کاکتوس سرخبله گریه کردم برای استقلال هم گریه کردم.البته برای ناکامی نه برای خوشحالی گریه کردم.اصولا و بسیارشدید احساساتی هستم و ازشوق زیاد همیشه گریه میکنم ولی برای پرسپولیس زمانی که علی پروین رو اخراج کردن و تیم رفت آسیا و به محمدان باخت بعد اعلام کردند علی پروین برمیگرده.اول بگم روزاخراجش بازی پرسپولیس و بانک ملی بود اونزمان نیمکت ذخیره ها چوبی بود و پشت دروازه ها ما اونروز حسابی باگوجه وتخم مرغ ازخجالت نیمکت پرسپولیس دراومدیم ونیمه دوم دمشون گرم استقلالی ها هم همینکاروکردن.آخه مثل الان نبود و نیمه دوم نیمکتها هم عوض میشد.ولی روز برگشت چه روزباشکوهی بود بازی پرسپولیس پاس صدهزارهوادار سرخ و آبی یک صدا علی پروین علی پروین.پروین هم دورافتخارزد و حلقه گل خودشو انداخت جایگاه تیفوسی های استقلال.اگه بگم 90 دقیقه ایستاده و باهمراهی استقلالی های عزیز و دوست داشتنی پرسپولیس رو تشویق کردیم اغراق نکردم.بازی هم 3-1 پرسپولیس برد.بازی آلیمای قزاقستان و پرسپولیس.استقلال هم یبازی داشت فکرکنم کوپکداغ بود اسمش که باید 3-0 میبرد و برد پرسپولیس و الهلال نیمه نهای جام درجام آسیا و المحرق بحرین درفینال...بازی استقلال و سایپا که دقیق یادم نیست تا اون زمان استقلال نتونسته بود سایپارو ببره یا اون دوره نزدیک ده تا بازی استقلال خوب بازی میکرد ولی نمیبرد که اون بازی باگل دقیقه 89 مهرانپور استقلال یک هیچ برد.اتفاقا میخوام امروز اون بازی رو به اسم خاطرات دهه شصت پست بزارم .درکل دوران بسیارخوبی بود دهه شصت
