1- مارلون برنداو
اسطوره بازیگری. اولین نمونه اعلای مکتب آکتورز استودیو. با اعتماد به نفسی خیره کننده که گاه پهلو به پهلوی خودپسندی می‌زد. از دهه 40 و 50 با فیلم هایی مثل اتوبوسی به نام هوس، زنده باد زاپاتا و در بارانداز چهره شد و در دهه 70 با پدرخوانده به یک افسانه زنده بدل شد. برخلاف انتظار تعداد فیلم های بزرگش چندان زیاد نیست اما تاثیر موحشی بر نسل بعدی بازیگران گذاشته است. دلمشغولی های سیاسی و اقتصادی اش و میلش به انزوا کارنامه او را به اندازه کافی پبربار نساخته است. اما در همین معدود شاهکارهایش، نبوغ بی نظیر بازیگری اش با احساس می‌شود.
بهترین فیلم ها: اتوبوسی به نام هوس (1951)، در بارانداز (1954)، پدرخوانده
2-ال پاچینو
در دهه 70 بهترین بازیگر دنیا بود. یک نیویورکی متوسط القامت با چهره ای خنثی و حتی می‌شود گفت روشنفکرانه با پدرخوانده چهره شد و با سرپیکو و بعدازظهر سگی و مترسک و پدرخوانده 2 (همگی ساخته شده در نیمه اول دهه 70) شهرتی افسانه ای یافت. از نیمه دوم دهه 80 اسیر مشوربات الکلی شد اما در دهه 90 با فیلم هایی مثل بوی خوش زن و مخمصه، بازگشتی خیره کننده داشت. موفقیت پیاپی فیلم های دوره اخیرش محبوبیت گمشده اش را دوباره احیا کرده است.
بهترین فیلم ها: پدرخوانده (1972)، بعدازظهر سگی (1975)، صورت زخمی(1984). سرپیکو (1972)، پدرخوانده2 (1974)، مخمصه (1995)، نفوذی 1999
3- کاترین هپربون
به احتمال فراوان هیچ بازیگری در تاریخ سینما آن وزن دراماتیکی را که «کاترین هپبورن» در طول تاریخ بر دوش کشیده، حمل نکرده است. تاثیری که او در طول دهه‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰ میلادی بر سینما گذاشت، باورنکردنی است. او با ظرافت، استعداد و قدرتش بدون شک ملکه عصر طلایی هالیوود و یک نماد همیشگی برای آن است. هیچ بازیگر مرد یا زنی تاکنون نتوانسته همانند او ۴ جایزه آکادمی اسکار را دریافت کند. او قطعا یکی از بهترین بازیگرهای زن تاریخ به حساب می‌آید.
کاترین هوتون هپبورن در ۱۲ مه ۱۹۰۷ دیده به جهان گشود. وی ۱۲ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده است که در این میان توانسته ۴ بار برنده شود. رکوردی که تاکنون کسی به آن دست نیافته است. جالب اینجاست که همیشه برای بهترین بازیگر نقش اول زن نامزد شده است. او از همان سال‌های اولیه حضورش در سینما بسیار درخشان ظاهر شد و توانست در فیلم‌هایی مثل «زنان کوچک» و «شکوه صبح» ایفای نقش کند. از فیلم‌های مهم دیگر او که با نقش‌آفرینی خارق‌العاده‌اش همراه بوده می‌توان به «سفر طولانی به‌سوی شب»، «حدس بزن چه کسی برای شام می‌آید»، «داستان فیلادلفیا» و «شیر در زمستان» اشاره کرد. او در هر فیلمی که نقش‌آفرینی میکرد، بهترین عملکردش را به نمایش می‌گذاشت و صحنه را برای خود میکرد.
کاترین هپبورن علاقه‌ای نداشت تا تسلیم ساز و کار تبلیغاتی و رسانه‌ای هالیوود شود و تمام سعی خود را میکرد که دور از این فضا فعالیت اصلی و کاملش را متمرکز به بازیگریاش کند. او در طول ۶۰ سال بازیگری خود، نمادی از یک زن مستقل در سینمای کلاسیک هالیوود بود. کاترین هپبورن برخلاف بسیاری از همتایانش هیچگاه احساس نکرد که جایگاهش در سینما تضمین شده است. بلکه همیشه سعی داشت تا با تمرکز، دانش و مهارت بی‌نظیرش در بازیگری خودش را رو به جلو سوق دهد و به همین خاطر بود که به جایگاهی افسانه‌ای و خاص در میان بهترین بازیگرهای زن تاریخ سینما رسید. راستش را بخواهید، نمی‌خواستم که برای این لیست رتبه‌بندی انجام دهم اما اگر قرار باشد یک نفر را برای رتبه‌ی اول لیست انتخاب کنم، احتمالا این جایگاه رفیع و برجسته شایسته کاترین هپبورن است.
