بازيهاي امشب دو تيم شهر ميلان منو بُرد به اون قديما:
مالكين اينتر(برادران هينترمن) از بدو تأسيس باشگاه(١٩٠٨)، سوگند ياد ميكنن كه تا زمانيكه زنده هستن اجازه ي كسب هيچ افتخاري به ميلان ندن و در عمل هم نميدن.
ميلان نزديك به ٥٠ سال هيچ عنواني در ايتاليا كسب نميكنه و فقط اسكودتوهاي اينتر رو تماشا ميكنه و بعد از اين برهه ي نيم قرني هم كه بالأخره خودي نشون ميده، برادران هينترمن هيچ يك در قيد حيات نبودن؛ اما به عهدشون وفا كردن(تو همين بازه اينتر به برد 5/0 در دربي مَدونينا دست پيدا كرد).
قصه ي اينتر و ميلان، قصه ي شاهزاده و گداست. حتي اگر در تاريخ هوادارها و سنت هاي سردمداران اين دو باشگاه هم سير كنيم ميبينيم ميلان هميشه زير سايه ي اينتر بوده. اينتر از همون سال دوم تأسيسش شروع به قهرماني ميكنه و تا نيم قرن اجازه نميده همشهريش نفس بكشه.
فريادهاي پُر از خشم گالياني در سال ٢٠١١ و پيراهن پاره شده ي اينتر در دستانش دقيقاً بازتابنده ي همون سلطه ي اينتر بر ميلان بوده و هست. شكاف اقتصادي ميان هواداران دو تيم در سالهاي دور، تخريب ديوار افتخار اينتر و... و... و... همه و همه زير سلطه بودن آث ميلان رو گوشزد ميكنه. قصه ي ميلان و اينتر دور و درازتر از امشبه؛ كما اينكه امشب هم شمايلي از همون سلطه رو ديديم و باز هم آث ميلان فصل رو پايين تَر از همشهريش به پايان رسوند.
اما اين وسط دو نكته هست كه بايد بگم چون واقعاً منو اذيت ميكنه: نكته ي اول:
من هيچوقت اينتريهايي كه براي ميلان آرزوي موفقيت و كاميابي ميكنن رو درك نميكنم؛ مثل اينكه فراموش كردين همين ميلاني ها چشم ديدن موفقيت اينتر رو ندارن! بريد كامنتاي قبل بازيها رو بخونين. اصلاً درستشم همينه. مگه هواداراي پرسپوليس و استقلال براي هم آرزوي موفقيت ميكنن! تنها فرق اين دو باشگاه با ميلان و اينتر اينه كه اينتر و ميلان حاصل يه فروپاشي هستن و زماني يه باشگاه واحد بودن، اما از اون به بعد هميشه دشمنن. تازه ميلان خيلي به اينتر بدهكاره. سه تا اسكودتو از ١٨ اسكودتوي ميلان براي قبل از جدايي اينتره. پس اون سه اسكودتو يا بايد بدون صاحب باشه يا براي اينتر هم حساب بشه. درمورد سي ال هاشونم كه دهه ي ٨٠ و ٩٠ ميلادي بود كه تازه خودي نشون دادن و از اينتر فاصله گرفتن وگرنه همون ٢٠٠٧ هم ميلان از حضور در رقابتهاي اروپايي منع شد و صرفاً با نفوذ برلوسكوني بود كه دادگاه محروميت ميلانو تعليق كرد؛ بنابراين همون سي ال هم بايد ازشون پس گرفته شه و كاملاً لكه داره.
پس چشماتونو باز كنين! اگر اينا با ما دوستي هم داشته باشن، دوستي خاله خرسس، ميلان هيچوقت چشم ديدن اينتر رو نداره و نخواهد داشت چون يه عمر زير سايه اينتر بوده؛ امشبم اضافه شد بهش.
نكته ي دوم هم بايد به هواداران آث ميلان متذكر بشم:
بنظر من شما يه حباب شيشه اي ساختين و روش برچسب احمقانه ي untouchable زدين و خودتونو داخلش حبس كردين؛ فكر ميكنين چون تيمتون ٧ تا سي ال داره، هيچ تيم ايتاليايي ديگه نميتونه بهتون نزديك شه يا حرفي براي گفتن داشته باشه! نه خير دوستان، اينا توهمه، توهم!
در حال حاضر اون ٧ تا سي ال هيچ كمكي به شما نميكنن و بايد بريد با تيمهايي تو يوروليگ بازي كنين كه يه سري شون حتي يه بار هم تو تاريخشون در تورنمنت سي ال حاضر نبودن چه برسه به اينكه ٧ تا سي ال داشته باشن؛ بنابراين ميبينيد! شما در حال حاضر هيچ فرقي با اون تيمها ندارين حتي اگر تاريخ بزرگي هم داشته باشين.
هرگز اعتبار ايتاليا نيستين، همين امسال مقابل المپياكوس و بتيس چه اعتباري كسب كردين؟! سال قبل مقابل آرسنال چطور؟! اون وقت همين شماها ناپولي رو امسال بخاطر بازيش برابر آرسنال مورد تمسخر قرار ميدادين. اگر بجاي اينترم با بارسا و تاتنهام بازي ميكردين مثل آخرين ادوار حضورتون كه جلوي اتلتي و بارسا ٤ تايي شدين، بازم پُرگل ميباختين. در حاليكه اينتر خوب نتيجه گرفت و با قانون گل زده در خانه ي حريف حذف شد. بنابراين اون هفتا سي ال رو فراموش كنين چون حقيقتاً هيچ كمكي به بازگشت تيمتون نميكنن. شخصيت قهرماني و DNA برنده و اعتبار و اين دري وري ها هم اصلاً موضوعيتي تو دنياي فعلي فوتبال ندارن؛ چرا كه داريم ميبينيم تيمهايي مثل سيتي و پاريس و چلسي چقدر از امثال ميلان جلوتر هستن؛ حداقل ده سال. در حال حاضر هيچ تيم ايتاليايي نسبت به ديگري برتري نداره و ايتاليا خيلي وقته بي اعتبار شده.
درمورد بازي امشبم خيلي خوشحالم كه سهميه گرفتن ما مصادف شد با سهميه نگرفتن شما؛ من اهل تظاهر نيستم و براي ميلانم جز نابودي هيچ آرزويي نميكنم؛ ميلان هميشه نوچه ي اينتر بوده، نوچه ي ابدي اينتر. :) خلاصه تا ما هستيم رنگ بهار رو نميبينين. :))
پ ن: اين عكس هم واكنش هواداران آث ميلانه؛ وقتي هم كنته رو ازشون گرفتيم، هم سهميه رو!
باي باي :)))))))
