وارطان پینتوریکوخیلی جالبه اکثرن به خاطر اینکه بوفون یوونتوسی بوده باهاش سر لج دارن. من نمی فهمم چرا کسی که فوتبال دوسته نباید از حضور یکی از اسطوره های تاریخ فوتبال لذت ببره و با تمسخر هم هواداراش رو ناراحت کنه و هم بذر کینه و ناراحتی بکاره. بوفون حتی اگه سوتی هم بده مهم اینه که تو زمینه ی اخلاق ورزشی یکی از برترین های تاریخه و همین باعث میشه اسم تیمی در سطح فعلی بارسلونا براش مطرح بشه. همین باعث میشه تیمایی مثل پورتو و پاریس بهش قرارداد پیشنهاد کنن با وجود حضور توی چمپیونزلیگ و رقابت تو بالاترین سطح. واسه اینکه میخوان کلاس ورزشی و شخصیت فکری رختکنشون رو بالا ببرن. کسی که واقعن فوتبال رو عاشقانه و از قدیم دنبال کنه امکان نداره از حضور بوفون پیر و ۴۲ ساله تو ورزشگاه های مطرح اروپا و زوم شدن لنزها روی صورتش بعد از برد یا باخت لذت نبره. به شخصه از اینکه بازیکنایی مثل روبرتو کارلوس، بکام، دلپیرو، آنری، هیرو، زانتی، رائول، مارادونا و خیلیای دیگه رو می دیدم که با وجود افول و فاصله گرفتن از دوران اوجشون هنوز تو زمین دیده می شدن احساس خوشحالی میکردم. شاید اینکه بوفون تو ۴۲ سالگی غیر از چین و امریکا و قطر از اروپا هم پیشنهادهای سطح بالا داره حرص یه عده ی خاص رو در میاره و میخوان با جوسازی و جوک سازی چهره اش رو مخدوش کنن. ولی هر کار بکنیم یا نکنیم بوفون جزو بزرگان تاریخه و همیشه تو ذهن فوتبال دوستهای متولد ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰ میمونه
