شوالیه روشنایی، برای وریا غفوری و هزینه سنگین شرافت در دنیایی عاری از شرافت

محمد عامریان 03/04/2019 - 11:10 مشاهده پروفایل

17,961 مشاهده / 297 دیدگاه 440 48 229

این یادداشت صرفا تلاشی است برای توضیح مسئولیتی که چهره های سرشناس امروزی نظیر فوتبالیست ها در قبال شهرت خود دارند و انتخاب خطیر آنها میان خوشبختی و شرافت.

اختصاصی طرفداری- هانس گئورگ گادامر فیلسوف آلمانی خیلی وقت پیش توی یک سخنرانی قرن بیستم را عصر حاکمیت رسانه بر دنیا معرفی کرده بود. اگر این قول این فیلسوف خوش اسم آلمانی را درست بدانیم آن وقت تکلیف ما با قرن بیست و یکم بیش از پیش روشن می شود. رقابت دیوانه وار جریانات و قدرت های سیاسی گوشه کنار دنیا برای در اختیار گرفتن رسانه های جمعی و قرائت تاریخ بر مبنای نیازها و ترجیحات سیاسی از طریق تبدیل تدریجی این رسانه ها به روابط عمومی و دستگاهِ تحریف توسط این جریانات به خوبی بیانگر این واقعیت است که ما در چگونه جهانی زندگی می کنیم. بدون شک یکی از اصلی ترین قُلاب های رسانه های مختلف برای انتقال پیام ها نیز بهره گیری از چهره ها و شخصیت هایی است که عموما با جاذبه های فراوان خود یک جایی از ذهن مردم را به تسخیر خود در می آورند و نتیجتا جمله اقوال و افعال آنها برای بیشینه جامعه بدل به واقعیت محض می شود.

چنانچه گفتیم این پیام ها از طریق چهره ها و شخصیت ها منتقل می شود و اتفاقا این همان نقشی است که سلبریتی ها در ساختار های فعلی به صورت سهوی و یا عمدی به ایفای آن می پردازند. قبل از ورود به اصل موضوع بگذارید نظر شخصی خودم را بگویم که سلبریتی بر طبق تعریف کلاسیکش یک عاملِ هنری، ورزشی و یا رسانه ای است. عامل با خالق خیلی فرق دارد مثلا استنلی کوبریک می شود خالق و تام کروز می شود عامل. عامل یک چیزی است توی دستِ خالق، مثلا یک موزیسین قطعه را می نویسد و در اختیار یک ارکستر می گذارد تا قطعه اش را اجرا کنند. تهِ توانِ عاملین این است که اثرِ خالق را در نزدیک ترین حالتش به واقعیت به نمایش بگذارند. یک سلبریتی نه هنر را آنطور که شایسته است می شناسد و نه پایبندی خاصی به اهداف عالیه ورزش دارد. عامل است، می گذارند جلوش و او هم می خواند، برنامه ها را دیکته می کنند و او هم از بر می کند شعور سیاسی و اجتماعی خاصی ندارد، فوتبال، سینما، موسیقی یا تلوزیون اعتباری را برایش فراهم می آورد تا با یک گلِ استثنایی یا یک سکانس بی نظیر، زندگیش را بسازد و تا خود قیامت هزاران بار خاطره آن گل یا آن صحنه را بازگو کند. توی چمن استادیوم ها و متعاقبا توی قابل تلویزیون ها سبز می شود و پر و بال می گیرد شکل دیگرش آن است که روی پرده نقره ای سینما می درخشد و تندیس های طلایی توی دستش برق می زند و الهه شهرت می شود. خب به نظر شما چه چیز کفه ترازو را توی این رابطه به تعادل می کشاند؟

