معراج السعاده کتابیه که ایت الله بهجت توصیه کرده بودند روزی نیم صفحه ان مطالعه و عمل شود
گزیده ای از کتاب رو براتون مینویسم :)
صفت هفدهم غیبت کردن است /گزیده
و مخفی نماند که غیبت منحصر به زبان نیست بلکه هر نوعی که نقصی از غیر را بفهماند غیبت است خواه بقول باشد یا بفعل یا اشاره یا ایما یا رمز یا نوشتن ..زنی بر عایشه وارد شد چون بیرون رفت عایشه بدست خود اشاره کرد که این کوتاه است حضرت فرمود غیبت او را کردی و فرقی نیست در حرمت غیبت میانه کنایه و تصریح بلکه بسا باشدکه کنایه بدتر باشد و غیبت به کنایه مثل اینکه به گویی الحمدالله خدا ما را مبتلا نکرد ....
بدان انکه غیبت را میشنود حکم غیبت کننده را دارد همچنان که در احادیث وارد شده است .... چه ان کسیکه درحضور او غیبت مسلمانی میشوند یا به ان خوشحال نمیشود و بدش هم نمی اید و بدین جهت منع میکند اما قالبا طالب انست که او را نشنود و بسا باشد حیله ها برانگیزد که ذکر ان عیب قطع نشود مثل این که اظهار تعجب کند یا بگوید که من چنین نمیدانستم و او را نوع دیگر شناخته بودم .......بدین سخنان او را به غیبت میدارد .
خلاصه انکه گناه شنونده غیبت مثل غیبت کننده است مگر این که در مقام انکار بر اید و سخن ان شخص را قطع کند یا از مجلس برخیزد و اگر قدرت اینها را نداشته باشد در دل غضبناک گردد و اگر در زبان گوید ساکت شو اما در دل مایل و طالب باشد این از اهل نفاق است
رسول خدا فرمود : هر که مومنی را نزد او ذلیل کنند و او تواند یاری او را بکند و نکند خدا او را در روز قیامت ذلیل میسازد
و هرکه رد کند از غیبت برادر خود را و آبروی او را محافظت کند حق است بر خدا که در روز قیامت ابروی او را نگاه دارد
