طرفداری- رئال مایورکا در تنها 2 فصل، از یک تیم وسط جدولی گمنام در لیگ سوم اسپانیا به سطح اول فوتبال این کشور یعنی لالیگا رسید. با کمک جرمی لساکس و ان.بی.ای، جزیره نشینان دلیر آماده‌ی رویایی دوباره با رئال مادرید و بارسلونا هستند.
زمانی که نوبت به داستان‌های ورزشی تیم‌های کم بضاعت برسد، کمتر داستانی به اندازه‌ی داستان تیم رئال مایورکا در راه آماده شدن برای مقابله با تیم‌های بزرگ لالیگا در این فصل الهام‌بخش است. با کمترین بودجه، پسرهای بالریک فصل گذشته با موفقیت در بازی پلی‌آف جواز حضور در سطح اول فوتبال اسپانیا را کسب کردند و با موفقیت های پیاپی از لیگ سوم اسپانیا ترفیع گرفته و یک بار دیگر جایگاه خود را در جمع برترین تیم‌های فوتبال اسپانیا را پیدا کرده‌اند.
از نا‌امیدی و دست و پا زدن برای نتیجه‌گیری در لیگ‌های پایین منطقه‌ای تا رسیدن به اولین سه امتیاز ارزشمند در اولین بازی فصل لالیگا در شنبه شب یک داستان شگفت‌انگیز وجود دارد. بگذارید به سال 2015 برگردیم، زمانی که آنها در پایین‌ترین رتبه‌ی لیگ سواحل شرقی اسپانیا بودند. داخل زمین تیم در لیگ سطح دو در حال دست و پا زدن بود، و باشگاه هیچ برنامه‌ی بلند مدتی نداشت و طرفداران کمی برای دیدن بازی‌ها به استادیوم سون مویکس می‌رفتند. خارج از زمین، مدیر‌ها در حال آمدن و رفتن بودند و باشگاه تنها در نقل و انتقالات مجانی و خرید بازیکنان آزاد شرکت می‌کرد و سرمایه‌ی کافی برای برگرداندن عظمت زمان‌های گذشته باشگاه وجود نداشت.
از سال 1997 تا 2013 رئال مایورکا در لالیگا حضور داشت. مایورکا در سال 2003 قهرمان جام حذفی اسپانیا شد و تنها چند هفته بعد در بازی مرحله رفت سوپرکاپ رئال مادرید را شکست داد، زمانی که لوییز آراگونس و هکتور کوپر در پی پیدا کردن راهی برای پر کردن فضاها بودند، مایورکا بازیکنانی مانند ساموئل اتوئو و ایوان کامپو را داشت. اگرچه تب فوتبال در آن جزیره شدید و همه‌گیر نبود، اما داشتن یک تیم فوتبال در بالاترین سطح کشور برای افراد محلی مایورکا مایه افتخار بود. آرنایو ریرا که از اهالی مایورکا است و در تیم دوم بارسلونا بازوبند کاپیتانی را به لیونل مسی سپرده بود در مصاحبه خود در سال 2017 گفته بود : «رئال مایورکا باشگاه پرچم‌دار در پالما، مایورکا و تمامی جزایر بالریک بود.»
مردم در مایورکا، ایبیزا و فورمنترا از رئال مایورکا حمایت می‌کنند و مفتخر هستند تیمی در بالاترین سطح اسپانیا دارند تا با بهترین ها رقابت کنند. در سال 2016 از غرور خبری نبود تعداد کمی از افراد محلی یا 9 میلیون مسافری که تعطیلات خود را در آنجا می‌گذراندند با اشتیاق راجع به تیم حرف می‌زدند. تغییرات از اینجا آغاز شد که در سال 2016 رابرت سارور وارد گود شد، مالک تیم بسکتبال فونیکس با پرداخت 21 میلیون پوند اکثریت سهام باشگاه را خریداری کرد و بازیکن سابق تنیس، اندی کولبرگ را نیز با خود آورد.
