لیورپول و حالا تاتنهام

چه بی رحمانه زیباست؛ و دوباره فوتبالی که دوستش داریم

محمد عامریان 05/10/2019 - 13:08 مشاهده پروفایل

4,615 مشاهده / 58 دیدگاه 119 3 51

صرف نظر از هر نتیجه ای که در فینال لیگ قهرمانان اروپا رقم بخورد به نظر من فوتبال دِینش را به ما ادا کرده و این همان نوری است که این خورشید هر هفته باید به ما ببخشد، تزریق دُز نامحدودی از امید به شریان آدمیان و پاشیدن سطلی از رنگ به سطح خاکستری زندگی.

اختصاصی طرفداری- آشنایی عموم فوتبال دوستان با پوچ به یکی از زشت ترین جام های جهانی فوتبال یعنی جام جهانی کره و ژاپن بر می گردد جایی که گزارشگران وطنی به اشتباه نامش رو پوچنتینو تلفظ می کردند و پوچ یکی از ارکان سه گانه دفاع آرژانتینِ زیبای بیلسا بود که با چهل و دو امتیاز در دور گروهی توانسته بود خیلی زودتر از سایر مدعیان بلیط کره و ژاپن را رزرو کند و پا به عرصه بازی ها بگذارد. تیمی که با نام هایی نظیر والتر ساموئل، خوان پابلو سورین، خاویر زانتی، آریل اورتگا و گابریل باتیستوتا به غایت نوستالژیک و دوست داشتنی بود و همانقدر ناکام و تراژیک. آرژانتین زیبای بیلسایِ دیوانه ناکام بزرگ جام شد. کولینا دایو مایکل اوون را در بازی ای که از شبکه دوی سیما پخش می شد پنالتی تشخیص داد و بازی تهاجمی آلبی سلسته و حملات همه جانبه اش از پس ضربه ایستگاهی استثنایی اسونسون سوئدی بر نیامد تا تک گل باتی گل در برابر رقیب سنتی آنها در دور گروهی یعنی نیجریه بی اثر بماند. آرژانتین در دور گروهی حذف شد و سرنوشت بیلسا چند سال بعد جایی همان حوالی در شیلی رقم خورد. یکی از سرکش ترین نمونه های سرخ پوستی مشاهده شده در تاریخ آنقدر در جام جهانی 2010 درخشید تا رسانه ها نمایش آن تیم را این طور تیتر ببندند: "شیلی، خروش دوباره مرد دیوانه"!

پوچ را بدون شک باید یکی از شاگردان خلف مکتب بیلسایی به شمار آورد که پپ گواردیولا، او را بزرگترین مربی عصر ما می داند. معروف است پس از مکالمه این دو در مصاف بیلبائو-بارسلونا در لالیگا، پپ با تعجب گفته بود که بیلسا بارسلونای او را از خود پپ هم بهتر می شناسد که مشخصا اشاره به قدرت بالای تجزیه و تحلیل بیلسا دارد. اشارات و صحه گذاری هایی که به وضوح بیانگر ضعف بزرگ فوتبال بینی طیفی از طرفداران فوتبال است که عموما عملکرد و پرونده یک مربی یا بازیکن را با دستاوردهای فلزی اش می سنجند. در حالی که بیلسا از آن دست مربیانی به حساب می آید که بر خلاف دیگرانی که از داشته های فوتبال بهره می برند چیزهایی به فوتبال اضافه کرده و مرزهای نامرئی این هنر را گسترش داده است. در نتیجه در حالی که حضور مورینیو، بلان، گواردیولا و... روی نیمکت قدرت های اروپایی در سال های اخیر، اهمیت کرایوف را برای فوتبال به درستی بارها و بارها در شبکه های اجتماعی توییت و ریتوییت کرده، بد نیست یادمان بیاید که سیمئونه، پلگرینیو و همین پوچ که چهارشنبه شب تمام جهان را دوباره دیوانه فوتبال کرد هم شاگردان بیلسا بودند؛ بیلسایی که با مجموعه ای از بدشانسی ها و انتخاب های غلط هیچ وقت آن طور که باید و شاید دیده نشد و از نبوغ سرشارش چیزی جز خاطرات مبهمی نظیر ابرنمایش اتلتیک بیلبائو برابر منچستریونایتدِ سرالکس در جام یوفا و نمایش فوق تهاجمی شیلی دوست داشتنی او در جام جهانی 2010 به انضمام گام برداشتن های هیستریکش لب خط به یادگار نماند.

