ایستاده از چپ: مائورو جرمن کامورانزی، کریستین زاکاردو، آلبرتو جیلاردینو، فابیو گروسو، جیان لوییجی بوفون، مارکو ماتراتزی
نشسته از چپ: آلساندرو دل پیه رو، ایوان جنارو گتوزو، آندرا پیرلو، فابیو کاناوارو و فرانچسکو توتی
بررسی تیمهای ملی ماندگار در طول تاریخ فوتبال، به سراغ تیمی رفتیم که به قول جیوانی تراپاتونی بزرگ فوتبالش از ونیزش معروفتر است! ایتالیا؛ تیمی خاص و دوست داشتنی خصوصا برای نوستالژی بازهای متولد دهه 60 ایران.
تیم ملی ایتالیا یا به قول خود ایتالیاییها، آتزوری 4 بار قهرمان جام جهانی فوتبال در سالهای 1934،1938،1982 و 2006 میلادی شده است و در سالهای اخیر دوران خوبی را پشت سر نگذاشته است اما با حضور روبرتو مانچینی و نسل جدیدی که به فوتبال اروپا معرفی کرده است این امید وجود دارد که در جام جهانی بعدی (2022 قطر) یکی از امیدهای اول قهرمانی در این تورنمنت باشد .
با این مقدمه کوتاه به سراغ آخرین تیم قهرمان این کشور در سال 2006 میرویم. لاجوردی پوشانی که از دل مشکلات حقوقی کالچیوپولی(تبانی در سری آ و اعتراضات سنگین مردم برای فساد در فوتبال باشگاهی) برای شاد کردن دل مردم این کشور هم قسم شدند تا یک تراژدی ماندگار را به برگ زرین فوتبال اضافه کنند. ایتالیا ورژن 2006 با سیگار برگ مارچلو لیپی و فریادهای تاردلی گونه فابیو گروسو شناخته میشود.
ایتالیای 2006 پس از آنکه در جام جهانی قبلی ظالمانه برابر کره جنوبی حذف شد(داور اکوادوری آن دیدار بعدها به جرم دست کاری در نتایج دستگیر شد) آماده انتقام بود. آنها با غنا، جمهوری چک و ایالات متحده همگروه بودند و با 7 امتیاز صدرنشین شد و به دور بعد صعود کرد. پسران مارچلو لیپی با یک پنالتی مشکوک روی توتی در واپسین لحظات از سد استرالیا گذشتند تا پذیرای اوکراین شگفتی ساز شوند. اوکراین با 3 گل برابر ایتالیا تسلیم شد تا آلمان میزبان در دور نیمه نهایی سختترین رقیب آنها باشد.
تمام بنگاههای شرطبندی و فوتبالدوستان شانس آلمان را بیشتر میدانستند اما این فوتبال دوست داشتنی عمیشه برای ما سورپرایزهایی دارد. بازی به وقت اضافه کشیده شد و همگان در انتظار سوت پایان بازی برای ضیافت پنالتیها بودند که روی پاس خارقالعاده آندرهآ پیرلو فابیو گروسو در دقیقه 118 به زیبایی دروازه آلمان را باز کرد. آلمانهای خشمگین تنها 2 دقیقه زمان داشتند. پس حمله کردند اما اله دل پیرو همان قاتل دورتموند دهه 90 در آلمان دوباره میزبان را مجازات کرد. با گل دقیقه 119 دل پیرو حالا زیدان(فرانسه) در فینال انتظار لاجوردی پوشان را میکشید.
ایتالیا با اعتماد به نفس بالاتری به مصاف فرانسه در فینال رفت. زیزو خیلی زود و در دقیقه 7 با پنالتی چیپ خود بوفونی که تنها یک گل در این رقابتها خورده بود را مبهوت کرد تا فرانسه پیش بیافتد. ایتالیا با ضربه سر مارکو ماتراتزی در دقیقه 18 بازی را به تساوی کشاند. عملکرد بی نظیر خط دفاع ایتالیا و سبک منحصر به فرد کاتاناچیو فرانسه را زمین گیر کرد. کاپیتان کاناوارو بارها زیدان را کنترل کرد تا فرانسه عملا راهی به دروازه بوفون پیدا نکند.
بازی به وقتهای اضافه کشیده شد. دو تیم میدانستند که شانسها در پنالتی برابر خواهد بود پس ماتراتزی بداخلاق وارد معرکه شد او زیدان را تحرک کرد تا جهان فوتبال آخرین ضربه زیدان در زمین مسابقه را ببیند. ضربه سر او به سینه مدافع ایتالیا که موجب اخراج زیزو و یتیم شدن فرانسه در میدان شد. در نهایت تیر دروازه ضربه ترزگه را مهار کرد تا ایتالیا با برتری 5-4 در ضربات پنالتی چهارمین قهرمانی خود را جشن بگیرد. حالا مردم کشور چکمهای پوش از خیابانهای لاتزیو تا بولونیا و سیسیل غرق در شادی بودند.