انیو_موریکونه متولد ۱۰ نوامبر ۱۹۲۸، آهنگساز، تنظیم کننده و رهبر ارکستر ایتالیایی می‌باشد. انیو در خانواده‌ای هنری و اهل موسیقی در رم ایتالیا به دنیا آمد، پدر او نوازنده ترومپت بود و در کارهای مربوط به موسیقی همچون جاز و اپرا فعالیت می کرد، به همین خاطر انیو این شانس را داشت که در همان دوران کودکی با دنیای موسیقی آشنا شود.
وی بدون شک یکی از معروفترین و پرکارترین آهنگسازان قرن اخیر به شمار می آید و در طول ۶۰ سال فعالیت حرفه‌ای خود برای بیش از ۴۰۰ اثر سینمایی و تلوزیونی موسیقی نوشته است که برخی از آنان در شمار بهترین آثار موسیقی جهان به شمار می‌آیند.
انیو موریکونه در موسیقی‌های خود از سازهای غیرمتعارفی چون زنبورک، سازدهنی برقی، شیپورک مکزیکی، کُر آنگله و اوکارینا، یک ساز قدیمی چینی به شکل تخم‌مرغ، استفاده می‌کرد. آهنگ‌های او را صداهای طبیعی چون سوت زدن، صدای شلیک تفنگ و آوای وحش همراهی می‌کرد.
او از تداعی شدن کار خود با سبک «وسترن اسپاگتی» چندان راضی نبود و همیشه در گفت‌وگو با افراد، به خصوص در بیرون از ایتالیا، به آنها یادآوری می‌کرد که زندگی هنری او، پیش و پس از فیلم‌هایی که با لئونه ساخته یک زندگی خلاقانه و پرثمر بوده است.
موریکونه در سال ۲۰۰۷ در مصاحبه‌ای گفت: «این برچسب مثل کنه به من چسبیده است و نمی‌دانم چرا. بعد از این همه فیلم که ساخته‌ام مردم فقط به 'یک مشت دلار' فکر می‌کنند و در همان ۳۰ سال پیش گیر کرده‌اند».
یکی از مشهورترین موسیقی‌های متن موریکونه مربوط به فیلم «مأموریت» ساخته رولند جافی در سال ۱۹۸۶ بود؛ آهنگی که موریکونه برای آن نامزد اسکار شد و جایزه گلدن گلوب را از آن خود کرد. برای موسیقی این فیلم که قصه مبلغان مذهبی در آمریکای جنوبی قرن هجدهم است، موریکونه همسرایی مذهبی اروپایی را با طبل‌نوازی بومی همراه کرد.
موریکونه از سال ۱۹۷۹ تا سال ۲۰۱۵ مجموعا ۶ بار بعنوان نامزد دریافت اسکار در بخش بهترین موسیقی متن فیلم انتخاب شد و سر انجام در سال ۲۰۱۶ توانست بخاطر موسیقی متن فیلم هشت نفرت انگیز اثر کوئنتین تارانتینو اسکار را از آن خود کند. در سال ۲۰۰۱ روزنامه گاردین در مقاله ای از وی بعنوان موتزارت سینمای جهان نام برد. همچینین در سال ۲۰۰۷ آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا به پاس یک عمر فعالیت هنری موریکونه ، اسکار افتخاری آکادمی را به او اعطا کرد. تخمین زده می شود که بیش از ۶۰ میلیون نسخه از آثار موریکونه بفروش رفته باشد و روزی روزگاری در غرب با ۱۰ میلیون فروش از پرفروش ترین آثار اینسترومنتال فیلم در تاریخ سینمای جهان به شمار می رود.
انیو موریکونه از سوی دولت‌های ایتالیا، فرانسه و مقدونیه نشان افتخار دریافت کرده است. ساز تخصصی او ترومپت است اما انیو موریکونه در نواختن گیتار کلاسیک هم مهارت دارد.
در ایتالیا موریکونه را به عنوان آهنگساز ترانه‌های معروفی چون (Se telefonando) برای مینا ماتزینی Mina Mazzini خواننده مطرح ایتالیایی نیز می‌شناسند. این ترانه درسال ۱۹۶۶ بهترین ترانه سال شد و خواننده‌اش را به اوجی رساند که هیچوقت دیگر نتوانست آن را تکرار کند. این ترانه هنوز هم از جمله ترانه‌های بسیار محبوب ایتالیا به شمار می‌رود.
موریکونه از معدود ایتالیایی‌هایی است که بدون زندگی در آمریکا از افسانه‌های هالیوود شد. او می‌گفت که یک بار یک استودیو به او ویلایی مجلل در کالیفرنیا پیشنهاد کرد اما او این پیشنهاد را نپذیرفت.
او به خبرنگاران گفت که «همه دوستان من اینجا هستند و همچنین تعداد زیادی کارگردان که مرا دوست دارند و ارزش کارم را می‌دانند». موریکونه همواره می‌گفت که تأسف بزرگش این است که هیچ وقت با "استنلی کوبریک" همکاری نکرده است.
انیو موریکونه، روز گذشته، ششم ژوئیه پس از بیش از ۶۰ سال فعالیت درخشان هنری در سن ۹۱ سالگی چشم از جهان فروبست. هانس زیمر، آهنگساز سرشناس آلمانی درباره او گفت که موریکونه "آدم منحصر به فرد" و "یک نماد" بود. او گفت که "موسیقی‌های موریکونه همیشه ممتاز بود و مملو از احساسات قوی و اندیشه‌های روشنفکرانه".
موریکونه آنچنان تاثیری بر موسیقی سینمای جهان داشت که میتوان گفت موسیقی سینما یتیم شده است. از این پس سینمای جهان تا همیشه چیزی را کم خواهد داشت که جای خالی آن تا سینما هست احساس میگردد... موسیقی مسحور کننده انیو موریکونه...
از شاهکار های او میتوان از روزی روزگاری در غرب ، روزی روزگاری در آمریکا ، به خاطر یک مشت دلار ، سینما پاردیسو ، خوب و بد و زشت اشاره داشت.