حضور تاتنهام و لیورپول در فینال این فصل را باید زیباترین اتفاق فوتبالی فصل قلمداد کرد. فوتبال در ذات و ماهیت خودش زندگانی از دل زندگی واقعی ماست. یک زندگی آرمانی با همه مشخصه هایی که زندگی واقعی عاری از آن است. دنیای رویایی که واقعیت ندارد و همین ممکن سازی ناممکن ها و طلوع هزار باره خورشید از پس هر غروب در آن است که فوتبال را برای ما معمولی های بی شمار دنیای بی رحم واقعی، آوردگاهی برای جستجوی گمشده بزرگ عصر ما یعنی امید می کند. خلاف زندگیِ واقعی زشتی که در آن با پسماند غذای یک کشور می شود یک قاره را سیر کرد. در چنین دنیایی شاید یکی از تلخ ترین رخدادها باید دوریِ هر چه بیشتر فوتبال به عنوان امید واپسین ما از ماهیتش باشد. فینال های تکراری و قدرت هایی که روز به روز محدود و محدودتر می شوند و ستارگانی که گذرگاهشان هر سال تنگ تر و تنگ تر همان اندازه که به دنیای واقعی ما شبیه است از دنیای آرمانی ما دور است. این چنین فوتبالی در تضاد آشکاری با ارزش های برابر و برابری فرصت ها قرار دارد و قصه جایی تلخ تر می شود که هنوز خاطرمان هست در روزهایی که خیلی دور نبود والنسیا با هکتور رائول کوپر، دیناموکیف با ربروف و شوچنکو، دپورتیوو لاکرونیا با ویسنته و آلبر لوکه و لیدز با مارک ویدوکا و آلن اسمیت متناوبا در مراحل پایانی لیگ قهرمانان رویت می شدند و سهم برشای دوست داشتنی آن سال ها از فوتبال، روبرتو باجو به انضمام پپ گواردیولا بود. در چنین بستری معجزه هایی از قبیل قهرمانی پورتو و تاج گذاری نخبگان بی نام و نشانی نظیر ژوزه مورینیو، حذف رئال توسط دیناموکیف یا کنار زدن بارسلونا به دست والنسیا، کامبک دپورتیوو لاکرونیا در ریازور در برابر میلان بزرگ آنچلوتی، فوتبال را به چیزی که باید باشد شبیه تر می کرد و زندگی را قابل هضم تر. بر همین اساس صرف نظر از هر نتیجه ای که در فینال این فصل رقم بخورد به نظر من فوتبال دِینش را به ما ادا کرده و این همان نوری است که این خورشید هر هفته باید به ما ببخشد، تزریق دُز نامحدودی از امید به شریان آدمیان و پاشیدن سطلی از رنگ به سطح خاکستری زندگی.

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دسته‌بندی:

برچسب‌ها:

مائوریسیو پوچتینو

پپ گواردیولا

اتلتیک بیلبائو

جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی

جام جهانی 2002 کره و ژاپن

M.A

دیدگاه‌ها (58 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

آورین 100 امتیاز

واقعا امسال زیباترین لیگ قهرمانان رو شاهد بودیم تبریک مجدد به هواداران دوآتیشه لیگ جزیره

Türk oğlu

http://wlbetcartpartners.adsrv.eacdn.com/C.ashx?btag=a_1488b_85c_&affid=...

محسن چلسی فن

توپ طلای امسال قطعا مال فن دایکه
نمیدونم دنبال چی میگردید
پارسالم مشخص بود مودریچه
امسالم مشخصه فن دایکه

FC BAYERN

منم با نویسنده موافقم
من از طرفداران سر سخت فوتبال کلاسیک و سنتی هستم
این چندسال قدرت بین بارسا و رئال بایرن و تا حدودی یووه بود اما واقعا خسته کننده وقتی فقط سه یا چهار تیم قدرتمند وجود داشته باشن و بقیه صرفا بخاطر گرم کردن تنور رقابت حضور داشته باشن و فینال ها و نیمه نهایی های تکراری شاهد بودیم
در دهه اول قرن 21 و دهه 90 یکی از دلایل قشنگ بودن فوتبال همین مبحثی بود که نویسنده به درستی بهش اشاره کرد
والنسیا فینال سی ال میرسه اونم در دوسال پیاپی سال بعدش فینال بین لورکوزن و رئال چندسال بعد فینال بین موناکو دشان و پورتو مورینیو
فوتبال همینطوری زیبا اگر قرار باشه جام فقط به یک تعداد تیم محدود برسه اون زیبایی اش از دست میده
البته بحث های مالی و رقم های نجومی که متاسفانه در فوتبال مدرن امروزی هم داره جا می افته یکی از دلایلی که فوتبال اون زیبایی خودش از دست داده
بارسایی که چندسال قبل با بازیکن هایی که از دل باشگاه اومدن بیرون و با گوشت و پوست خونشون بارسا درک میکردن و باهاش زندگی کرده بودن افتخارات بسیاری آوردن اما الان با پرداخت 300 میلیون برای امثال کوتی و دمبله بارسا عاجز از تکرار اون موفقیت
بارسا این چندساله خیلی خرج کرده اما هنوز نتونسته اون عملکرد شگفت انگیز تکرار کنه
یا پاریس که برای امباپه و نیمار اون همه خرج کرد
این فوتبال امروزی باعث به وجود اومدن بازیکن هایی مثل کوتی بیل نیمار و خیلیای دیگه میشه که ذره ای تعصب روی تیمشون ندارن
مقایسه کنید با امثال توتی جرارد اینیستا ریبری لام دل پیرو خیلیای دیگه
خیلی عقب نرفتم
این اسامی تا همین چندسال قبل داشتن بازی میکردن
امیدوارم یک مقاله هم در مورد این موضوع کار بشه که چطور فوتبال این گونه نابود خواهد شد و این روش کاملا در تضاد با روح زیبا فوتبال

