مطلب ارسالی کاربران
چون سرو آزاد باش؛نه بنده ی زورگویان
حکایت از گلستان سعدی
از حکیمی پرسیدند: از هیچ یک از چند درخت معروفی که خداوند عزیز و بزرگ آفریده است هیچ کدام صفت آزاده ندارند. چرا سرو را آزاده خطاب می کنند با وجود اینکه هیچ میوه ای نمی دهد. گفت: برای هر کدام از آن درختان وقت و زمان معینی برای سبز شدن و پژمرده شدن وجود دارد اما سرو از این قاعده بیرون است و همیشه سبز و سر خوش است و این صفت آزادگان است که سردی و گرمی روزگار در منش و رفتار آنها تاثیری ندارد.
بر آنچه مىگذرد دل مَنِه، که دجله بسی
پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد
گرت ز دست برآید، چو نخل باش کریم
وَرَت ز دست نیاید، چو سرو باش آزاد