در آغاز کار شک زیادی در مورد آنها وجود داشت؛ مالکین خارجی که اطلاعات زیادی در مورد فوتبال نداشتند، و اوضاع با یک سقوط غیر قابل توضیح به لیگ سوم بدتر هم شد، زمانی که آنها با تیم محلی اتلتیکو بالارس در یک سطح قرار گرفته بودند، اتفاقی که تا چند سال قبل از آن غیر‌قابل تصور بود. در مقابل دیدگان 1250 هوادار، تیم اتلتیکو بالارس موفق شد با تساوی یک بر یک مقابل مایورکا یکی از بهترین نتایج تاریخ خود را بگیرد، این نتیجه در حال حاضر برای نشان دادن ضعیف‌ترین دوران تیم مایورکا در چند دهه اخیر استفاده می‌شود. مدیر ارشد اجرایی باشگاه، ماهتا مولانگو اخیرا در مصاحبه‌ای با رویترز گفت : «به یاد دارم زمانی که ما در دسته سوم بودیم، رابرت سارور برای دیدن یک مسابقه آمده بود و تیمی که در مقابل ما بازی می‌کرد حتی یک استادیوم واقعی نداشت و در آخر مسابقه توپ داخل یک استخر افتاد، سطح بازی شبیه تیم‌های دانشگاهی آمریکا بود.»
در خارج از زمین سارور در حال انجام جادوی خود و اثبات خود به عنوان یک مالک کم سروصدا و زیرک بود، آشکارا او از کمبود اطلاعات فوتبالی رنج می‌برد، پس اطراف خود را پر از کسانی کرد که از پس کارهای او برمی‌آمدند. اسطوره‌ی چلسی، جرمی لساکس مشاور او بود و هست، و همینطور دیگر اسامی بزرگ از راه می‌رسیدند، استیو نَش که دوبار برنده بهترین بازیکن فصل لیگ حرفه‌ای بسکتبال آمریکا شده بود، استوارت هولدن بازیکن سابق تیم بولتون انگلستان، و مجری معروف شبکه ان.بی.سی، کایل مارتینو تبدیل به سهامداران باشگاه شدند. و از زمانی که آنها ویسنته مورنو را به عنوان سرمربی انتخاب کردند، باشگاه شروع به حرکت در مسیر روشنایی کرد، اثرات او را به هیچ وجه نمی‌توان در قصه‌ی صعود مایورکا به سطح اول فوتبال اسپانیا نادیده گرفت.
ویسنته مورنو - سرمربی موفق رئال مایورکا
هافک سابق تیم زرس در پایان دوران فوتبال خود اول به عنوان دستیار و سپس به عنوان سرمربی در تیم زرس فعالیت مربیگری خود را آغاز کرد، و تنها دو سال بعد به عنوان سرمربی خیمناستیک انتخاب شد و تا آستانه رسیدن به لالیگا پیش رفت و با شکست در دیدار پلی‌آف از رسیدن به این مهم بازماند. کاری که او نتوانست در خیمناستیک انجام دهد را در مایورکا انجام داد، مرد 44 ساله‌ای که در جزیره به مانند یک اسطوره است، او حدودا بدون توقف تیمش را از سطح سوم تا بالاترین سطح فوتبال اسپانیا هدایت کرد.
گذشته از تزریق پول سرمایه‌گذاران آمریکایی، این داستان درباره‌ی پول نیست. بودجه مایورکا در فصل گذشته 7.5 میلیون یورو بوده است، در شرایطی که آنها در بازی پلی‌آف فصل گذشته برای رسیدن به لالیگا تیم دپورتیوو لاکرونیا را از پیش رو برداشتند که بودجه‌ای بیش از دو برابر آنها داشتند، بودجه‌ای در حدود 20 میلیون یورو.
شاکله ترکیب تیم در لیگ دسته دوم را همان بازیکنانی تشکیل می‌دادند که در لیگ دسته سوم برای آنها بازی می‌کردند، تصمیمی که آشکارا موفقیت آمیز بود. آنها با اتخاذ یک تصمیم بی‌نظیر با بازیکنان خود قراردادهای بلند‌مدت امضا کردند، آن هم در لیگی که به مشکلات مالی شهره است. آنها به این باور داشتند که قراردادهایی با مدت زمان بیشتر از یک فصل به بازیکنان احساس امنیت شغلی می‌دهد و آنها می‌دانند که در تابستان بعدی نیازی به جستجو برای یافتن تیم جدید ندارند.