مشاهده پاسخ‌ها (1)

Impish United

میدونم تیم های لالیگایی و یووه، در زمان فعلی یه سر و گردن بهتر از تیم های انگلیسی هستن ولی لطفا این بحث بهترین لیگ رو بذارید کنار و از خود فوتبال لذت ببرید
لیور و تات هر دو تا دقه نود مرحله گروهی احتمال حذف شدنشون بود و الان شدن فینالیست
این فصل لیگ قهرمانان خیلی خیلی بهتر و بالاتر و پایانای دور از انتظار تری نسبت به آخرین فصل سریال گات داشتن
یه نیمه نهایی بود، سیتی و با رئال، کل بازی رفت و برگشت یه شوت در چارچوب داشت اونم خورد به پای یه بازیکن سیتی کمونه شد که رفت سمت دروازه
کدوم فصل تو مرحله نیمه نهایی اینقدر گل دیده بودیم؟ این همه کامبک این همه هیجان...
من خودم دوسه سال پیش تو همین سایت طرفداری کامنت میذاشتم که این تاتنهام خیلی نچسبه سهمیه میخواد چیکار، ولی امسال هم مرحله گروهی فوق العاده بودن هم مراحل حذفی، بازی با سیتی اشون و یا همین بازی با آژاکس از اون بازی هایی بود که تا همه عمر تو یاد آدم میمونه
جای این بحث تموم نشدنی که نمیدونم تا پارسال فوتبال دست فلان کشور و فلان لیگ بوده حالا فلانی ها شاخ شدن یکم لذت ببرید شاید تا آخر عمر دیگه همچین تورنومنت جذابی تکرار نشه برامون

مشاهده پاسخ‌ها (2)

بی غرض

جونم نویسنده
یه تیکه از شعر داریوش رو تضمین کردی دمت گرم
چه بی رحمانه زیبایی.. :(

Pouya Bagheri

بیلسا خیلیارو احیا کرد . پوچتینو سیمئونه پیگرینو و سمپائولی از کسایی بودن که بیلسا استادشون بوده .
همچنین آرتورو ویدال و دیمیتری پایت هم جزو کسایی بودن که زیرنظر بیلسا به فوتبال معرفی شدن

Blue Is The Colourدیدگاه از حالت انتشار خارج شده است و قابل نمایش نیست.

Ebrahim Madridista

فوتبال ای دیوانه کننده لعنتی :)
ممنون اقای عامریان

Merhshad Forever

زیبا و به جا

Captain Ricardo

توپ طلا امسال میتونه به کریس هم برسه... چون پارسال حقش بود بهش ندادن امسال میتونه با قهرمانی پرتغال تو رمضان لیگ اروپا و درخشش تو آغاز فصل جدید این عنوان رو برای بار ششم به دست بیاره

مشاهده پاسخ‌ها (2)

Captain Ricardo

وای خدا چه زلفانی داشته پوچ

Captain Ricardo

پپ کیه که پوچ رو بزرگترین مربی عصر فلان بدونه؟ :)))
طرف n ساله فینال اروپایی به چشم ندیده
آبدارچی شبکه 3 کجایی کجایی؟؟؟

مشاهده پاسخ‌ها (4)

interiesta forever

اخ كه چه بد بود جام جهاني ٢٠٠٢...فقط خداروشكر اخرش برزيل قهرمان شد وگرنه كلا ريده ميشد بهش! ديدار رده بندي كره-تركيه 😑😑😑😑😑😑

مشاهده پاسخ‌ها (1)

Hani LM10

یو سی ال امسال پر از کامبک بود یه شب یوونتوس حذف شد بارسا همون شب رفت بالا زیر یه پست به یه رفیق یوونتوسی گفتم عصبی نباش عروسی به کوچه ی همه میره اون شب خیلی خوشحال بودم خیلی هم رونالدو حذف شده بود هم مسی رفته بود مرحله بعد ۳ هفته بعد اما مسی هم حذف شده بود فهمیدم فوتبال دقیقا خود زندگیه

Hashem 32

یعنی قسم میخورم تو بازیه لیورپول و بارسا ۹۰ درصد فنای بقیه تیمای انگلیسی آرزوشون بوده لیورپول ببازه بازیشو ولی الان همشون از مال لیگ انگلیس بالا میرن
منم میگم لیگ انگلیس قطعا بهترینه خصوصا بخاطر لیورپول و سیتی ولی آخه حرکتتون واقعا ضایس که هم از توبره بخورید هم از آخور . قضیه اون رفیق منچستریه که بعد از بازیه رفت چپ و راست میگفت لوزرپول بعد از بازیه برگشت بخدا میگفتش اینه لیگه جزیره غارسا رو چه به قهرمانی