بهترین فیلم ها :بزرگ كردن كودك» ملكه آفریقایی» «شیر در برف» «در بركه طلایی»، «داستان فیلادلفیا ) و «دنده آدم»
4 -جک نیکلسون
یافه سمپاتیک او راه را برایش هموار ساخته است. او به هیچ وجه زیبا نیست و حتی بارقه ای شیطانی در چهره اش احساس می‌شود اما از آن چهره هایی است که نمی‌توان چشم ازشان برداشت. در دهه 70 در یک دوره شکوفایی حیرت انگیز کاراکترهایی را ایفا کرد که در هیچ سبک و سیاق بازیگری نمی‌گنجند و محصول نبوغ غریزی او به عنوان یک بازیگر فوق مدرن بودند. او به عنوان بازیگر از حس همذات پنداری تماشاگر می‌گریزد و او را به چالش می‌کشد. حضور او در هر فیلم یعنی سهمی از جذابیت یک فیلم. او از اواخر دهه 60 تا امروز همیشه یکی از وزنه های هالیوود باقی مانده است. وی عموما شخصیت های عصبی رو بازی میکند
بهترین فیلم ها: محله چینی ها (1974)، دیوانه از قفس پرید (1975)، تلالو (1980){جوکر}.
5- مریل استریپ
با دیدن تیتر این مقاله، احتمالا اولین نامی که برای حضور در لیست به ذهن بسیاری (اگر نگوییم همه!) خطور کرده، «مریل استریپ» بوده است. لازم نیست که بگوییم در انتخاب او برای حضور در این لیست هیچ تردیدی وجود نداشت. مریل استریپ به دستاوردهایی در طول دوران بازیگریاش رسیده که برای بسیاری از ستارگان هم حتی آرزوی دشواری محسوب می‌شود. اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، او ۲۱ بار نامزد و ۳ بار برنده جایزه اسکار شده و صدها جوایز دیگر را هم دریافت کرده که رکورد عظیمی برای او به حساب می‌آید. او بدون شک بهترین بازیگرهای زن تاریخ سینما خواهد بود.
مری لوئیز استریپ در ۲۲ ژوئن ۱۹۴۹ در آمریکا به‌دنیا آمد. اولین حضور او در سینما به سال ۱۹۷۷ و فیلم «جولیا» بازمیگردد. او در آن فیلم با «جین فوندا» همبازی شد. سال بعد او به همراه «رابرت دنیرو» در فیلم «شکارچی گوزن» ایفای نقش کرد و توانست توجه بسیاری از علاقه‌مندان به سینما را به خود جلب کند. او برای این فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار هم شد. سه فیلم «کریمر علیه کریمر»، «بانوی آهنی» و «انتخاب سوفی» برنده جایزه‌ی اسکار شد که این قضیه او را در کنار ۴ بازیگر دیگر یکی از رکورد داران سه جایزه اسکار می‌سازد. محال است که بازی بی‌نظیر و استثنایی او را در «انتخاب سوفی» فراموش کنید.
او برخلاف بسیاری از بازیگران دیگر، همیشه سعی بر این دارد که تمام توانایی خود را در هر نقشی که قرار است ایفا کند، در پرده نقره‌ای سینما به تصویر بکشد؛ حال می‌خواهد فیلم ضعیف باشد یا یک شاهکار سینمایی. هر نقشی را که بر عهده داشته باشد، تلاش میکند تعهد کامل خودش را به آن ادا کند و با یادگیری هرچه که لازم باشد، به آن نقش نزدیک شود. او همچنین مشتاقانه از نقش‌های جدید و متفاوت استقبال میکند و دوست دارد تجربه جدید و فوق‌العاده‌ای را در قالب آن نقش‌ها کسب کند. نمی‌توان لیستی از بهترین بازیگرهای زن تاریخ انتخاب کنیم و نام مریل استریپ در آن نباشد، چرا که او احتمالا بزرگترین بازیگر زن حال حاضر سینما و بدون شک یکی از بازیگرهای برتر تاریخ سینما است.
