وقتی مجبوری جایی زندگی کنی که همه چیز جایی که باید باشه نیست، وقتی به اجبار باید دروغ ، تقلب ،حیله و رفتار غیر منطقی را هر روز جلوی چشمات،یا بغل گوش و صبح تا شب ببینی و تحمل کنی، سردردی که ساختگی به جامعه و مردمانش تجویز شده و هیچ داروخانه ایی ، مسکن یا دارو برای التیامش ندارد، چه باید کرد!؟...بعضیها با امید واهی تولید واکسن برای پایان این اوضاع، عده کثیری از جامعه را به لابراتوار و انستیتوهای خود، سوق دادند که هنوز هم آن عده چشم امید به واکسن دورغین دارند، البته چه بخواهی چه نخواهی ،گزینه ها بسیار محدودند، اونایی که قبلترها حالا یا با اقبال یا توان خود ،توانستند،از مرزهای سردرد رد شوند،اما اکثریت جامعه هنوز مبتلایان این درد ساختگی هستند،تقریبا گزینه دیگری وجود نداره،ولی ما چند نفر تصمیم جدیدی رو به امید کاستن از سردردهایمان گرفتیم و بدون هیچ هزینه ایی لاقل فعلا مدتی است سردردهایمان را فراموش کرده ایم، ما تایم برنامه زندگیمون را از تایم رسمی محل زندگی خود جدا کردیم، یعنی شب را به جای روز جایگزین کردیم، ما روز را میخوابیم که دیگر دروغ نشنویم تقلب نبینیم و فریب نخوریم ،برخوردهای تحمیل شده به روح و روان مردم بر احوالمان تاثیر نگذارد،در سوی دیگر شب های روشن ،ساکت، پاک ، و خالی ازتصاویر ریاکارانه شاید نرمال و لذت بخش نباشد ولی عملا دیگر خبری از سردرد نیست، همانند مواقعی است که دلت از همه میگیرد و به کوه و طییعت میروی تا از آدمها دور شوی و حال و هوایت عوض شود، شاید خنده دار باشد، ولی وجه تمایز آن این است که اینبار ما خودمان به خواست خودمان با هم میخندیم و خبری از سردرد نیست! ولی بقیه کماکان هم سردرد دارند هم از خنده های سازندگان سردرد رنج میبرند!
شما با سردرد روزمره خود چگونه تا میکنید ،منفعل،ناتوان و نا امید، باشد که باز هم در یک تایم واقعی بدون سردرد و شاد و پرانرژی با هم درکنار هم 2روز زندگی کنیم فقط 2روز