شورولت بلیزر
اگر به دنیای خودروهای آمریکایی و البته سفرهای خارج از جاده‌ای (آفرود) علاقه داشتید، شورولت بلیزر با وجود هیبت و ظاهر دوست‌داشتنی، گزینه مناسبی برای شما می بود. بلیزری که در کشورمان داریم، از سال 1973 به بازار جهانی عرضه شد اما عمده نمونه‌های آن پس از سال 1974 به ایران راه پیدا کردند.
تعداد نسبتا محدودی از نسخه شکاری با سقف قابل حذف و درهای بدون ستون مربوط به سال‌های پیش از 1975 در کشور وجود دارند . بلیزرهای ساده در دو نسخه دنده‌ای و اتوماتیک (3 دنده) عمدتا از سال‌های 1976 الی 1979 به بازار وارد شدند و از پیشرانه‌هایی مثل 350، 400 و 454 اینچ مکعبی بهره می‌بردند که البته نسخه‌های 350 فراوان‌تر از دیگر نمونه‌ها بود.
ب‌ام‌و 518
ب‌ام‌و 518 را نیز می‌توان کم‌خرج‌ترین و مرسوم‌ترین کلاسیک آلمانی موجود در بازار آن روزها دانست. این محصول که تحت عنوان E12 شناخته می‌شود، سدان سایز متوسط ب‌ام‌و است که از سال 1972 الی 1984 روی خط تولید قرار داشت و عمده نمونه‌های آن از نیمه دهه 70 به بعد وارد بازار کشور شدند. نسخه فیس‌لیفت این خودرو مربوط به سال‌های 1977 به بالا می‌شود و نسبت به نمونه‌های پیش از فیس‌لیفت (که عمدتا از نوع 520 هستند) در بازار فراوان‌تر بودند.
این خودرو از پیشرانه 4 سیلندر کد M10B18 مشترک با بسیاری از ب‌ام‌وهای کلاسیک موجود در کشور بهره می‌برد که قطعات نسبتا فراوانی دارد. همچنین باید توجه داشته باشید که موتور این خودرو به فشار روغن و سلامت اویل پمپ بسیار حساس است و در صورت عدم کارکرد صحیح، خیلی زود یاتاقان‌های آن آسیب می‌دیدند. تقریبا تمامی 518های موجود در بازار شیشه بالابرهای دستی داشتند و فاقد هیدرولیک فرمان و کولر بودند اما بعضا دیده شده که در برخی تیپ‌های سفارشی از این امکانات به همراه سانروف دستی بهره می‌بردند.
بیوک اسکای لارک ایران
بیوک اسکای لارک اسکای لارک سدان را در بازار کشورمان تحت عنوان بیوک ایران می‌شناسیم که در واقع برادر دوقلوی شورولت نواست. این خودرو همزمان با نوا روی خطوط تولید داخلی قرار گرفت ولی برخلاف برادرش از پیشرانه 8 سیلندر بهره می‌برد. در واقع بیوک ایران ارزان‌قیمت‌ترین و به‌صرفه‌ترین خودروی کلاسیک آمریکایی بود که از پیشرانه V8 بهره می‌برد. این خودرو در تیپ‌های B1 الی B5 (و تعداد محدودی B6) در بازار حضور داشت که تماما از پیشرانه‌های 350 اینچ مکعبی 8 سیلندر (5700 سی‌سی) بهره می‌بردند.
با این تفاوت که نسخه‌های B1 الی B4 از نوع موتور آبی سوپاپ کوچک هستند ولی 2 تیپ دیگر از پیشرانه مشهور به موتور قرمز همراه با سوپاپ‌های بزرگ‌تر بهره می‌برند که در نهایت شتاب و کشش بهتری را به شما ارائه می‌کنند. بیوک ایران تیپ B3 مرسوم‌ترین نسخه این خودرو است که حتی تا اوایل دهه 70 نیز به تولید رسید و از قفل مرکزی، جعبه دنده اتوماتیک به همراه شیفتر بین دو صندلی، کولر، بالابرهای برقی شیشه‌ها و... بهره می‌برند.
شورولت نوا
بسیاری از متخصصان خودروهای کلاسیک آمریکایی، شورولت نوا را شبیه به «پیکان» آمریکایی‌سواران تعبیر می‌کنند؛ چرا‌که این خودرو با وجود پیشرانه 6 سیلندر خطی 250 اینچ مکعبی یکی از کم‌خرج‌ترین و خوش‌سواری‌ترین خودروهایی بود که در این بازه قیمتی می‌توانستید بخرید. شورولت نوا از اواسط دهه 50 میلادی روی خط تولید جنرال موتورز ایران قرار گرفت و پس از انقلاب نیز توسط پارس خودرو مونتاژ شد. 6 تیپ از این خودرو را در بازار داریم که از C1 تا C6 نامگذاری می‌شوند و تیپ C6 آن پرطرفدارترین نسخه نوا محسوب می‌شود.
