طرفداری- تحلیل پیش رو گوشه‌هایی از تاکتیک‌های فلورین کوفلت در وردربرمن را توضیح خواهد داد.
سبک بازی و سیستم
کوفلت نیز همانند سرمربی آینده آر بی لایپزیگ، یولیان ناگلزمن از سیستم‌های مختلفی استفاده می‌کند تا تیمش بتواند در مقابل رقیب از سبک خاص خودشان استفاده کند.
مربی آلمانی اغلب اشاره می‌کند که از تیمش می‌خواهد چه در زمان مالکیت توپ و چه در زمانی که توپ در اختیارشان نیست، «شجاعانه» بازی کنند. هدف کلی مربی آلمانی، بازی به شیوه‌ای مسلط فارغ از نوع رقیب است. بزرگترین هدف برمن کنترل فضاهای نزدیک دروازه حریف و بدین وسیله ایجاد شانس‌های گلزنی بیشتر از تیم حریف است.
با این حال کوفلت علاقه دارد از یک هافبک دفاعی پشت سر دو هافبک جلوزن استفاده کند. به طور کلی، فلسفه کوفلت، شبیه سبک بازی آژاکس است.
اگرچه کوفلت ترجیح می‌دهد از خط دفاعی 4 نفره استفاده کند، اما گاهی اوقات آن را به 3 نفر تغییر می‌دهد. بدین طریق کوفلت می‌کوشد اطمینان حاصل کند که تیمش قادر است اهدافش را پیاده کند. گذشته از این، کوفلت خودش را با بازیکنان کلیدی‌اش تطبیق می‌دهد. برای مثال، بازیساز و کاپیتان، مکس کروزه علاقه دارد در خط هافبک آزاد باشد و برای هم‌تیمی‌هایش موقعیت ایجاد کند. کوفلت به منظور اجازه دادن به کروزه برای استفاده از توانایی‌هایش، اغلب از آرایشی با یک خط هافبک الماس‌مانند استفاده می‌کند.
وردر در زمان مالکیت با خط هافبکی الماس‌مانند و دو مهاجم بازی می‌کند. مکس کروزه به عنوان هافبک هجومی گاهی به کناره‌ها و گاهی هم به مرکز متمایل می‌شود.
بازیکنان وردر در نیمه حریف، رقبایشان را به صورت بازیکن-محور تحت فشار بگذارند. زمانی که از بالا پرس می‌کنند، کوفلت ترجیح می‌دهد به جای راهبرد توپ-محور از راهبرد بازیکنی - محور استفاده کند. مانند تصویر زیر تلاش می‌کنند تا ایجاد موقعیت یک در مقابل یک، رقیب را تحت فشار بگذارند.
وردر آینتراخت را به شیوه‌ای بازیکن-محور تحت فشار می‌گذارد. کوفلت آرایش تیمش را به 3-4-3 تغییر داده است که به مهاجمین و وینگ‌بک‌های برمن اجازه می‌دهد به صورت یک در مقابل یک به حریف فشار بیاورند.
اما زمانی که بازیکنان وردر قادر به ایجاد فشار روی حریف نباشند، به خوبی به صورت یک بلوک دفاعی در نیمه خودی تجمع می‌کنند. این کار می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد: یا خط هافبک حریف بیش از حد قوی است، یا در جلو به اندازه کافی بازیکن ندارند.
بازیکنان وردر در نیمه خودی تجمع کرده‌اند و بلوک دفاعی پایینی به وجود آورده‌اند. برمن تلاش کرده تا فضای بین خطوط را برای تیم رقیب کاهش دهد.
برتری عددی و جابجایی‌های معکوس
برمن با استفاده از برتری عددی و جابجایی‌های معکوس تلاش می‌کند به دفاع حریف نفوذ کند. با حرکت بدون توپ می‌توانند در نبردهای تن به تن با رقبا به آنها ضربه بزنند. کوفلت از بخش تهاجمی تیمش می‌خواهد که از جابجایی‌های معکوس استفاده کنند. لذا بازیکنان وردر قادر خواهند بود بین خطوط، فضا ایجاد و از آن استفاده کنند، زیرا مدافعین رقیب ناچارند که به جابجایی‌های معکوس مهاجمین برمن واکنش نشان دهند.
مهاجمین از جابجایی‌های معکوس استفاده می‌کنند تا بین بلوک‌های دفاعی رقیب فضا ایجاد و از آن بهره‌برداری کنند.
از طرف دیگر، اگر یار اضافی رقیب به توپ نزدیک شود، برمن می‌تواند از کناره‌ها نیز حمله کند. بازیکنان وردر با کمک اورلپ مدافعین کناریشان می‌توانند دفاع رقیب را دور بزنند.
وردر در نیم‌فضا برتری عددی ایجاد و بدین وسیله در کناره‌ها فضا ایجاد می‌کند.
اما آخرین و نه بی‌اهمیت‌ترین اینکه کوفلت از از تیمش می‌خواهد به تناوب جریان بازی را تغییر دهد. پس از ایجاد برتری عددی در یک سمت زمین، وردر می‌تواند دیگر سمت رقیب را هدف قرار دهد.
وردر در سمت راست برتری عددی ایجاد می‌کند، اما لورکوزن با اضافه شدن وینگرهایش واحد فشرده‌ای ایجاد و از نفوذ وردربرمن جلوگیری می‌کند. پیامد این کار، تغییر محل بازی از سوی برمن است.
برمن پس از تغییر جریان بازی می‌تواند از نیم‌فضای سمت چپ عبور کند.
سانتر برای ایجاد موقعیت
برمن در این فصل بوندس‌لیگا در کل 461 و به ازای هر 90 دقیقه 16.74 سانتر داشته است.
