جزایر ویرجین بریتانیا (به انگلیسی: British Virgin Islands) مجمعالجزایری است واقع در دریای کارائیب، بین دریای کارائیب و اقیانوس اطلس شمالی، شرق پورتوریکو و شمال شرق جزایر ویرجین آمریکا. این جزایر را کریستف کلمب دریانورد ایتالیایی در سال ۱۴۹۳ میلادی کشف کرد. وی به محض ورود به این جزایر افراد بومی را در این جزایر مشاهده کرد. تا سال ۱۵۹۶ بیشتر بومیان این جزایر یا از آنجا فرار کردند یا به وسیلهٔ مهاجران جدید به قتل رسیدند. در سال ۱۶۴۸ مهاجران هلندی در این جزایر مستقر شدند. در سال ۱۶۷۲ جزایر ویرجین بریتانیا، ضمیمهٔ امپراتوری بریتانیا شد. مهاجرین خارجی که بیشتر بریتانیاییتبار بودند از بردگان آفریقایی با حداقل مزایا به عنوان کارگر در مزارع نیشکر استفاده میکردند که با الغای بردگی در نیمهٔ اول قرن نوزدهم این روش نیز منسوخ شد. جزایر ویرجین بریتانیا از سال ۱۸۷۲ تا سال ۱۹۶۰ به عنوان قسمتی از جزایر لیوارد شناخته میشد که در سال ۱۹۶۰ از مجموعه جزایر لیوارد جدا شد. در اول ژوئیه ۱۹۵۶ بریتانیا به این جزایر خودگردانی نسبی داد و به همین علت این روز در جزایر ویرجین روز ملی و تعطیل رسمی است. در سال ۲۰۰۶ میلادی دیوید پیری به عنوان فرماندار و رالف اونیل به سمت نخستوزیر منصوب شدند.
پایتخت جزایر ویرجین بریتانیا شهر رود تاون (به انگلیسی: Road Town) با ۹۴۰۰ نفر جمعیت است. مساحت جزایر ویرجین بریتانیا ۴۱۷ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۳۰٬۶۰۰ نفر است. جزایر ویرجین بریتانیا مشتمل بر ۳۶ جزیرهاست که بیش از ۲۰ جزیره، خالی از سکنهاست. مهمترین جزیرههای جزایر ویرجین بریتانیا عبارتند از تورتولا، ویرجین گوردا، آنگادا و یوست ون دایک هستند.
مجمعالجزایر بریتیش ویرجین، در میان موفقترین دولتهای منطقهی کارائیب قرار دارد که حدود نیمی از ثروت خود را از راه گردشگری به دست آوردهاست. سواحل نرم شنی بیشمار و آبهای شفاف، این جزایر را به مقصدی عالی برای تعطیلات تبدیل کردهاست. ریشهی آتشفشانی این جزایر، چشماندازهای متنوعی را فراهم کردهاست. حمامها (ناحیهی ساحلی ویرجین گوردا که به خاطر سردابهایش مشهور است)، تونلها، استخرها و تختهسنگهای عظیم در ساحل که مشابه آن را میتوان در کنارههای دریا پیدا کرد، از ویژگیهای این مجمعالجزایر است. گردشگران میتوانند از فعالیتهای بسیاری از جمله غواصی با لولهی تنفسی، کاوش در میان صخرههای مرجانی، حمام آفتاب، قایقرانی و پیادهروی در جنگلهای بارانی این منطقه لذت ببرند.
نژاد ۸۳٪ از جمعیت جزایر ویرجین بریتانیا سیاهپوست، و ۱۷٪ سفید، آسیایی، هندی شرقی و دورگه هستند. دین مردم این جزایر بسیار متنوع و شامل فرقههای مختلف مسیحیت است، به طوری که ۸۶٪ آن را پروتستان (شامل ۳۳٪ متدیست، ۱۷٪ انگلیکان، ۹٪ کلیسای خدا، ۶٪ ادونتیست روز هفتم، ۴٪ باپتیست و ۲٪ شاهدان یهوه) و ۱۰٪ کاتولیک است. انگلیسی زبان رسمی مردم جزایر ویرجین بریتانیا است.
