https://bazaremina.ir/products/toreu...
در مورد بیماری با ویروس های نا شناخته شده مانند کرونا بهترین کار اطلاع رسانی می باشد. به یاد داشته باشید همیشه پیشگیری بهتر از دمان است.
چرا پیشگیری بهتر ازدرمان است؟
¤ اصولادرمان امری ست ملال آور؛ حال آنکه پیشگیری می تواند مفرح باشد.
به دیگر بیان افعالی که برای درمان فرد از سوی دیگران- یا خود- انجام می گیرد همواره تداعی کننده بیماری فرد است. و این عاملی است تا تعادل روحی و روانی فرد را تضعیف کند. چرا که این فرد بیمار- با علم به میزان علاج پذیری بیماری اش- مایوس و نامید است. خسته است و حوصله ای برای انجام امور ندارد. و این در مقابل پیشگیری است که خود، عامل امید است و از این رو می توان گفت که فرد را درتعالی روح و روان نگاه می دارد. چرا که شرایط روحی و روانی یک فرد درحال تندرستی بهتر ازشرایط بیماری برای همان فرد است. از دیگر سو در امر پیشگیری، فرد خود را به نوعی مصون- یا مصون تر از دیگران که بیمار نیستند اما پیشگیری هم نمی کنند- می بیند و همین امر باعث ایجاد یک غرور و عامل تحرک وپشتکار برای ادامه راه زندگی است.
https://bazaretandis.ir/
¤ هزینه هایی که برای درمان صورت می گیرد به این گونه است که در زمانی کوتاه فرد را متحمل هزینه هایی بالامی کند. اما درامر پیشگیری، فرد دربرهه های طولانی مبالغی را متحمل می شود. از این رو فشاری بر زندگی او نیست. به علاوه آنکه تهیه نکردن ابزار و وسایل و... برای درمان (حتی یک دوره) خطرناک است و بنا به بیماری حتی می تواند موجب مرگ شود. اما عدم استفاده از اعم نوشیدنی ها و خوردنی ها (به عنوان منابع حاوی ویتامین ها و مواد معدنی برای پیشگیری از طیف وسیع بیماری ها) مشکل حادی را ایجاد نمی کند.
¤ امر درمان باعث ضایع شدن زمان است. در صورتی که امر پیشگیری درطی زمان است. بدین معنا که مدیریت زمان درامر درمان با دیگران است و در امر پیشگیری با فرد. بسیار بیماری هایی که نیاز به مراجعه ممتد به مراکز درمانی دارد که خود مهم ترین عامل برای تضییع زمان است. البته زمان استراحت فرد، زمان رفت و آمدها و... نیز مضاف بر زمان فوق می شوند. و این درمقابل امر پیشگیری است که عنصر زمان به خدمت فرد است. به عنوان مثال گفته می شود که خوردن یک عدد از فلان میوه در طول روز باعث پیشگیری از فلان بیماری است. اینجاست که فعل خوردن محدود به زمان خاصی نمی شود و فرد است که تصمیم می گیرد «چه زمان» این کار را انجام دهد.
https://bazarehediye.com/
¤ امر درمان علاوه بر آنکه برای فرد هزینه آور است هزینه ای را هم برای دولت دارد. در صورتی که نتیجه این کار رسیدن به تعادل- و نه تعالی- جسمانی و تلاش برای «سالم شدن» است نه «سالم ماندن». در صورتی که در پیشگیری اعم هزینه های دولت برای «سالم ماندن» است و اینگونه است فردی که تلاشش برای «سالم ماندن» است نسبت به فردی که تلاشش «سالم شدن» است به تعالی قوای فکری، جسمی، روحی و اثرگذاری نزدیک تر است.
https://bazaremina.ir/shop/mina/mina...
¤ از آنجا که معمولاوجود یک نوع ویتامین در بدن باعث پیشگیری از چندین بیماری می شود و اینکه نوع و گونه ویتامین ها در انحصار یک یا چند میوه نیست؛ می توان گفت که پیشگیری در دست تر از درمان است. و این مضاف بر آن است که هر میوه حاوی چندین نوع و گونه ویتامین و مواد معدنی است و با استفاده در فن آوری امروز، توان تولید میوه های مختلف- یعنی تنوع و تعدد ویتامین ها و مواد معدنی مفید- وجود دارد. ازاین رو محدودیت استفاده از میوه ها و سبزیجات در امر پیشگیری بسیار نادرتر از امر درمان- که اصل آن داروهای شیمیایی می باشد! - است.