یکی از بازیکنان آنها که اغلب سانترها را ارسال می‌کند، مکس کروزه است. همان طور که نقشه حرارتی زیر نشان می‌دهد، بازیساز (مکس کروزه) اغلب به سمت بال چپ حرکت می‌کند.
اگرچه مکس کروزه به عنوان یک بازیکن مرکزی در ترکیب قرار می‌گیرد، اما نقشه حرارتی‌اش نشان می‌دهد که ترجیح می‌دهد در بال چپ بازی کند.
این کار به بازیکن سابقاً ملی‌پوش آلمانی اجازه می‌دهد تا با پای چپ قدرتمندش سانتر کند.
مکس کروزه سانتر روی پای مهاجم، میلوت راشیکا ارسال می‌کند.
برخلاف دیگر تیمهای بوندس‌لیگا وردر در سانترها یک تفاوت بزرگ دارد که همین آنها را پیش‌بینی ناپذیر می‌کند. مهاجمین برمن توانایی‌های متفاوتی دارند، لذا برمن می‌تواند از توانایی‌های متفاوت آنها استفاده کند. همان‌طور که در تصویر زیر مشاهده می‌کنید، زمانی که مهاجمینشان در نبردهای هوایی قوی هستند، سعی می‌کنند با سرزن‌ها کار را تمام کنند.
کروزه تلاش می‌کند تا هانریک را با یک سانتر بلند پیدا کند. به‌علاوه، مدافع سمت راست، گبر سیلاسی وارد محوطه جریمه می‌شود. هر دو بازیکن در نبردهای هوایی، قوی هستند.
همچنین برمن می‌تواند سانتر را به پشت خط دفاع رقیب ارسال کند.
اگشتاین توپ را بین آخرین خط دفاعی و دروازه ارسال می‌کند. در نقطه دورتر مکس کروزه قادر است با زمان‌بندی خوب از چنگ یار مستقیمش خلاص شود و گل بزند.
اما آخرین و نه بی‌اهمیت‌ترین نکته این است که برمن همیشه حداقل با یک هافبک جلوزن در گوشه محوطه جریمه بازی می‌کند. این امر ارسال پاس از عقب را برای ایجاد دوباره فرصت حمله فراهم می‌کند. با داشتن بازیکنانی مانند ماکسیمیلیان اگشتاین و دیوی کلاسن، برمن بازیکنانی دارد که می‌توانند با شوت از راه دور، خطرناک باشند.
لحظات انتقال
بیشتر تأکید کوفلت روی مبحث انتقال است. به عنوان یکی از تیم‌هایی که بیشترین نرخ مالکیت را داراست (52.2%) بازیکنان وردر زیر مربی جوانشان پس از از دست دادن توپ، ضدحمله را نیز به خوبی انجام می‌دهند. بازیکنان برمن همانند کاری که در زمان فشار از بالا انجام می‌دهند، در هنگام نبردهای تن به تن تلاش می‌کنند هر بازیکن تیم رقیب را از کار بیندازند و بدین طریق تیم رقیب را وادار کنند تا رو به ارسال توپ‌های بلند بیاورد یا حتی مالکیت را به دست بیاورند.
علاوه بر این، کوفلت از مدافعینش می‌خواهد که هر ضدحمله رقیب را در نطفه خفه کنند. بنابراین مربی آلمانی از الگوهای رفتاری روشن برای مدافعینش استفاده می‌کند. به عنوان نمونه، بازیکنان کناری 3 نفر عقب زمین، یاد گرفته‌اند که در زمان حمله نزدیک وینگرهای رقیب باشند. این کار مدافعین وردر را قادر می‌سازد در زمان ضدحمله تیم رقیب از ایجاد موقعیت توسط وینگرهای آنها جلوگیری کنند.
همچنین وردر چهار گل از روی ضدحمله به ثمر رسانده است. اما از آنجایی که سرعت بیشتر بازیکنان برمن پایین است، وردر شیوه‌ای از ضدحمله را به کار می‌برد که با روش بیشتر تیم‌ها متفاوت است. آنها از پاس‌های کوتاه برای جذب بازیکنان رقیب و ایجاد فضا استفاده می‌کنند.
بازیکنان برمن صبر می‌کنند تا تحت فشار قرار بگیرند و به دنبال آن از فضای ایجادشده استفاده کنند. شیوه‌ای که تیم بوندس‌لیگایی می‌تواند از حمایت هافبک‌هایش استفاده کند.
یک بار دیگر، تیم رقیب فضا داده و وردر برای پیشروی در زمین از حمایت هافبک‌هایش استفاده می‌کند. اگرچه بیشتر ضدحمله‌های وردر سریع به نظر نمی‌رسد، اما آنها رقبایشان را به خاطر دادن فضا به خوبی جریمه می‌کنند.
درست چند ثانیه بعد، بخش هجومی وردر یک موقعیت خوب 5 در برابر 4 در مقابل دفاع به هم ریخته لورکوزن به دست می‌آورد.
نتیجه‌گیری
فلورین کوفلت قطعاً به آن دسته کوچک بی‌نهایت مستعد بوندس‌لیگا تعلق دارد که ممکن است برای باشگاه‌های درجه 1 اروپایی جذاب باشد. با این حال قابل تصور است که برای سال‌ها در برمن بماند تا دوران جدید بسازد که با دوره توماس شاف قابل مقایسه باشد. مهم نیست چه می‌شود؛ آنچه قطعی است، این است که فلورین کوفلت به طور حتم نامی خواهد شد که در یادها خواهد ماند.
به قلم مکس برگمان
برای TotalFootballAnalysis