این جزایر که توسط کریستف کلمب مذهبی کشف شده بود ، نام خود را از افسانه سنت اورسلا و 11000 باکره گرفته است. در این افسانه، زنی به نام اورسلا به همراه 11000 زن باکره دیگر در شهر کلن گردن زده می شوند و به شهادت می رسند. این داستان برای مسیحیان ارزش بالایی دارد و آن ها را شهید دین خود می دانند. بنابراین نام جزایر ویرجین کوتاه شده نام انگلیسی این افسانه یعنی Saint Ursula and the 11,000 virgins می باشد که کلمه ویرجین به معنی باکره است. نام رسمی جزایر ، جزایر ویرجین است اما پسوند انگلستان هم به آن ضمیمه شده تا از جزایر ویرجین آمریکا جدا گردد. مردم جزایر سعی در استفاده از جزایر ویرجین به عنوان نام اداری جزایر هستند اما همچنان برای تمایز از جزایر ویرجین آمریکا، نام بریتیش ویرجین ایسلندز با مخفف BVI برای امور رسمی استفاده می شود.
به طور کلی تصور می شود اولین ساکنان جزایر آراواک ها در حدود سال 100 قبل میلاد تا 200 بعد از میلاد حضرت مسیح بوده اند. برخی شواهد نیز نشان از حضور آمریندین ها در سال 1500 قبل از میلاد در جزایر ویرجین دارد. گفته می شود آراواک ها توسط قوم کاریب از این جزایر بیرون شدند. امپراطوری اسپانیا که موفق به کشف سرزمین ویرجین شده بود ادعای مالکیت آن را داشت اما هیچ رسیدگی و بهره وری از این جزایر انجام نداد. سالهای بعد انگلیسی ها ، هلندی ها ، فرانسوی ها ، اسپانیایی ها و دانمارکی ها برای کنترل منطقه با یکدیگر درگیر شدند و این جزایر نیز به مامنی برای دزدان دریایی تبدیل شده بودند. در این دوران هیچ نشانه ای از حضور بومیان اولیه سرزمین دیده نمی شود و گویا یا از جزایر گریخته اند و یا کشته شدند.
هلندی ها در سال 1648 در یکی از جزایر این مجمع الجزایر یعنی جزیره تورتولا Tortola سکونت گزیدند و آن را تصرف کردند و اغلب با اسپانیایی های مستقر در جزیره همسایه یعنی پورتوریکو در حال جدال بودند. در سال 1672 انگلیسی ها جزیره تورتولا را از هلندیان تصرف کردند و جزایر آنه گادا Anegada و ویرجین گوردا Virgin Gorda را نیز در سالهای بعد به قلمروی خود اضافه کردند. دانمارکی ها نیز صاحب جزایر سنت جان ، سنت توماس و سنت کروا Saint Croix که اکنون جزئی از جزایر ویرجین آمریکاست ، شدند. انگلیسی ها بعد از احاطه کامل بر این سرزمین کشت نیشکر در آن را به منظور رشد اقتصادی شروع کردند و بردگان زیادی را از آفریقا بدین منظور راهی جزایر ویرجین کردند. تا سال 1834 که برده داری لغو شد این جریان اقتصادی ادامه داشت. بعد از خریداری جزایر ویرجین آمریکا توسط آمریکایی ها از مالگان دانمارکی، جزایر ویرجین انگلستان نیز با آمریکایی ها ارتباط برقرار کرد و از واحد پولی آنها برای ارز خود استفاده کردند.
جزایر ویرجین انگلیس جزئی از جزایر لیوارد و سنت کیتس و نویس در مستعمرات انگلیس در گذشته های دور بود اما به مرور وضعیت مستعمره ای جدیدی گرفت و در سال 1960 به یک مستعمره جدا تبدیل شدند. از این تاریخ به بعد اقتصاد جزایر از کشاورزی به گردشگری و خدمات مالی تغییر پیدا کرده و باعث رونق اقتصادی آن شد. قانون اساسی جزایر در سالهای اخیر به این جزایر استقلال بیشتری بخشیده است.
