سلام
نمیدونم از کجا شروع کنم
از آخرین باری که به عنوان یوزر تو این سایت بودم قبل از مسدودیتم خیلی میگذره و خیلی چیزا ازونموقع عوض شده
آدمای جدید فضای جدید و ...
از خودم میگم یکمی که بشانسید
اوایل دهه هشتاد بود و من یه بچه ۵-۶ ساله بودم و بازی فینال رءال و لورکوزن شوهرخالم شدیدا فوتبالی بود و بابام خیلی کمتر
گل زیدانو اگه فوتبالی باشید از اون موقع حتما یادتون هست اون قیچی ترسناک که حتی شوهرخاله ی بارساییم کرکاش ریخته بود ازش
خلاصه سرتونو درد نیارم من از همونموقع عاشق فوتبال و هوادار رءال شدم و یه بچه ی فوتبالی شدم همیشه واسه مدرسه تیم فوتبال میدادم بازی فوتبال میخریدم زمانی که اینترنت dial up راه افتاد همه زندگیم شده بود فوتبال و اخبارش
یه روز یه خبری یه جا خوندم راجب ادگار داویدز و رفتنش به تاتنهام (فک کنم سال ۸۴ بود)و اونجا بود که با یکی از تنها عشقای واقعی زندگیم آشنا شدم . توی جدول ها و خبر ها راجب تاتنهام خوندم و بخاطر رنگ سفید لباسش ازش خوشم اومد.فهمیدم بزگرترین رقیبش آرسناله و از ارسنال متنفر شدم(اون سال سال قهرمانی بدون شکست آرسنال بود ولی من گلوری هانتر نبودم)
سال ها گذشت و هربار من بیشتر عاشق این تیم شدم و چند سال بعد هم تیم قهرمان اتحدیه شد که خیلی خوشحال کننده بود
تاتنهام کنار رءال سالها عشق فوتبالیم بودن و باهاشون زندگی کردم ... لادسیما بهترین لحظه ی عمرم بود لحظه ای که اینبار بچه نبودم ولی اینبار بدجوری بغضم ترکید بعد یه دهه :)
خب حالا الان چی چرا از رءال نمیگی ؟ از عشق بچگیت ؟
بعد از دسیما خیلی خوشحال بودم ولی داستانا ازینجا شروع شد ... از اینکه بهم بگن گلوری هانتر متنفرم و یکی از خصوصیتای شخصیتیم اینه که از ناشکری و گربه سفتی متفرم(بیچاره گربه)
هو شدن بهترین بازیکنای تیمم ... هو شدن عشقم کاسیاس وقتی جوونی تا پیریشو واسمون گذاشت ... رفتار هوادارا و مدیرا با بازیکنایی که یه روزی واسمون عرق ریختن و زحمت کشیدن همه ی اینا منو (نه از خود تیم ) از ((هواداری)) رءال متنفر کردن و به خودم ۹ قول دادم دیگه هیچ حساسیت و غیرتی رو این تیم نداشته باشم
سه سال قهرمانی رءال خوشحالم کرد چون همیشه معتقدم (فعلا)رءال بهترین تیم تاریخه و لیاقت اینو داره
اما بزارید رک بگم که بعد آفساید شدن گل استرلینگ حاضر نبودم اون لحظرو با ۲۰ قهرمانی پشت هم رءال عوض کنم
تیمی که از ۰ تا الانشو دیدم و این هوادارا و بازیکنای غیرتی باعث میشه حتی تا صد سال هم جام نبریم هوادارش بمونم(مگه تا الان چی بردیم؟) و واسم صد برابر بیشتر ارزش داره از تیمی که بهترین بازیکناشو بعد یه عمر هو میکنن و میندازنشون بیرون(رفتن دیماریا منو شدیدا عصبی کرد)
امیدوارم به رءالی های عزیز توهین نکرده باشم چون دوستون دارم و فقط میخواستم خودمو خالی کنم
من همیشه رءالو به یاد دوران قشنگ بچگیم دوس خواهم داشت ولی دیگه هرگزززز طرفداری این تیمو نمیکنم
فعلا گفتم یکمی واستون بنویسم تا بعد
آریا
(علت مسدودیت قبلی:درگیری های +۱۸ با طرفداری آرسنال و چلسی بود که دیشب بعد چند سال غرورمو شکوندم و به طرفداری میل زدم و معذرت خواهی کردم)