مطلب ارسالی کاربران
یوونتوس فقط می برد و تنها به مورینیویی باخته که ظاهرا بهای آن برد برایش سنگین بوده
پانزده بازی در لیگ ایتالیا و حاصل آن چهارده پیروزی و تنها یک تساوی که یعنی 43 امتیاز از 45 امتیاز ممکن که یعنی رقابت برای قهرمانی در ایتالیا معنایی ندارد. ظاهرا جاه طلبی کریس به یوونتوس نیز سرایت کرده و آنها فقط پیروزی می خواهند و یک فوتبال دفاعی ایتالیایی ارائه نمی دهند بلکه بازی زیبا هم ارائه می دهند. دیشب احتمال می دادیم اینتر بتواند حتی شده یک مساوی هم بگیرد اما این هم امکان پذیر نبود تا یوونتوس قدرت طلبانه به مسیرش ادامه دهد.
در جام باشگاه های اروپا هم اوضاع برای یوونتوس مشابه بوده و هر سه بازی ابتدایی از جمله منچستر مورینیو را در الدترافورد شکست داد ولی تنها شکست فصلشان در رقابت برگشت وقتی کریس گل زده بود و حتی می توانستند چند گل دیگر بزنند رخ داد و ناگهان دو گل دریافت کردند تا بازنده باشند آن هم در تورین و برنده کسی نبود جز مورینیو که همه اصول فوتبالیش را برای برد در این بازی کنار گذاشته بود به قیمت اینکه در بازی بعدی به سیتی ببازد و در سه بازی بعدی در لیگ هم طعم پیروزی را نچشد اما مورینیو باید ثابت می کرد اگر بخواهد با همین منچستر و این بازیکنان متوسط هم می تواند بزرگان را ببرد و نباید در جام باشگاه های اروپا نادیده گرفته شوند بخصوص اگر تمام توانش را برای این مسابقات کنار گذاشته باشد همانطور که زیدان لیپ اسپانیا را رها کرد تا با تنها چند مسابقه برای سومین بار پیاپی قهرمان اروپا شود.
هرچقدر آن برد برای منچستر گران تمام شد برای یوونتوس آموزنده بود تا به همه یاد دهد فوتبال نود دقیقه است و اگر قدر موقعیت ها را ندانیم روی تلخ فوتبال را خواهیم دید.
باید به نظاره بنشینیم مقتدرانه ترین قهرمانی یک تیم در لیگ ایتالیا شکل خواهد گرفت و در عین حال این تیم می تواند به سه گانه ای که رویایش می باشد دست یابد و مورینیو با ریسک نادیده گرفتن لیگ انگلیس و دل بستن به جام باشگاه های اروپا تا کجا پیش خواهد رفت. فوتبال است و سرشار از عشق، رویا و امید تا آخرین لحظه...
