در میان تیم هایی که از سیستم ۴ ۲ ۳ ۱ استفاده میکنند بازیکن پست ده یا همان پشت مهاجم اهمیت زیادی دارد بازیکنانی که وظیفه اصلی دادن پاس های نهایی در یک سوم دفاعی حریف را برعهده دارند و مانند طلای ۲۴ عیار برای یک مربی خواهند بود . بازیکنانی مثل اوزیل و سیلوا ، خامس ، ایسکو و..
اما مشکل این دست از بازیکن ها مشکلات آن ها در کار های دفاعی است و مسئله ای به نام جنگیدن برای باز پس گیری توپ . مربیان دنیای فوتبال در استفاده از این سیستم به دو دسته تقسیم میشوند
۱) مربیانی که برایشان خلاقیت و دادن پاس های نهایی اهمیت زیادی دارند و سعی میکنند برای این بازیکنان فانتزی وظایف دفاعی مانند گرفتن فضا را در نظر گیرند و ضعف دفاعی این بازیکنان را با دو هافبک پشت سر بازیکنان پست ده جبران کنند . سرآمد چنین مربیانی مورینیو است ،رئال مورینیو را به یاد آورید اوزیل و پشت سر آن ها ژابی آلونسو و خدیرا ،یکی از بهترین رئال های تاریخ از نظر سبک بازی .
۲) مربیانی که علاقه دارند درپست ده از بازیکنانی که پست اصلیشان پست ۸ است استفاده کنند و برای آن ها پرسینگ و فشار آوردن روی دفاع حریف و وادار کردن آن ها به اشتباه و جنگندگی مهم تر از خلاقیت است .
اونای امری جزو دسته دوم است ،فصل پیش را به یاد آورید او از رمزی که یک بازیکن باکس تو باکس است بار ها در پست ده استفاده کرد ، اونای امری علاقه زیادی به بازیکنان فانتزی مثل اوزیل ندارد ، فصل پیش طرفداران آرسنال اشاره خوبی داشتند ،چرا تیم اینقدر از جناحین سانتر های زود هنگام دارد ؟؟ جواب ساده است بازیکنی در تیم نیست که وینگر های و مهاجم نوک را با پاس های در عمق تک به تک کند ، در یک سوم دفاعی حریف کار های ترکیبی کند . حاتم بن عرفا را به یاد آورید ،بعضی ها میگویند او به خاطر مسائل انضباطی از لیست کنار گذاشته میشد اما اصل ماجرا اینجاست ، انتظاراتی که امری از این دست بازیکنان دارد باعث نا امیدی این دست از بازیکنان میشود ، او نمی‌تواند ذات یک بازیکن را عوض کند ، حاتم بن عرفا در زمانی که در تیم ملی فرانسه فیکس بود و یکی از برترین بازیکنان در پست ده بود ناگهان از لیست کنار گذاشته شد . اوزیل هم شرایطی مشابه حاتم دارد ،اما اوزیل بازیکنی حرفه ای تر است ،نظم آلمانی او کاملا مشخص است ،او اهل حاشیه سازی نیست ، چهره ی او در هنگام تعویض در بازی با ناتینگهام فارست را به یاد آورید ، در شبی که تا دقیقه ۷۰ شش موقعیت گل زنی خلق کرده بود و بازی زیبایی به نمایش گذاشته بود تعویض شد قیافه ناراحت ,نا امید ، عصبانی ، او تلاش میکند خودش را وفق دهد اما مربی چه کاری برای او میکند ، یا در لیست ۱۸ نفره نیست ،یا بر روی نیمکت ذخیره ،، حتی در هنگامی که تیم برد میخواهد و نیاز به گل زنی دارد هم به با زی نمی‌آید .
میگویند اوزیل مانند پیانیستی است که میداند کی و در چه زمان نت درست را بنوازد ،اما این بازیکن در تاکتیک های امری دست بسته است ، پیانیست بدون دست چه طور بنوازد ؟؟
او دیگر بازیکن آزاد یوآخیم لوو، مورینیو و ونگر نیست . چهره ی ناراحتی دارد ،از کم توجهی مربی عصبانی است .
مربیان بزرگ باید با توجه به دارایی خود ترکیب تیم خود را مشخص کنند ، زمانی که شما یکی از پنج بازیکن برتر دنیا در پست ده را دارید ،پس تیم را روی محور او بچینید ، وینگر های مناسب در کنارش قرار دهید ، و در پشت سر او بازیکنان جنگنده ای همچون توریرا را استفاده کنید .
به نظر دوران اوزیل در آرسنال تمام شده است ،چهره او یک شکست خورده را نشان میدهد بازیکنی که در هر مسابقه میتواند ۷ الی ۸ موقعیت گلزنی بسازد ،رکورد داره بیش ترین خلق موقعیت در یک بازی است دیگر انگیزه ای ندارد . او جواب جنگیدن خود را نمی‌بیند ، چهره ی او حرف های زیادی برای گفتن دارد ، لبخند های مصنوعی اش در تمرین ها ،مصاحبه هایش و اشاره به اینکه مشکلی با مربی ندارد و حمایت هایش از مربی همه نشان از حرفه ای بودن او ست . چیز دیگری هم نمیتوان انتظار داشت او قهرمان جهان است و بازیکنی در کلاس جهانی .
اونای نصف اعتمادی که به ژاکا داری به اوزیل داشته باش . حاتم بن عرفا های جدید را خلق نکن.
منبع : arsenal.ir