¤ درمان یک جانبه است اما پیشگیری چند جانبه. بدین معنا که درمان برای اثر مخصوص است اما پیش گیری می تواند برای جلوگیری از چند اثر باشد.
https://bazaremina.ir/products/mina
به دیگر بیان افعالی که برای درمان فرد از سوی دیگران- یا خود- انجام می گیرد همواره تداعی کننده بیماری فرد است. و این عاملی است تا تعادل روحی و روانی فرد را تضعیف کند. چرا که این فرد بیمار- با علم به میزان علاج پذیری بیماری اش- مایوس و نامید است. خسته است و حوصله ای برای انجام امور ندارد. و این در مقابل پیشگیری است که خود، عامل امید است و از این رو می توان گفت که فرد را درتعالی روح و روان نگاه می دارد. چرا که شرایط روحی و روانی یک فرد درحال تندرستی بهتر ازشرایط بیماری برای همان فرد است. از دیگر سو در امر پیشگیری، فرد خود را به نوعی مصون- یا مصون تر از دیگران که بیمار نیستند اما پیشگیری هم نمی کنند- می بیند و همین امر باعث ایجاد یک غرور و عامل تحرک وپشتکار برای ادامه راه زندگی است.
¤ هزینه هایی که برای درمان صورت می گیرد به این گونه است که در زمانی کوتاه فرد را متحمل هزینه هایی بالامی کند. اما درامر پیشگیری، فرد دربرهه های طولانی مبالغی را متحمل می شود. از این رو فشاری بر زندگی او نیست. به علاوه آنکه تهیه نکردن ابزار و وسایل و... برای درمان (حتی یک دوره) خطرناک است و بنا به بیماری حتی می تواند موجب مرگ شود. اما عدم استفاده از اعم نوشیدنی ها و خوردنی ها (به عنوان منابع حاوی ویتامین ها و مواد معدنی برای پیشگیری از طیف وسیع بیماری ها) مشکل حادی را ایجاد نمی کند.
¤ امر درمان باعث ضایع شدن زمان است. در صورتی که امر پیشگیری درطی زمان است. بدین معنا که مدیریت زمان درامر درمان با دیگران است و در امر پیشگیری با فرد. بسیار بیماری هایی که نیاز به مراجعه ممتد به مراکز درمانی دارد که خود مهم ترین عامل برای تضییع زمان است. البته زمان استراحت فرد، زمان رفت و آمدها و... نیز مضاف بر زمان فوق می شوند. و این درمقابل امر پیشگیری است که عنصر زمان به خدمت فرد است. به عنوان مثال گفته می شود که خوردن یک عدد از فلان میوه در طول روز باعث پیشگیری از فلان بیماری است. اینجاست که فعل خوردن محدود به زمان خاصی نمی شود و فرد است که تصمیم می گیرد «چه زمان» این کار را انجام دهد.
https://bazaremina.ir/news/sale-mina...
¤ امر درمان علاوه بر آنکه برای فرد هزینه آور است هزینه ای را هم برای دولت دارد. در صورتی که نتیجه این کار رسیدن به تعادل- و نه تعالی- جسمانی و تلاش برای «سالم شدن» است نه «سالم ماندن». در صورتی که در پیشگیری اعم هزینه های دولت برای «سالم ماندن» است و اینگونه است فردی که تلاشش برای «سالم ماندن» است نسبت به فردی که تلاشش «سالم شدن» است به تعالی قوای فکری، جسمی، روحی و اثرگذاری نزدیک تر است.
¤ از آنجا که معمولاوجود یک نوع ویتامین در بدن باعث پیشگیری از چندین بیماری می شود و اینکه نوع و گونه ویتامین ها در انحصار یک یا چند میوه نیست؛ می توان گفت که پیشگیری در دست تر از درمان است. و این مضاف بر آن است که هر میوه حاوی چندین نوع و گونه ویتامین و مواد معدنی است و با استفاده در فن آوری امروز، توان تولید میوه های مختلف- یعنی تنوع و تعدد ویتامین ها و مواد معدنی مفید- وجود دارد. ازاین رو محدودیت استفاده از میوه ها و سبزیجات در امر پیشگیری بسیار نادرتر از امر درمان- که اصل آن داروهای شیمیایی می باشد! - است.
¤ درمان یک جانبه است اما پیشگیری چند جانبه. بدین معنا که درمان برای اثر مخصوص است اما پیش گیری می تواند برای جلوگیری از چند اثر باشد.
