون : امیر غفور، پوریا فیاضی، آرش کشاورزی، آرش کمالوند، رحمان داوودی، میلاد عبادی پور، سامان فایزی، جواد معنوی نژاد والیبال ایران را دگرگون کرد. او با کنار گذاشتن سیستم گلخانه ای در تیم بزرگسالان حالا راه تیم ملی را برای تمامی ستارگان نوظهور والیبال ایران هموار کرده بود و نتیجه آن چیزی نبود جز موفقیت. حالا دیگر همه ی ما در برابر بزرگان دنیا جز برد چیزی نمی خواستیم.
در سال 2014 فدراسیون با رفتن ولاسکو موافق کرد و به جای آن اسلوبودان کواچ جوان را جایگزین کرد.
در سال 2015 نوجوانان ایرانی باز هم گل کاشتند و با ستارگانی چون رسول آقچه لی، علی اصغر مجرد، امیر حسین اسفندیار، جواد کریمی، پوریا یالی رتبه سوم مسابقات جهانی آرژانتین را کسب کردند.
اما تیم بزرگسالان با رفتن ولاسکو از سال 2014 تا 2017 باز هم به همان روند گلخانه ای خود با مربیگیری کوواچ و لوزانو بازگشت. در این سالها باز هم مثل گذشته ترکیب ثابت و بدون تغییر استفاده می شد و باز هم راه تیم ملی برای بازیکنان جوان و با استعدادی که ظهور کرده بودند بسته شد. تا کارخانه ی تولید بازیکن چون گذشته محدود شود به همان ترکیب اصلی.
سال 2017 اما دو اتفاق خوب افتاد. ابتدا فدراسیون کلاکوویچ را جایگزین لوزانو کرد. و بعد از آن تیم نوجوانان بعد از ده سال دوباره مقام قهرمانی جهان را جشن گرفت. بازیکنانی چون ، امیر حسین توخته، مرتضی شریفی، محمدرضا حضرت پور، پوریا یالی، امیر حسین اسفندیار در این تیم حضور داشتند.
کولاکوویچ اما بر خلاف دو مربی گذشته اعتقادی به سیستم گلخانه ای ندارد و با دعوت ستار های تیم های 2015 و 2017 نوجوانان نشان داد اعتماد خوبی به جوانان دارد. او با قراردادن دادن این جوانان در کنار بازیکنان با سابقه به آنها اعتماد به نفس مناسب را داده است و والیبال ایران را به آینده ای درخشان امیدوار کرده است.
حال باید دید در مسابقات جهانی چه نتیجه ای کسب خواهد کرد. هر چند به نظر اینجانب درصورت کسب مقام نا مناسب هم " چیزی از ارزش این تیم کم نخواهد شد" زیرا راه درست را آمده اند و دیر یا زود به مقصد خواهند رسید.