یک: معمای جناح چپ حل نشده. گل زودهنگام عراقی ها با ارسال توپ از این جناح به ثمر رسید. تعویض زود هنگام میلاد محمدی خبر از دلشوره های ویلموتس از مدافعانش داد و آمدن وحید امیری به این منطقه تا حدی سامان بخش بود، ولی گل دوم عراق هم با سانتر توپ از همین جناح زده شد.
دو: بیراوند، سنگربان تابستان پیش نیست.
سه: بازیکنان ما در نبردهای فیزیکی شکست می خورند، برخلاف عراقی ها که مثل همیشه آماده جنگ های تن به تن هستند. آمارها هشدار داده بودند مهند علی بازیکن تمام کننده عراق است، ولی او نیش خود را زد.
چهار : شاید زوج ابراهیمی - نورالهی ترکیب قابل قبول دفاعی را به رخ کشیدند، ولی نشانی از بازیسازی نیامد و بیراوند بود که آن توپ های بلند را برای آزمون ارسال می کرد تا شاید ضربه های سرش گره کور را باز کنند که نکردند.
پنج: سنت قدیمی رویارویی با داور برقرار بود. با پرداخت قیمتی سنگین. با دریافت دو کارت زرد برای باتجربه ترین مرد میدان که قرار بود قلب تپنده تیم باشد، برای کاپیتان شجاعی.
شش: طعم دریافت گل پس از دقیقه نود مثل همیشه تلخ است، خیلی زیاد.
هفت: آرام آرام باور کرده ایم شاید تابستان دو هزار و بیست و دو را با تماشای بازی های دیگران سپری کنیم
حمیدرضا صدر
منبع