تعادل این رابطه در گروی نقشی است که یک سلبریتی در حوزه عمومی باید ایفا کند. این همان چیزی است که سیستم می خواهد سلبریتی ها آن را ایفا کنند، اینکه چرخ دنده ای لابه لای چرخ دنده هایش باشد و در قبال همه آوانس های مفت و مجانی که سیستم به او داده و تبعیض هایی که برایش قائل شده یا پله هایی که زیر پاهایش گذاشته و او را به اوج برده در بزنگاه های بحرانی قرضِ خود را با سیستم تسویه کند و فراموش نکند که خیلی راحت می توانست یکی از معمولی های بی شمار جامعه باشد. درکِ این رابطهِ نامرئی البته برای بسیاری از سلبریتی ها امری ساده و مبرهن است و شاید همین است که مثلا توی تایم لاین اینستاگرام، دسته دسته افرادی را می بینیم که از استخر پارتی توی کردان شیرجه می زنند توی هیات فلان مداح معروف و از استشناق مغزیجات بالابرنده روی تن و دست نرم تنان می رسند به چرخاندن ملاغه توی حلیم حضرت عباس، وضعیتی که علمیش می شود تعادل و خودمانی ترش می شود بگذریم...

البته برای پرهیز از سو تفاهم مایلم به این نکته اشاره کنم که این رویه ابدا مختص سرزمین و فرهنگ ما نیست، حقیقتا نیست و فقط اجرایش با توجه به سطح اژدهابودگی سیستمِ کنترل کننده از پیچیدگی بیشتر و کمتری برخوردار می شود. در واقع مفهومی ثابت است با اشکال متفاوت. مثلا با کمال احترام به آراء و نظرات تک تک شما، من فکر می کنم بخش اعظمِ موسیقی قرن بیست و یکمی یا به عبارت دیگر موسیقی که به شدت تحت تاثیر منطق بازار است و بسان کالایی فرض می شود که ارزشش در گروی سودآوری آن است، از نظر من ملغمه ای از جاذبه های جنسی، تجاری و اگر آن ته چیزی ماند موسیقی است. استیج های موسیقی امروز دیگر نه جایی برای چشم های نامتناسب ادیت پیاف دارند نه حوصله قامت کوتاه شارلز آزناوور و نه کیلوهای اضافی پاواروتی را. هیچ کدام از این ها با معیارهای مارکت موسیقی امروز همخوانی ندارند. در این بستر پس عجیب نیست اگر برنامه سازان و داوران فلان کمپانی معروف خطاب به اَدِل که به حق یکی از بهترین صداهای موسیقی عصر ما را دارد پس از اولین آزمونش گفته باشند: "صدایت خوب است اما به واسطه ظاهرت شانسی توی این داستان نداری". در این نگاه سلبریتی مبلغ شکل خاصی از زیست و ایدئولوژی است و پروموت شدنش در گروی التزام عملی ترش به ارزش های چتری که او را در برگرفته است.

وظیفه ای که در این بستر می توان از یک هنرمند یا ورزشکار مردمی انتظار داشت اتفاقا همین است که نظیر وریا غفوری خلاف جهت آب شنا کند و تن به این بازی ندهد آن هم با علم به این واقعیت که شرافت توی دنیای فاقدِ شرافت ما عموما تصمیمی پرهزینه است. فرقی هم نمی کند ویکتور خارای شیلیایی باشی یا پرنسس دایانای خاندان سلطنتی. صد البته که در بسترهای این چنینی می شود خیلی خیلی راحت زندگی کرد. می توان در مرزهای امن قدم برداشت. می شود چشم بست و صداهای توی مغز را خفه کرد. می شود هم همان راهی را رفت که مسیح نشان داده بود، اینکه از راه هائی نرویم که روندگان آنها بسیارند، از راه هایی برویم که روندگان آن کم اند و بدانیم که راه سعادت تنگ است و سخت و روندگانش اندک.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

ویکتور خارا

استنلی کوبریک

M.A

دیدگاه‌ها (297 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

تاتنهامی اصیل

ووریا
علی کریمی
علی دایی
ایرانه پرسپولیسین نه استقلالی اینا به رنگ ایرانن
درود بر شرافت مخصوصن دومی

یاسر یاری

وریا با غیرت حرف تو حرف ملت 💙💙

Kian Juve

درود بر شرفش و هر كه شرافت رو بر وقاحت ترجيح مى ده 💙💙💙💙

inter tajدیدگاه از حالت انتشار خارج شده است و قابل نمایش نیست.

