محمد طغانییادش بخیر..
جزو اشعاریه که تو خاطرم خیلی کمرنگ شده..
دو تا بیت محشر داره این مثنوی..
(عقل رفت و عشق بر جایش نشست
وارث عقلست عشق ای خودپرست)
(دین و دنیا هر دو آوردی به کف
من نه دین دارم نه دنیا ای خلف)
تو زمینه شعر و ادب ایران یکه تازی میکنه..ممنون ازت.
