مطلب ارسالی کاربران
ستایش بی مضایقه ی آن ماری شیمل مستشرق آلمانی از جلال الدین مولوی
«در طلب آن وجود ابدی که در کامل ترین جذبه اش از همه موجودات زمینی و آسمانی برتر است و ناب ترین سرچشمه نور ابدی است و با بالهای برترین شور و شوق مذهبی که بسیار عالی تر از جلوه های ظاهری و مثبت مذاهب است ، مولانا جلال الدین رومی ، نه به مانند دیگر شاعران غزلسرا چون حافظ و نه فقط بر فراز خورشیدها و ماهها، بلکه بر فراز زمان و مکان ، آفرینش ، پیمان ازلی و تقدیر و بر فراز حکمت روزگار، در بی نهایت پر و بال می گشاید و پرواز می کند و آنجاست که او به عنوان طالب ابدیت در وجود ابدی و عاشق بی نهایت در عشق بی منتها ذوب می شود و خویش را برای همیشه از یاد می برد و تنها آن «همه بزرگ» را مقابل دیدگان دارد و به جای این که چون دیگر شاعران در پایان غزلهایش به نام خویش تخلص کند همواره نام عارف و مقتدایش ، شمس تبریزی را به عنوان آخرین سنگ بنای زمین گنبد مینایی غزلهای نورانیش قرار می دهد.»
آن ماری شیمل