6- ادری هپبورن
محال است از مد و استایل منحصر‌به‌فرد بازیگران زن هالیوودی در طول تاریخ صحبت کنیم و نامی از «آدری هپبورن» به زبان نیاوریم. او به‌راحتی در این مورد در صدر قرار می‌گیرد. آدری هپبورن همواره یک نماد و الگو در استایل و مد بوده است اما او بسیار فراتر از یک بازیگر ساده‌ای است که فقط برای چهره زیبا و معصومانه‌اش شناخته شود؛ بلکه او همواره در طول دوران بازیگریاش به خصوص در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ توانایی و استعداد خودش در بازیگری را به همه نشان می‌داد. توانایی‌هایی که باعث شد او موفقیت‌های فراوانی کسب کند.
آدری کاتلین راستن ملقب به آدری هپبورن در ۴ مه سال ۱۹۲۹ متولد شد. مثل بسیاری از هم دوره‌های خود شروع فعالیت هنری او به تئاترهای برادوی بازمیگردد. او اولین درخشش در تئاتر را با اثر «ژی‌ژی» به نمایش گذاشت که توانست به‌خوبی از پس نقش بر آید و شخصیت داستان را به تصویر بکشد. آدری هپبورن پس از حضور در نقش‌های کوتاه‌تر در سال ۱۹۵۳ یکی از نقش‌های درخشان خود را بازی کرد. او در این سال در فیلم «تعطیلات رمی» ویلیام وایلر ایفای نقش کرد و موفق شد توجه زیادی را به خود جلب کند. وی برای این فیلم همزمان سه جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن اسکار، بفتا و گلدن گلوب را کسب کرد. او پس از آن چهار بار دیگر هم نامزد دریافت جایزه اسکار شد که البته موفق به دریافت آن‌ها نشد. از دیگر فیلم‌های قابل توجه او می‌توان به «سابرینا»، «داستان راهبه»، «معما»، «جنگ و صلح» و بسیاری از فیلم‌های دیگر اشاره کرد.
آدری هپبورن یک چهره‌ی ویژه بود که توانست با جذبه ذاتی و هنرمندی‌اش در بازیگری و ایفای نقش‌های مهم به بهترین بازیگرهای زن سینما تبدیل شود.
7- رابرت دنیرو
ن بازیگر محبوب اسکورسیزی (او در 7 فیلم اسکورسیزی بازی کرده است) با بازی در فیلمی از کاپولا شهرت جهانی پیدا کرد. در پدرخوانده 2 و در نقش جوانی های دن کورلئونه. توانایی اش در نمایش خشم کنترل نشده، عصیان های ناگهانی و تلاطم های احساسی او را به بازیگر محبوب اسکورسیزی بدل کرد. چهره ایتالیایی تبار او موجب شد تا به شکل سنتی در نقش گانگسترها ظاهر و مشهور شود. از دهه 90 این پدیده مسلم بازیگری، استعداد کمیک خود را جدی تر گرفت و در مجموعه ای از فیلم های مردم پسند کمدی ظاهر شد (مثل این را تحلیل کن). او یکی از استوانه های بازیگری معاصر است که همچنان توانایی جذب مغناطیسی تماشاگر را داراست اما مدت هاست که نقش مهمی ایفا نکرده است.
بهترین فیلم ها: پدرخوانده 2 (1974)، راننده تاکسی (1975)، گاو خشمگین (1980). {مخمصه}
8- دانیل دی لویس
یکی دیگر از بزرگترین بازیگران مرد جهان دانیل دی لوئیس ( Daniel Day-Lewis ) است. کسی که به غرق شدن در نقش خود مشهور است و تاکنون ضررهای زیادی برای سلامتی‌اش داشته. دی لوئیس از بزرگترین افرادی است که درباره نقش‌هایش تحقیق میکند و درتمامی زمان فیلم‌برداری در حال و هوای کاراکتر باقی می‌ماند.
علاوه بر بازیگری، دی لوئیس یکی از بزرگترین بازیگران تئاتر است و تاکنون نقش‌های کلیدی و بزرگی را در تئاتر ایفا کرده است. دانیل فعالیت حرفه‌ای خودرا از دهه 80 میلادی آغاز کرد و می‌توان اولین فیلم بزرگ اورا « گاندی » دانست.
بهترین فیلم های دانیل دی لوئیس
گاندی
باونتی -
اتاقی با یک چشم انداز -
آخرین موهیکان
دار و دسته‌ی نیویورکی‌ها
خون به پا خواهد شد
لینکولن -
به نام پدر -
رشته خیال -
پای چپ من -
9-چارلی چاپلین
یکی دیگر از بزرگترین بازیگران جهان، چارلی چاپلین ( Charlie Chaplin ) است. یکی از بزرگترین کمدین‌های تاریخ سینما است. او علاوه بر بازیگری، از برجسته‌ترین آهنگسازها و بزرگترین کارگردانان جهان نیز شناخته می‌شود.
