کَشتیِ مَن به گِل نِشَست ،
ناخُدایِ خوبی نَداشت ،
تَنِِ شِکَستَمو ندید ،
مَنو رو موج تنها گُذاشت ،
به شوقِ مَقصدی قَشَنگ ، تَنَمو به دریا زَدَم ،
دَستَم تو دستِ ناخُدا ، میگُفت که راهو بَلدم ،
اِعتماد کَردم بِهِش ، عاشِقش شُدم شَدید ،
اَما این عشقِ منو ، ناخُدا هیچوقت ندید
این وَسَط ، اُفتادمو کَسی مَنو نِمیفهمه،،
اِی خُدا کاری بُکُن ناخُدا چه بی رَحمه،،
کَشتیِ بی جون مَنَم که راهو واسِه تو ساختم
فِک نَکُن بُردی تو نَه ، مَن به خودم باختم
این وَسط اُفتادمو کَسی مَنو نِمیفَهمه،،،،
اِی خُدا کاری بُکُن، ناخُدا چِه بی رَحمه،،،
کَشتیِ بی جون مَنم ،،،،
رَده پاهات هَنوز رویِ قَلبَمه
هَمین رَدهِ پاها ،نَمَکِ رویِ زَخمَمه
اِنگاری ساحِل هَم ، با مَن هَمدَردِه
هَردُومون مُنتظریم ، ناخُدا بَرگَردِه،،
