جنّ در سه نگاه:اسلام، علم، شاهنامه
جِنّ به معنای “مخفی شده”موجوداتی فراطبیعی و موهوم در اسطوره‌شناسی عربی پیش از اسلام بودند که بعدها به اسلام اضافه شدند
بر اساس این باور جن ها میتواند به انسانها آسیب برسانند.
در قرآن سوره ای به نام جن وجود دارد که نشان می دهد وجود جن از نظر اسلام حتمی‌ست.
علامه طباطبایی در المیزان می اورد:از كلام خداى تعالى استفاده مى شود كه ابليس از طايفه جن بوده، و داراى فرزندان و قبيله اى است.
آیت الله مکارم شیرازی از مراجع تشیع:وجود جن امری مسلم است و وجود دارد.
از نظر علمی هیچ مدرک، پشتوانه یا عکسی برای اثبات وجود جن موجود نیست.ریچارد داوکینز، استاد زیست‌شناسی دانشگاه آکسفورد، احتمال وجود جن و سایر موجودات ماوراءطبیعی را به دلیل نداشتن پشتوانه علمی مساوی با احتمال وجود پلنگ صورتی در دنیای واقعی می‌داند.
ابن سینا در کتاب «حدود» در تعریف جن می‌گوید: «موجود زندهٔ هوایی ناطق [به معنی نطق درونی یا همان اندیشیدن] دارای جرم شفاف است و به اشکال گوناگون متشکل می‌شود». وی در کتاب پنج رساله می‌افزاید: «جن مخلوق مستور خدا هستند. به خاطر پوشیده بودنشان به جن نامیده شده‌اند.»(ویکیپدیا)
در شاهنامه ، جن تنها یک بار آنهم در نامهٔ سعدبن ابی‌وقاص به سردار ساسانی رستم فرخزاد به کار رفته، که در آن سردار عرب «از جن و انسان و پیامبر هاشمی» سخن گفته است
بتازی یکی نامه پاسخ نوشت
پدیدار کرد اندرو خوب و زشت
ز جنی سخن گفت وز آدمی
ز گفتار پیغمبر هاشمی
رومیان نیز بدان باور داشته اند... و در کلماتی مثل genius بکار رفته... یعنی کسی که قابلیتهای غیر طبیعی دارد... (به گفته دکتر زرتشت ستوده) و از همانجا وارد اسلام شده است.
