لقب‌های باشگاه‌های فوتبال آنقدر جالب است که خیلی وقت‌ها همین لقب‌ها باعث روحیه دادن به تیم‌ها می‌شود. لقب‌هایی که اکثرا از نام جانوران قدرتمند، موجودات افسانه‌ای و البته بعضی وقت‌ها هم از نام گل‌های مختلف استفاده می‌شود. البته خیلی از تیم‌ها هنوز لقبی برای خود دست و پا نکرده‌اند اما همان‌هایی که لقب دارند، به سراغ واژه‌هایی رفتند که هم جذاب باشد و هم به رنگ لباس تیم و حتی شرایط آن نزدیکتر باشد. بررسی لقب های باشگاه‌های مطرح دنیا نشان می‌دهد برای هر کدام از آنها، برنامه‌ریزی و فکر شده که به این مرحله رسیده‌اند. البته بعضی لقب‌ها هم توسط هواداران انتخاب شده که آنها هم در نوع خود جالب است... بیشتر باشگاه‌های مطرح خارجی، چندین لقب جالب دارند که خیلی وقت‌ها از آنها برای معرفی‌شان استفاده می‌شود. باشگاه‌هایی مثل رئال مادرید، یوونتوس، میلان و غیره. بررسی این لقب‌ها نشان می‌دهد این تیم‌ها چه ریشه دارند، شاید جالب باشد.
منچستر یونایتد
همه منچستریونایتد را با لقب شیاطین سرخ می‌شناسند. این لقب از دهه ۶۰ میلادی به منچستری‌ها داده شد و در دهه ۷۰، نشان یک شیطان به آرم باشگاه منچستر اضافه شد. در واقع از این شیطان از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۳ در لوگوی باشگاه منچستریونایتد خبری نبود اما در سال ۱۹۷۳ به آن اضافه شد.
رئال مادرید
رئال مادرید را خیلی‌ها با لقب «کهکشانی‌ها» می‌شناسند اما این باشگاه لقب‌های زیادی از جمله وایکینگ‌ها، اشباح، قوی‌های سفید، کرکس‌ها و غیره دارد. دلیل اینکه رئال مادرید به کهکشانی‌ها معروف شد چیزی نبود جز حضور فلورنتینو پرز در باشگاه. در سال ۲۰۰۰ پرز به‌عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد و در وعده‌های انتخاباتی‌اش، قول برطرف کردن بدهی‌های سنگین باشگاه، افزایش امکانات و مدرن کردن باشگاه را داده بود هر چند که وعده اصلی او، امضای قرارداد با لوئیز فیگو، ستاره آن زمان بارسلونا بود اما در همان سال بود که پرز با صرف هزینه‌های سنگین، تیمی را تشکیل داد که به‌خاطر داشتن ستارگان بزرگ، در سرتاسر جهان به نام کهکشانی‌ها معروف شد. بازیکنان بزرگی چون زیدان، رونالدو، فیگو، کارلوس، رائول و بکام از جمله ستارگان آن روزهای رئال مادریدی بودند که ویسنته دل بوسکه را به‌عنوان سرمربی خود می‌دید.