چاپلین کار خودرا از سالن تئاتر ویکتوریا انگلستان زمانی که تنها یک پسربچه بود آغاز کرد وتا 87 سالگی این کاررا ادامه داد.
او از مطرح‌ترین و موفق‌ترین بازیگران قرن بیستُم میلادی‌است که در دوران زندگی خود 3بار موفق به دریافت جایزه اُسکار شده بود.
نکته‌ی جالب درمورد چاپلین، پروژه‌هایی است که اودر آن‌ها حضور می‌یافت. او هیچگاه برای ساخت فیلم‌های خود نیاز به فیلم‌نامه نداشت. درواقع طرحی درذهن خود می‌پروراند و براساس ارائیات خود قرارداد را می‌بست; دراین مسیر چاپلین می‌توانست آزادانه بنویسد و هرزمان ایده‌ای جدید به‌ذهنش می‌رسید، بلافاصله آن‌را در پروژه به‌کار می‌بُرد.
10- داستین هافمن
داستین هافمن»، بازیگر تحسین‌شده سینمای جهان نیز از جمله چهره‌هایی است که در دوران فعالیت هنری خود که همچنان ادامه دارد جوایز زیادی را از جشنواره و جوایز سینمایی شامل 76 جایزه و 38 نامزدی کسب کرده است. وی هر دو جایزه اسکار خود را برای نقش اصلی و برای فیلم‌های «کرامر علیه کرامر» (1980) و «مرد بارانی» (1988) کسب کرده است و پنج بار نیز نامزد کسب اسکار بازیگری شده است.
هافمن همچنین شش جایزه بازیگری از جوایز گلدن گلوب کسب کرده است و در جوایز آکادمی بافتا نیز سه جایزه بهترین بازیگری به ویترین افتخارات خود افزوده است. شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز، جایزه دستاورد هنری انجمن فیلم آمریکا، کسب دو جایزه از جشنواره فیلم شیکاگو، چهار جایزه بهترین بازیگر خارجی جوایز فیلم «دیوید دی دوناتلو» ایتالیا، دو جایزه دستاورد هنری و سینمایی از جشنواره فیلم هالیوود، جایزه بهترین بازیگری از انجمن منتقدین فیلم لس‌آنجلس، جوایز انجمن ملی منتقدین فیلم، انجمن منتقدین نیویورک و جایزه دستاورد هنری جشنواره فیلم «پالم اسپرینگز» و «سن سباستین» از جمله افتخارات سینمایی «داستین هافمن» محسوب می‌شود.
11- اینگرید برگمان
«اینگرید برگمان» ستاره‌ای سرشار از استعدادها و توانایی‌های فوق‌العاده و عظیم بود. هرگونه و با هر معیاری که ذر ذهن داشته باشیم و از آن طریق بخواهیم بسنجیم، اینگرید برگمان یکی از بزرگترین نمادها و الگوهای حقیقی تاریخ سینما و بازیگران زن به‌ویژه در دهه ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ میلادی است.
اینگرید برگمان، بازیگر شهیر سوئدی سینمای هالیوود، در تاریخ ۲۹ اوت سال ۱۹۱۵ در کشور سوئد به‌دنیا آمد. او ابتدا در تئاتر و بعد در فیلم‌های سوئدی شروع به‌کار کرد وی از همان آغاز قدرتمند ظاهر شد و توانست در مدت کمی ستاره اصلی سینمای سوئد در آن دوران شود. همه این‌ها سبب شد که او وارد دنیای بزرگ‌تری در سینما شود و فعالیتش را در سینمای آمریکا ادامه دهد. پس از ایفای نقش در فیلم «دکتر جکیل و آقای هاید» توجه‌های بسیاری را در آمریکا به خود جلب کرد. از یک طرف زیبایی ذاتی چهره‌اش و از طرفی مهم‌تر استعداد فوق‌العاده‌اش در بازیگری باعث شد که برای نقش «الزا لاند» در فیلم «کازابلانکا» انتخاب شود؛ فیلمی که او باید در آن در مقابل «هامفری بوگارت» ایفای نقش میکرد. بازی بی‌نظیر او در فیلم «کازابلانکا» در تاریخ سینما ماندگار شده است. نقش‌آفرینی ممتاز و چشمگیر او در فیلم‌های «آناستازیا»، «قتل در قطار سریع‌السیر شرق» و «چراغ‌گاز» موفقیت‌های عظیمی از جمله جایزه اسکار را برای او به ارمغان آورد. او یکی از ۵ بازیگری است که تاکنون توانسته ۳ جایزه اسکار را از آن خودش کند. اینگرید برگمان سابقه کار با بسیاری از کارگردانان مشهور جهان از جمله هیچکاک، ویکتور فلمینگ، جرج کیوکر، مایکل کورتیز، اینگمار برگمان و بسیاری دیگر را داشته است که در نوع خود قابل توجه است.