بابک شادپور عاشق آبی

وریا باغیرت

هیوا کردستانی

به عنوان یه پرسپولیسی کار کاک وریا رو تحسین میکنم. دست نویسنده متن هم درد نکنه... بژین

خودم بی‌منطق پورم

دقیقا کیا دیسلایک میدن به این پست؟ چرا دیسلایک میدن؟ یعنی اونا کی هستن!!! خیلی برای خودم متاسفم که با این آدم ها توی یه کشور زندگی میکنم ، یعنی مسئله به این واضحی رو دارید رنگی می بینید؟؟؟! یعنی اینقدر مسائل و دغدغه های اولیه مردم کشورتون بی اهمیته که این مسئله رو استقلالی پرسپولیسی میکنید و منفی میدین؟! البته ممکنه بعضی ها واقعا درد مردم رو درک نکنن که اونا بحث شون جدا هست

سجاد خسروی

اگه همه مثل وریا اینطوری یکم از مردم حمایت میکردن وضع ما اینقدر فجیع نمیشد

Lord Bakhtiariدیدگاه از حالت انتشار خارج شده است و قابل نمایش نیست.

میم عین

درود به شرف وریا با اینکه پرسپولیسیم اما هزاران بار درود به شرفت شیر پسر کورد و هزاران درود به شما آقای عامریان اول برای قلم بی نهایت زیبا و بی نظیرت و دوم برای استفاده ای که از قلم شیوای خودت میکنی دست مریزاد 👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏

مشاهده پاسخ‌ها (1)

پشت هیچستانم

مقاله ای بغایت خواندنی و لذت بخش. درود بر جناب عامریان.

پادشاه فوتبال اسطوره

وریای با غیرت حرف تو حرف ملت💙

S33 S77دیدگاه از حالت انتشار خارج شده است و قابل نمایش نیست.

Kani Barca

خیلی تیتر قشنگی داشت

Just Juve

درود به شرفت

DAVOOD INTERISTA

احسنت ./.

پسر آسمان

بژی کاک ووریا

محمد mnchstr untd

من دیگه جواب خودم رو از مردم گرفتم و فهمیدم چرا چهل ساله ازشون دزدی میشه و پولشون و منابعشون رو میخورن ،
کامنت من رو توی همین مطلب بخونید ببینید چقدر دیس خورده ، متاسفم
همین حکومت دزد وظالم الان روی جهل شما ها سوار شده ، به هر عنوانی پولتون رو میخورن و کشورتون رو بدبخت میکنن ، من دیگه خسته شدم اینقدر میگم فکر کنید

مشاهده پاسخ‌ها (3)

Blue Is The Colour

این حق یه جامعه هنری،ورزشی و یا فرهنگیه که نقشی در جامعه مردمی داشته باشه.
من اگر میدونم یه انسان مشهوری هستم که حرفم شنیده میشه باید از این قدرتم در راستای حقوق مردمم استفاده کنم،اما مثل اینکه این قدرت برای خیلی از سلبریتی ها شده بنر تبلیغات و درآمدزایی و مشکلی نداره ولی وقتی توسط یه عده آدم آگاه برای رسوندن حرف مردم استفاده بشه اون موقع میشه هنجار شکنی و تخلف.
باید به حال این "دموکراسی به معنای حقیقی کلمه"* ، زار زار گریه کرد...
*عبارت استفاده شده توسط آقای روحانی در 22 بهمن