چلسی
شاید باور کردنی نباشد اما لقب تیم پرطرفدار چلسی، در کنار «آبی‌ها» که به رنگ لباس‌شان برمی‌گردد، «بازنشستگان» است. از ابتدای تأسیس باشگاه چلسی تاکنون چهار نماد و لقب در تاریخ باشگاه چلسی مورد استفاده قرار گرفته و همه تحت تغییرات جزئی انتخاب شده بودند. در سال ۱۹۰۵ نخستین لقب باشگاه انتخاب شد که نمادی از یک بازنشسته باشگاه بود. لقب بازنشستگان به مدت نیم قرن در باشگاه چلسی مورد استفاده قرار گرفت اما در سال ۱۹۵۲ میلادی تد دریک در راستای تغییر و تحول در باشگاه اصرار به حذف نام بازنشسته داشت و به همین دلیل نماد جدید انتخاب شد؛ نماد شیر آبی. این نماد به مدت سه دهه مورد استفاده قرار گرفت و در لوگوی باشگاه از سه گل رز قرمز به نمایندگی از کشور انگلستان و دو توپ فوتبال در حاشیه‌ها تشکیل می‌شد که در سال ۱۹۶۰ میلادی با تصویب نهایی مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۸۶ میلادی کن بیتس مالک باشگاه چلسی برای ایجاد تغییر و تحول نماد باشگاه را تغییر داد. لوگوی جدید شامل دایره‌ای آبی رنگ بود که شیر زرد رنگ و کلمات C. F. C در میان آن قرار گرفته بودند. این نماد به مدت ۱۹ سال به‌عنوان لوگوی اصلی باشگاه چلسی به کار برده می‌شد اما با روی کار آمدن مدیریت جدید در رأس باشگاه، نماد باشگاه بار دیگر تغییر کرد و دومین نماد تاریخ باشگاه چلسی یعنی نماد شیر آبی رنگ با اندکی تغییر دوباره مورد استفاده قرار گرفت اما همچنان چلسی، لقب بازنشسته‌ها را یدک می‌کشد.
آث میلان
آث میلان هم مثل منچستری‌ها، لقب شیطان را یدک می‌کشد. لباس خانگی میلان از ابتدا راه‌راه قرمز و مشکی بود. هربرت کیلپین قرمز را به‌عنوان نماد شیطان و مشکی را برای ایجاد ترس در حریفان انتخاب کرده بود. به خاطر لباس مشکی و قرمز، باشگاه به بازیکنان میلان اصطلاحاً روسونری می‌گویند.
یوونتوس
شاید خیلی‌ها باشگاه یوونتوس را با لقب «بانوی پیر» می‌شناسند اما یووه لقب‌های دیگری هم دارد. بانوی پیر نخستین و اصلی‌ترین لقب یوونتوس است که ریشه در نام آن دارد و در زبان منطقه «پیمونته» بانو را به این صورت تلفظ می‌کنند. امروزه یوونتوس را با لقب «بانوی پیر» می‌شناسند نه بانو! یوونتوس در معنی لغوی به معنای جوانان است اما تضاد آن با لقب بانوی پیر به دلیل کسب افتخارات پیاپی و بی‌شمار یوونتوس در طی قرن گذشته و ابتدای قرن کنونی است. از دیگر القاب این تیم می‌توان به بیانکونری و گورخرها و دوست دختر ایتالیا اشاره کرد که بیانکونری به معنای سیاه و سفیدها و لقب گورخرها به خاطر رنگ پیراهن یوونتوس است. گاهی هم به هواداران و بازیکنان این تیم پشت قوزدارها گفته می‌شود.
بایرن مونیخ
بایرن مونیخ آلمان یکی از تیم‌های پرافتخار اروپایی است. تیمی که در آلمان بیشترین هوادار را به خود اختصاص داده. در ژانویه سال ۱۹۹۴ فرانس بکن‌باوئر سرمربی تیم شد و بایرن مونیخ را در فتح بوندس‌لیگای ۹۴-۱۹۹۳ رهبری کرد. بنابراین بایرن مونیخ پس از چهار سال ناکامی موفق به کسب جام شد. پس از این قهرمانی، جووانی تراپاتونی و اتو ریهاگل هر کدام تقریباً یک فصل سرمربی بایرن مونیخ شدند، در این دوره ستاره‌های بایرن به جای صفحات ورزشی در صفحات شایعات و حاشیه‌ای مطبوعات بودند تا بایرن مونیخ به «اف‌سی هالیوود» مشهور شود.
هامبورگ
هامبورگ، لقب‌های جالبی دارد که ارتباطی به هم ندارند. لقب‌های هامبورگ «قرمز کوتاه» و «دایناسور» است اما معلوم نیست این لقب‌ها بر چه اساسی انتخاب شده و چرا جایی در لوگوی باشگاه ندارد.