نوا C6 از فرمان هیدرولیک، بالابرهای برقی شیشه‌های هر چهار درب، فن بخارزدای عقب، سیستم تهویه مطبوع همراه با کولر، صندلی‌های دو‌تکه جلو (تمام چرم و اسپرت در نمونه‌های مدل بالا و ترکیب چرم و پارچه در نمونه‌های مدل پایین) و در نهایت قابلیت تنظیم آینه جانبی از داخل کابین بهره می‌برد و همچنین پیشرانه 6 سیلندر خطی 4.1 لیتری آن، نهایت قدرتی معادل 105 اسب بخار را به جعبه دنده اتوماتیک 3 سرعته منتقل می‌نمود.
مرسدس بنز دانشجویی
مرسدس بنز W123 که به نوعی پدر Eکلاس کنونی محسوب می‌شود، روزگاری تحت عنوان «بنز دانشجویی» در کشورمان شناخته می‌شد. این محصول که از سال 1976 روی خط تولید مرسدس بنز در اشتوتگارت، برمن و... قرار گرفت، در انواع سدان، استیشن و کوپه به تولید رسید که البته تقریبا تمامی نمونه‌های وارد‌شده به ایران از نوع سدان بودند. مرسدس بنز دانشجویی که زاده دستان توانمند برونو ساکو و فردریچ گایگر است، در نسخه‌های متفاوتی با پیشرانه‌های متنوع در بازار جهانی حضور داشت اما عمده نمونه‌های موجود در کشورمان از نوع 230E با موتور M115 4سیلندر 2.3 لیتری بودند که این پیشرانه به نوعی روی مرسدس بنز‌های معماری (W114/115) نیز قرار داشت.
این پیشرانه لوازم یدکی نسبتا گران‌قیمتی داشت و همچنین انجام تعمیرات آن به متخصص مرسدس بنز نیازمند بود. این محصول آلمانی در بسیاری از نسخه‌های موجود در بازار از سیستم هیدرولیک فرمان، بالابرهای برقی شیشه‌های جلو، سانروف و... بهره می‌برد.
شورولت کاپریس
سدان سایز بزرگ شرکت جنرال موتورز آمریکا که عمدتا از اواخر دهه 70 میلادی تا اوایل دهه90 در بازار کشورمان حضور داشت، یکی دیگر از محبوب‌ترین خودروهای کلاسیکی است که در حال حاضر در بازار کشور می‌توان خرید. شورولت کاپریس در واقع برادر دوقلوی لوکس‌تر شورولت ایمپالا حساب می‌شود و در این بخش از مطلب نسل سوم این خودرو مد‌نظر ماست. این خودرو برای نخستین‌بار در سال 1977 به خیابان‌های ایران رسید اما با ورود به دهه 80، کاپریس دچار یک فیس‌لیفت ملایم شد و در نهایت از سال 1986 الی 1990 میلادی نیز با سومین چهره کاپریس رو‌به‌رو هستیم.
تیپ‌های متفاوتی از کاپریس را در بازار کشور حضور داشت که از بین آنها (در نمونه‌های مدل بالایی 86 الی 90) می‌توان به نسخه‌های ساده (که در کم‌آپشن‌ترین حالت به کاپریس پلیس مشهور است)، ال‌اس و بروئم (Brougham) با سطوح امکانات و تریم‌های ظاهری متفاوت اشاره کرد. کاپریس در فول‌ترین نسخه خود از امکاناتی مثل شیشه بالابرهای برقی، کروز کنترل، تنظیم برقی صندلی‌ها، گرمکن شیشه عقب، سنسور نور و... بهره می‌برد.
فولکس واگن گلف MK1
گلف به عنوان هاچ‌بکی که در سال 1974 روی خط تولید فولکس واگن قرار گرفت، در واقع یک جایگزین مدرن‌تر برای بیتل فقید بود که تا سال 1983 میلادی توسط این خودروساز به تولید می‌رسید و تعداد 6.8میلیون دستگاه از آن به فروش رسید. گلف برخلاف بیتل از پیشرانه‌ای در بخش جلو بهره می‌برد و هواخنک نیست و اگر به دنبال یک خودروی خوش‌قیمت با استهلاک بسیار پایین می بودید ، این گزینه فوق‌العاده‌ای برای شما می بود.
نسل نخست فولکس واگن گلف که با پسوند MK1 شناخته می‌شود، در نمونه‌های هاچ‌بک 3 درب، هاچ‌بک 5 درب، کانورتیبل و... در بازار جهانی حضور داشته است اما اکثر نمونه‌های موجود در ایران از نوع هاچ‌بک 5 درب بودند. همچنین رنج نسبتا گسترده‌ای از پیشرانه‌های 4 سیلندر بنزینی و گازوئیلی برای این خودرو در نظر گرفته شده بود که نمونه 1.3 لیتری آن عمدتا به بازار وارد شد.
