مطلب ارسالی کاربران
استخاره کردن قبل از فکر کردن و مشورت ! نوعی نادانی است
خداوند بر بندگان منت گذارده و آنها را با نیروی عقل مجهز ساخته است. عقل میتواند در بسیاری از موارد سرانجام کار را از نظر سود و زیان روشن سازد و تشخیص دهد کدام یک از انجام و ترک، مصلحت است؛ در این موارد هرگز استخاره به تسبیح و قرآن مورد ندارد
کدام استخاره درست است؟
در روایات میخوانیم: «مَا إسْتَخَاراللهَ عَبْد مُۆمِنُ الإخَار اللهُ لَهُ؛ هیچ بنده باایمانی از خداوند طلب خیر نکرد، مگر اینکه خداوند خیر را برای او فراهم ساخت!».نتیجه اینگونه استخاره این نیست که انسان تردید خود را به وسیله استخاره رفع کند، بلکه غرض از آن این است که پس از انجام تدابیر صحیح، از خداوند خیر و نفع بخواهد و ناگفته پیداست هیچ موحدی نمیتواند تأثیر خواست و کمک خداوند را در هیچ امری انکار کند و در وسعت قدرت او شک و تردید کند. این توجه، به انسان با ایمان نیرو و توان میبخشد که در برابر مشکلات کارها ایستادگی کند و با تکیه کردن به نیروی لایزال الهی پیش رود.
ثانیاً: درباره استخارههایی که امروز مرسوم است هرگز مطلب آن طور نیست که انسان مقدرات خود را به دست تسبیح بسپارد. بلکه لازم است پیش از استخاره جهات زیر در نظر گرفته شود.
1- استمداد از عقل و فکر: خداوند بر بندگان منت گذارده و آنها را با نیروی عقل مجهز ساخته است. عقل میتواند در بسیاری از موارد سرانجام کار را از نظر سود و زیان روشن سازد و تشخیص دهد کدام یک از انجام و ترک، مصلحت است؛ در این موارد هرگز استخاره به تسبیح و قرآن مورد ندارد.
2- مشورت با افراد مطلع: اسلام به قدری به مسئله مشورت اهمیت داده که آن را از علائم ایمان دانسته است. قرآن مجید میفرماید: «وَاَمْرُهُمْ شُوری بَیْنَهُمْ؛ و کارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست». (سوره شوری، آیه 38) و نیز خداوند به پیامبر خود دستور میدهد که در کارهای مهم با یاران خود مشورت کند: «وَشاوِرْهُمْ فِی الاَمْرِ؛ با آنان مشورت کن!» . (سوره آلعمران، آیه 159) در این صورت هرگاه نظر قاطعی از افراد باتجربه در کاری ابراز گردید، دیگر موردی برای استخاره باقی نمیماند.