اینتر میلان
اینتر‌میلان هم از آن دسته باشگاه‌هایی است که لقب‌های زیادی دارد. از جمله آنها می‌توان به عشاق‌ها و اینتر دیوانه اشاره کرد. دلیل دیوانه بودن اینتری‌ها هم به سال ۱۹۷۰ برمی‌گردد. در آن سال اینتر به نایب قهرمانی ایتالیا دست یافت ولی فصل ۱۹۷۱-۱۹۷۰ برای اینتر وحشتناک آغاز شد. شکست‌های پیاپی ابتدای فصل و بازی‌های کابوس‌وار اینتر باعث شد هواداران این تیم نگران سقوط به دسته پایین‌تر باشند اما ورق برگشت و اینتر بردهای خود را آغاز کرد. در پایان فصل، اینتر قهرمانی لیگ را به دست آورد و لقب پاتزا اینتر یا همان اینتر دیوانه به این تیم داده شد.
شالکه 04
شالکه دیگر تیم آلمانی است که لقب‌های زیادی از جمله آبی‌های اشرافی، معدنچی‌ها و ایلداری دارد. دلیل اینکه به شالکه، شالکه ۰۴ هم گفته می‌شود، سال تاسیس این باشگاه یعنی ۱۹۰۴ بود اما اشرافی بودن آنها احتمالا به درآمد بالای باشگاه برمی‌گردد.
بارسلونا
باشگاه بارسلونا لقب‌های جذابی ندارد که برای هوادارانش جذاب باشد. لقب باشگاه بارسلونا «آبی و اناری‌ها» و البته «کاتالانی‌ها» است اما در لوگوی این باشگاه هر چیزی را می‌توان دید. لوگو اصلی و اولیه باشگاه به شکل تاجی در بالای تصویر به یادگار تاج و تخت آراگون و خفاشی نماد شاه جیمز بود که به دو شاخه یکی از درخت برگ بو و دیگری نخل احاطه شده. در سال ۱۹۱۰ بارسلونا بین اعضای خود یک مسابقه برای طراحی نماد باشگاه برگزار کرد که کارلس کومامالا از بازیکنان باشگاه برنده آن شد. پیشنهاد کومامالا با تغییراتی جزئی همچنان به‌عنوان نماد باشگاه باقی مانده. طرح اولیه شامل تاج و صلیب سنت جورج در قسمت بالا گوشه چپ با پرچم کاتالان در کنار آن و رنگ تیم در پایین بود. رنگ‌های آبی و قرمز در پیراهن برای نخستین بار در بازی مقابل هیسپانیا در سال ۱۹۰۰ استفاده شد. چندین نظریه در رابطه با طراحی لباس آبی و قرمز بارسلونا وجود دارد. پسر یکی از نخستین مدیران باشگاه، آرتور ویتی مدعی است که ایده این طرح لباس به پدرش تعلق دارد و او لباس را بر اساس لباس تیم مدرسه بازرگانی تیلور پیشنهاد کرده. نظریه دیگر برطبق گفته تونی استالبر نویسنده است که رنگ‌ها را متعلق به جمهوری اول ماکسیمیلیان روبسپیر می‌داند. گذشته از دو نظریه قبلی، رایج‌ترین نظریه در کاتالونیا این است که خوان گمپر رنگ لباس بارسا را از تیم سابقش، بازل انتخاب کرده.
همانطور که در تیم‌های اروپایی شاهد لقب‌های جالبی بودیم، در تیم‌های ایرانی هم این القاب زیبا وجود دارد. البته در ایران هنوز بسیاری از باشگاه‌ها، بدون لقب مانده‌اند اما تعداد زیادی از آنها، حتی لیگ یکی‌ها لقب‌های جالبی دارند که به تعدادی از آنها در آینده اشاره خواهد شد.
