Overhead the albatross hangs motionless upon the air
بر آن فراز مرغ دریایی بی حرکت در هوا معلق است
And deep beneath the rolling waves
In labyrinths of coral caves
و در اعماق امواج غلتان در هزارتوهای غارهای مرجانی
The echo of a distant time
انعکاس موجی دوردست
Comes willowing across the sand
از روی ماسه می آید
And everything is green and submarine
و همه چیز سبز است و زیر دریایی
And no-one showed us to the land
و هیچ کس آن زمین را به ما نشان نداد
And no-one knows the where or whys
و هیچ کس از کجاها و چراها خبر ندارد
But something stirs and something tries
اما چیزی خیره می شود و تلاش می کند
And starts to climb towards the light
و به سوی نور بالا می آید
Strangers passing in the street
غریبه ها از خیابان می گذرند
By chance two separate glances meet
از قضا دو نگاه با هم برخورد پیدا می کنند
And I am you and what I see is me
و من تو هستم و آنچه می بینم من هستم
And do I take you by the hand
و منم که دستت را می گیرم
And lead you through the land
و تو را از میان خشکی رهنمون می شوم
And help me understand the best I can
و یاری ام کن تا آنجا که می توانم, خوب بفهمم
And no-one calls us to move on
و هیچ کس ما را به خشکی فرا نمی خواند
And no-one forces down our eyes
و هیچ کس به زور چشم های ما را به پایین نمی راند
And no-one speaks and no-one tries
و هیچ کس حرف نیم زند, و هیچ کس تلاش نمی کند
And no-one flies around the sun
و هیچ کس بر گرد خورشید پرواز نمی کند
Cloudless everyday you fall upon my waking eyes
بی ابر است روزی که می افتی, بر چشم های باز و بیدار من
Inviting and inciting me to rise
مرا به برخاستن می خوانی و بر می انگیزی
And through the window in the wall
و از راه پنجره میان دیوار
Come streaming in on sunlight wings
بر بال های آفتاب به درون جاری می شود
A million bright ambassadors of morning
یک میلیون سفیر درخشان بامداد
And no-one sings me lullabies
و هیچ کس برای من لالایی نمی خواند
And no-one makes me close my eyes
و هیچ کس مرا وادار نمی کند چشم هایم را ببندم
And so I throw the windows wide
پس پنجره ها را چهار طاق باز می گذارم
And call to you across the sky
و تو را در پهنای آسمان صدا می زنم