Jeep SJ-Series Cherokee Chief
خانواده SJ جیپ را در بازار کشورمان با محصولاتی مثل جیپ آهو (یا همان واگونیر)، جیپ سیمرغ (یا همان گلادیاتور) و در نهایت جیپ چروکی می‌شناسیم. این خانواده دربرگیرنده محصولات فول سایز آن زمان شرکت خودروسازی جیپ بود که تعداد قابل توجهی از آنها نیز در داخل ایران مونتاژ و عرضه شدند. اما در این بین تمامی چروکی چیف‌ها به صورت وارداتی و در دو نسخه 6 و 8 سیلندر در کشور حضور داشتند که به ترتیب از پیشرانه 258 و 360 اینچ مکعبی بهره می‌بردند و البته تعداد نسبتا محدودی نیز از نسخه 401 اینچ مکعبی این خودرو به کشور وارد شده است. نمونه‌های 6 سیلندر از پیشرانه‌ای مشترک با جیپ آهو بهره می‌برد اما با توجه به بهره‌گیری از میل‌لنگ 12 لنگ، دور بالاتر بوده و البته از جعبه دنده 3 سرعته دستی استفاده می‌نمود.
همچنین نسخه 8 سیلندر که از موتور 360 اینچ مکعبی (5.9 لیتر) بهره می‌برد نیز در دو نسخه دنده‌ای و اتوماتیک (گیربکس THM400 جنرال موتورز) در بازار حضور داشت که البته بسیاری از نمونه‌های اتوماتیک مجهز به سیستم چهار چرخ متحرک کوادراترک نیز بودند. جیپ چروکی چیف امکاناتی مثل سیستم تهویه مطبوع همراه با کولر، شیشه بالابر برقی درب عقب، شیشه بالابر برقی درهای طرفین (مدل‌های فول) و... را به شما ارائه می‌نمود .
پژو 504
504 را شاید بتوان یکی از خاطره‌انگیزترین خودروهایی دانست که به بازار ایران وارد شده‌اند. این خودرو که تقریبا هم‌دوره ب‌ام‌و E12 و بنز معماری به شمار می‌رود و در سال 1969 نیز عنوان «خودرو سال اروپا» را از آن خود کرده است، در نسخه‌های متفاوتی به بازار کشورمان عرضه شد که بیش از 90 درصد نمونه‌های وارد شده از نوع سدان بوده و با این حال تعداد محدودی از 504 استیشن، پیک‌آپ و.. نیز در خیابان‌های ایران تردد می‌کنند.
.jpg)
504 فضای داخلی بسیار مناسب، سیستم تعلیق کاملا نرم و راحت، استهلاک بسیار پایین و در نهایت قیمتی مناسب دارد و به همین خاطر این خودرو را می‌توان یک خودرو قدیمی ایده‌آل برای سفر دانستند. همچنین 504 موجود در ایران از موتور 4 سیلندر 2 لیتری بهره می‌برد که توان نسبتا خوب 91 اسب بخار را در اختیار راننده قرار می‌داد.
آریا
با وجود همه اسم‌های درست و نادرستی که در ایران روی سدان کشیده، باریک و خوش‌سیمای ساخت شرکت رامبلر آمریکا گذاشته شده ولی همه کسانی که لااقل یک بار با این خودرو مسیری را پیموده‌اند، بر جاذبه بالای آن صحه می گذارند.
دو چراغ گرد، یک کاپوت بلند و کم ارتفاع و کشیده و البته بدنه‌ای صاف و جعبه‌ای چارچوبی را تشکیل داده که آریا را بدل به خاص‌ترین اتومبیل آمریکایی و مونتاژی تاریخ ایران کرده است.
شرکت جیپ ایران که بعدها نام پارس خودرو به خود گرفت، از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۱ بیش از ۳۵۱۰۰ دستگاه از این سدان دیفرانسیل عقب را تولید کرد و آریا را به اتومبیلی بسیار فراگیر و پرفروش در کشور بدل کرد.
رمز موفقیت آریا بی‌شک در تجهیزات داخلی و قوای فنی خودرو بود. موتورهای قدرتمند ۱۱۰ و ۱۲۸ اسبی که سازنده آنها را در دو گونه ۴ و ۶سیلندر به بازار عرضه کرده بود، از جمله عوامل موفقیت آریا در دهه ۴۰ و ۵۰ خورشیدی بودند. داشبورد چرمی نرم، فرمان تلسکوپی، آینه ضد نور و جعبه دنده سینکرونیزه مدرن از دیگر نکات مهمی بودند که باعث ارجحیت پیدا کردن این خودرو بر محصولات اوپل، شورولت، پژو و فورد در سال‌های طلایی اقتصاد ایران بودند.
کادیلاک ایران
سویل هنوز هم خودرویی دست نیافتنی است که نشان می‌دهد زمانی تولید بهترین‌های جهان در ایران اولویت داشت. با تولید بیش از 215 هزار دستگاه در 2 کارخانه تهران و میشیگان کادیلاک، این ساخته به‌یادماندنی بیل میچل از موتوری 8سیلندر 5700 سی‌سی با گشتاور 131 اسب بخار بهره می برد در بازار ایران به محبوبیت فراوانی دست یافت.