البته روابط مورنو در تیم قبلیش خیمناستیک، نیز به کمک آنها آمد. لاگو جونیور که فصل گذشته بیشترین تعداد گل را برای مایورکا به ثمر رسانده بود در تیم خیمناستیک نیز شاگرد مورنو بود، و البته صخره خط دفاعی تیم سیسکو کامپوز هم از خیمناستیک به مایورکا پیوست، و همچنین ستاره‌ی همیشگی آنها در خط دروازه، یعنی مانولا رینا. در بازی آغازین لالیگا در هفته پیش هر سه نفر آنها برای مایورکا به میدان رفتند، نشانه‌ای دیگر برای اثبات این نکته که باشگاه با وفاداری خود به بازیکنان جایگاه فعلی خود را به دست آورده است.
نیمه دوم فصل گذشته برای آنها بسیار پرالتهاب و پر فراز و نشیب بود، در آغاز آنها برای سقوط نکردن اضطراب داشتند، اما در ادامه با تلاش سطح کیفی خود را بالا برده و راه خود را به جمع تیم‌های نیمه بالایی جدول باز کردند و در آخرین هفته‌ها جواز حضور در بازی پلی‌آف را کسب کردند. در سیستم کشور اسپانیا برخلاف انگلستان که تکلیف برنده پلی‌آف در یک بازی مشخص می‌شود، مایورکا بازی رفت را به راحتی و با نتیجه‌ی 2-0 به دیپورتیوو لاکرونیا واگذار کرد. آنها یک بازی برگشت در خانه داشتند تا ورق را برگردانند، اما طرفداران و رسانه‌ها به آن باور نداشتند. به نظر آنها رویا به اتمام رسیده بود، همچنان هم این یک فصل فوق‌العاده برای آنها بود که می‌توانستند به آن افتخار کنند. مردان دلیر مایورکا‌ی کوچک یک قدمی رسیدن به لالیگا پیش رفته بودند. البته بازیکنان و مربی آنها، مورنو ایده متفاوتی داشتند، بخصوص سرمربی که یک بار شکست در آخرین قدم را تجربه کرده بود و قصد نداشت این دفعه پا پس بکشد.
تاریخ بازی برگشت با جشن سن ژوان مصادف شده بود که مخصوص آتش‌بازی و نوشیدن و رقصیدن است. اما تقدیر آنها به این صورت نوشته شده بود که یک داستان بی‌نظیر فوتبالی رقم بخورد، و مراسم آتش‌بازی به جای خیابان‌ها داخل زمین فوتبال به نمایش گذاشته شود. [ویدیو؛ ورود هواداران مایورکا به زمین پس از صعود به لالیگا]
بعد از آن شکست دو بر صفر، یک پیروزی سه بر صفر تبدیل به جرقه بزرگترین جشن سن ژوان تاریخ شد. سه گل دیدنی از راه دور. از آن لحظه‌هایی که نفس را در سینه‌ی هوادار حبس می‌کند و احساس شادی خالص بعد از رد شدن توپ از خط دروازه تمام وجود را در بر می‌گیرد. حالا لالیگا در انتظار آنهاست و باشگاه تصوری از وضایف خود ندارد، کیفیت پروازهای آنها متفاوت است و بودجه آنها به مراتب کمتر از رقبای آنها است، طبق شرایط فعلی حضور در هر رتبه‌ای به جز در منطقه‌ی سقوط برای آنها غیرمنتظره است.
اما این بازیکنان ارزش واقعی خود را نشان داده‌اند، آنها یک باشگاه در مسیر پیشرفت هستند و پر از اتفاقات جذاب در داخل و خارج زمین فوتبال. با اینکه داستان آنها هنوز نانوشته است، مناسب‌ترین گزینه برای بازگشت به لیگ دسته دوم هستند، اما شما نمی‌توانید تیمی را که هرگز متوقف نخواهد شد را به عقب برگردانید. با وجود مالک آمریکایی آنها به عنوان سکاندار باشگاه، آنها یک داستان فوق‌العاده برای یک فیلم هالیوودی هستند.
ارسالی شایان نقشبندی برای طرفداری
نوشته بن نیگل برای میل آنلاین