جزایر ویرجین انگلستان مجموعه جزایری متشکل از 60 جزیره گرمسیری کارائیبی است که بزرگترین جزیره آن جزیره تورتولا نام دارد. جزایر بریتیش ویرجین در شرق جزایر ویرجین آمریکا و 95 کیلومتری سرزمین پورتوریکو و 150 کیلومتری جنوب شرقی آنگوئیلا قرار دارد. بیشتر جزایر آتشفشانی و دارای زمینی تپه مانند و ناهموار هستند. بلندترین نقطه جزایر کوه سیج Mount Sage با 591 متر ارتفاع از سطح دریاست. جزیره آنه گادا Anegada از نظر زمین شناسی از جزایر دیگر مجزاست و دارای زمینی مسطح و آهکی است. این جزایر دارای اقلیم جنگلی بارانیست که توسط باد تعدیل می شود. میزان بارندگی به طور متوسط حدود 1150 میلی متر در سال است که در تپه ها بیشتر و در ساحل کمتر است. میزان بارندگی می تواند بسیار متغیر باشد اما مرطوب ترین ماه به طور متوسط سپتامبر تا نوامبر و خشک ترین ماه به طور فوریه و مارس است.
این سرزمین به صورت دموکراسی-پارلمانی اداره می شود. اختیارات اجرایی جزایر برعهده ملکه انگلستان است که به نیابت از او، توسط فرماندار جزایر اعمال می شود. فرماندار نیز توسط ملکه منتخب می شود و دفاع از جزایر و امور خارجه نیز برعهده انگلستان است. جدیدترین قانون اساسی در سال 2007 به تصویب رسید. این سرزمین به پنج ناحیه اداری تقسیم می شود که شامل چهار جزیره بزرگ و یک بخش مربوط به سایر جزایر می شود. جرایم در جزایر ویرجین انگلیس با استانداردهای کارائیب نسبتاً کم است.
ارکان اقتصاد جزایر از خدمات مالی و گردشگری تشکیل می شود که گردشگری مهمترین صنعت جزایر است زیرا افراد بیشتری را در چرخه کار قرار می دهد. واحد پول رسمی جزایر ویرجین انگلیس از سال 1959 دلار آمریکا (دلار آمریکا) است ، ارزی که جزایر ویرجین ایالات متحده نیز از آن استفاده می کند. سیستم بانکی مبهم جزایر آن را به یک پناهگاه مالیاتی تبدیل کرده است. گفته می شود فقط 29 درصد جمعیت جزایر کم درآمد شناسایی شده اند. کشاورزی بخش کمی از تولید ناخالص داخلی جزیره را تشکیل می دهد. محصولات کشاورزی شامل میوه ، سبزیجات ، نیشکر ، دامداری شامل نگهداری احشام و طیور و صنایع شامل تقطیر نوشیدنی ، ساخت و ساز قایق و ماهیگیری تجاری است.
113 کیلومتر جاده در جزایر وجود دارد. در جزیره بیف یک فرودگاه بین المللی با نام Terrance B. Lettsome قرار دارد. جاده ها اغلب کاملاً شیب دار ، باریک و پر پیچ و خم هستند و در هنگام بارندگی ، رودخانه ها مشکل ایجاد می کنند.
موسیقی سنتی جزایر فانگی fungi نام دارد. جزایر ویرجین انگلیس به دلیل موقعیت و آب و هوا از مدت ها پیش مأمن علاقه مندان به قایقرانی بوده است. قایقرانی به عنوان یکی از ورزشهای محبوب در کل جزایر شناخته می شود. بسیاری از مسابقات قایقرانی در آبهای این کشور برگزار می شود که بزرگترین آنها یک مسابقه یک هفته ای به نام Spring Regatta ، رویداد برتر قایقرانی کارائیب است.از سال 2009 نیز این کشور از مسابقات بسکتبال سراسری میزبانی کرده است. تیم ملی فوتبال جزایر نیز عضویت فیفا را دارد و در مسابقات بین المللی آن شرکت می کند. اولین بازی ملی رسمی آنها در سال 1991 مقابل جزایر کیمن بود که دو بر یک شکست خوردند.
نشان ملی جزایر از یک سپر تشکیل شده که در آن زنی با لباس سفید و چراغی طلایی وجود دارد که 11 چراغ طلایی دیگر او را احاطه کرده اند. این زن سمبلی از سنت اورسلا است که همراه 11000 زن باکره به مسافرتی دینی در سراسر اروپا رفته بودند. شعار ملی آنها به عنوان Be Vigilant نیز به معنی "هوشیار باشید" می باشد
.................................
آرشیو