سرعت :
تیری هنری
کریس رونالدو
چابکی :
مسی
فیزیک بدنی :
خاویر زانتی (تا چهل سالگی روی فرم بود)
قدرت بدنی :
دروگبا
پرش:
کریس رونالدو
پله
تکل زنی:
مالدینی
کاورینگ(پوشش دادن در دفاع):
بارزی
بازیسازی:
ژاوی
پاس بلند:
بکهام
پاس توی عمق:
مسی_مایکل لادروپ
تکنیک :
رونالدینیو زیدان مارادونا پله
استپ کردن توپ:
زیدان _ برگکمپ
هنر دریبل زنی :
مارادونا مسی مشترک
پنالتی گیری :
یاشین
شوت گیری:
وندرسار
تک به تک گیری:
نویر _ کاسیاس
جاگیری درون دروازه :
صد در صد بوفون
خروج از دروازه :
نویر
شوت زنی :
باتیستوتا جرارد
ضربه آزاد :
جونینیو_بکهام مشترک
سمج بودن و چسبندگی :
کانته و داویدز مثل مگس صاحب توپو ول نمیکنن
سرزنی:
بیرهوف _ کریستیانو مشترک
گلزنی:
گرد مولر
شخصیت و جسارت :
زیدان و مارادونا
کات بغل پا :
بکهام
کات بیرون پا :
روبرتو کارلوس
عضلات پا :
روبرتو کارلوس و زانتی
عضلات بالاتنه :
سیدورف ک سیکس پک و پشت بازوش مثل بدنسازای حرفه ای بود
فانتزی بازی:
اوکوچا رونالدینیو
ضربه ی نوک پا :
روماریو ک پدرسوخته ای بود برا خودش و توی محوطه جریمه تیرش خطا نمیرفت
چیپ زنی :
مارادونا مسی روماریو هر سه خوب بودن نمیدونم کدوم بهتر چیپ میزدن
برگردون و ضربات والی :
پله و ریوالدو
آچار فرانسه :
زانتی رو ک فک کنم فقط دروازبان بازی ندادن ، دفاع وسط دفاع راست هافبک راست هافبک چپ دفاع چپ هافبک دفاعی هافبک وسط همه جا دیدمش ، حتی زمانی وینگر و مهاجم دوم سمت راست هم بازی میکرد تو اینتر
موش مرده :
اسکیلاچی پدرسوخته ، هیچکس جدیش نمیگرفت ولی توی جام جهانی 90 خدایی کرد
از گور بازگشته :
روجر میلا بازیکن کارمون توی جام جهانی 90
استفاده از پای غیر تخصصی:
مالدینی ک کاملا دوپا بود ، پدرو و دمبله هم ک تکلیفشون با خودشون مشخص نی
بازی تک ضرب:
توتی ک خوراکش بود توپایی ک بهش میرسه رو تک ضرب بندازه پشت دفاع
بهترین بازیگر :
لوییس سوارز ، خوراکش دایو و پنالتی گرفتنه ، عاشق کاراشم :) نیمار و کریس و نازاریو هم رقبای سرسختشن توی این امر
هوش :
لمپارد
پرتلاش :
علی دایی و کریس رونالدو هر دوشون به نوعی نون زحمت و مشقت کشیدناشون توی تمرین رو خوردن ، درسته ک هر دوشون استعداد و پتانسیل بزرگی داشتن اما با تلاش و پله پله خودشونو تا این حد بالا کشیدن ، اگه کریس رونالدو میخواست مثل مارادونا و رونالدو اوریجینال زندگی بکنه هیچ وقت ابر ستاره نمیشد
با توجه به شناختی از کریس رونالدوی جوان ینی بین 2004 تا 2006 داشتم اصلا فکرشم نمیکردم روزی برسه ک توپ طلا ببره چه برسه به اینکه بخواد 5 بار بهترین بازیکن جهان شه ، رونالدو اوایل بازیش هیچ شباهتی به سوپر استارهای اون زمان فوتبال مثل زیدان و رونالدینیو نداشت
و در آخر بحث جذابیت و خوش تیپی ک بکهام و باتیستوتا سرور و سالار جذابای عالم بودن