اینگرید برگمان چهره‌ای فراموش‌نشدنی در تاریخ سینماست. نقش‌های خاطره‌انگیز و توانایی بالایش در بازیگری تحسین همه را برمی‌انگیخت. به‌راحتی و با خیالی آسوده می‌توان او را یکی از بهترین بازیگرهای زن تاریخ سینما نامید.
12- تام هنکس
«تام هنکس»، بازیگر 57 ساله و متولد لندن یکی از پرافتخارترین و محبوب‌ترین بازیگران سینماست که تاکنون دو جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را در کنار 63 جایزه سینمایی دیگر در کارنامه سینمایی دارد.
وی همچنین 59 بار نامزد کسب جایزه از رویدادهای سینمایی گوناگون شده است. «تام هنکس» که در سال 1979 فعالیت هنری خود را آغاز کرد، در سال‌های 1994 و 1995 به صورت متوالی دو جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی را برای فیلم‌های تحسین شده «فیلادلفیا» و «فارست گامپ» بدست آورد. وی همچنین در سال 1989 برای فیلم «بزرگ»، در سال 1999 برای بازی در فیلم «نجات سرباز رایان» و در سال 2001 برای فیلم «دورافتاده» سه بار به جمع نامزدهایی نهایی جوایز اسکار بهترین بازیگر مرد راه یافت.
«تام هنکس» درآمدزاترین بازیگر تاریخ سینما شناخته شده است؛ به طوریکه تاکنون فیلم‌های او 6.3 میلیارد دلار فروش داشته‌اند که متوسط 107 میلیون دلار برای هر فیلم است. پرفروش‌ترین فیلمی که «تام هنکس» در آن نقش داشته انیمیشن «داستان اسباب بازی‌های 3» است.
چهار جایزه و چهار نامزدی نیز کارنامه «تام هنکس» در جوایز سینمایی گلدن گلوب است. وی برای فیلم‌های «دور افتاده»، «بزرگ»، «فیلادلفیا» و «فارست گامپ» جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگری دریافت کرده است.
از دیگر افتخارات سینمایی «تام هنکس» در عرصه بازیگری می‌توان به جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر جشنواره برلین برای فیلم «فیلادلفیا» در سال 1994، چهار نامزدی در جوایز بافتا، دو جایزه از جوایز انجمن فیلم آمریکا، جایزه بهترین بازیگری آکادمی فیلم‌های علمی تخیلی آمریکا، سه جایزه از جوایز فیلم کمدی آمریکا، جایزه دستاورد سینمایی انجمن فیلم آمریکا، دو جایزه از انجمن منتقدین سینمای شیکاگو، جایزه بهترین بازیگر سال از جشنواره فیلم «پالم اسپرینگز»، پنج جایزه از جوایز منتخب مردم و دو جایزه از انجمن بازیگران آمریکا تنها بخشی از افتخارات این بازیگر صاحب‌نام سینمای جهان محسوب می‌شود.
این بازیگر نامدار سینمای جهان توانست در سال 1992 ستاره‌ای به نام خودش در تالار مشاهیر هالیوود ثبت کند.4
13- جیمز استوارت
مرد نجیب سینما کمی پس از کری گرانت جلوه کرد و یک دهه پس از او از سینما کناره گرفت. این یعنی 40 سال بازی در سینما در بالاترین سطح ممکن. قامت بلند و احساسی اش عدم تعادل روحی را به تماشاگر منتقل می‌ساخت که باعث جلب همدلی تماشاگر می‌شد چهره او به رغم خوشایند بودن هیچ ارتباطی با قهرمان استاندارد آمریکایی نداشت. او ایفاگر نقش مردانی اخلاق گرا، کمی رمانتیک با حسی از طنز و درگیر مشکلات روزمره زندگی بود. ردپای او بر بی شمار شاهکار سینمایی از بزرگترین کارگردانان سینماب ه چشم می‌خورد و در همه این فیلم ها او کار خودش را به بهترین شکل ممکن انجام داده است.
بهترین فیلم ها: مغازه سرنبش (1940)، چه زندگی شگفتی (1946)، پنجره عقبی (1954)، سرگیجه (1958).
