مطلب ارسالی کاربران

مولانا و منشا بی قراری

Arian Victor2 01/16/2020 - 15:42 مشاهده پروفایل

1,034 مشاهده / 12 دیدگاه 7 6

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

ریشه‌ی بی قراری های انسان چیست؟

مولانا بر این باور است که:

"جمله ی بی قراری ات از طلبِ قرار توست
طالب بی قرار شو تا که قرار آیدت"

می گوید:
علت بی قراری های ما از ثبات طلبی های ما نشأت می گیرد
اما اگر طالب بی قراری باشیم و اذعان کنیم که همه چیز در معرض تغییر و تحول است آن گاه به آرامش دست خواهیم یافت.

اریک فروم، روانکاو آلمانی-آمریکایی در این باره می نویسد:
به جای آنکه از لحظه ای که در آن هستیم لذت ببریم ،
سعی می کنیم با عکس گرفتن،
آن لحظه و خاطره را تصاحب کنیم
می خواهیم همه چیز را به بهترین حالت آن حفظ کنیم.

دوست داریم همیشه جوان بمانیم و سالم.
دوست داریم وسایلی که به ما مربوط است نو و سالم باقی بمانند

در همه اینها ما دنبال ثبات و قرار هستیم ، و از این بابت متحمل اضطراب و رنج می شویم.

اگر جرات داشته باشیم این قانون را بپذیریم که دنیا بی ثبات است و هیچ چیز پایدار نیست، به آرامش بزرگی می رسیم.

همه چیز گذرا و فانی است، فقط اوست که
می ماند و چون مولانا این قانون را از شمس آموخته بود به یک شادی و آرامش عمیق رسیده بود.

ما برای آنکه قرار را حفظ کنیم، بی قرار می شویم.

یکی از نتایج ملاقات شمس با مولانا آن بود که فهمید تنها اصل ثابت جهان، بی ثباتی است. فقط بی ثباتی است که ثبات دارد و ما مدام در حال نقض این مهم ترین قانون جهان هستیم، مدام می خواهیم قرار و ثبات را حفظ کنیم در حالی که اصل جهان بر بی ثباتی و تغییر است.

*** این مطلب رو جایی خوندم و متاسفانه نمیدونم منبعش کجاست ولی خوب دیدم که با شما دوستان، به اشتراک بگذارم. برای خودم که واقعا جالب بود این مطلب.

ارادتمند...

داغ‌ترین‌ها 👇🏻👇🏻👇🏻

دیدگاه‌ها (12 دیدگاه)

مشاهده 0 دیدگاه جدید

محمد طغانی

بسیار زیبا ..
سلام و عرض ارادت و خدا قوت..
اولین چیزیکه با دیدن بیت مولانا به ذهنم رسید و نمیتونم بندازمش بیرون این بیت بود
(آن نفسی که باخودی یار کناره می‌کند

وان نفسی که بیخودی باده یار آیدت)

کتاب زیبایی خونده بودم در همین موضوع بی ثباتی و ثبات! که زبان شیرینی داره..روزی فردی به پیش استادی معنوی میره..

(اولین روزی که او را دیدم..برایم قصه مرشد و مریدی را تعریف کرد که در مسیری راه می سپردند و ناگهان در دامنه تپه ای روستایی را دیدند و مرید برای تهیه طعام به آن روستا رفت و در آن روستا دلباخته دختر نانوا شد و ازدواج کرد و پسران و دخترانی بزرگ کرد و عاقبت شبی رودخانه طغیان کرد؛سیل آمد و همه دارایی و زن و فرزندان مرید را باخود برد و مرید برای فرار از سیل به بلندی تپه پناه برد و با کمال تعجب دریافت که مرشد در همان محلی که ترکش کرده بود منتظرش است و به او میگوید هنوز دقیقه ای بیش نیست که برای تهیه طعام او را ترک کرده
مرید جوان در یک لحظه درمی یابد که تمام آن شادی ها و غم ها ،عشق ها و نگرانی ها رویایی بیش نبوده..

استاد این داستانو میگه که مرید شاید با گذشت زمان پیر و فرسوده بشه اما مرشد همیشه بالای تپه منتظر اونه و آماده س تا قصه جوانی رو بگه که جوانیش رو برای رویایی چندلحظه ای از دست داد..

کتاب بسیار روانه و آموزش های یک حکیم به مرید خودشه به اسم..چهل دیدار.

مشاهده پاسخ‌ها (1)