دکتر چپ گرای برزیلی با آن ریش «چه» وار، تمام نمادهای لازم برای پرستیده شدن از سوی جوانان متولد نیمه دوم دهه چهل و نیمه اول دهه پنجاه ایران را داشت. مهم نبود شما طرفدار برزیل باشید یا نباشید، همین که فوتبال را دنبال می کردید، عاشق سوکراتس می شدید...
به گزارش طرفداری، دکتر سوکراتس برای نسل ما، بت بود. حتی یکی مثل من که تیم ملی برزیل را دوست نداشت، سوکراتس را می پرستید...
Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira ملقب به سوکراتس و مشهور به دکتر سوکراتس، همان که در جام های جهانی 82 اسپانیا و 86 مکزیک، دلربایی می کرد، سال 2004، در سن 50 سالگی به دعوت کلیفورد، به تیم گارفرث در سطح ده لیگ انگلیس پیوست و 16 سال پیش در چنین روزی (20 نوامبر 2004) در ورزشگاه کوچک ویتلی پارک 12 دقیقه بازی کرد. یک فیلم کوتاه از 12 دقیقه بازی دکتر سوکراتس، برای نسل ما کافی است که به روزهای خوش گذشته پرتاب شود. هرچند سوکراتسی که ما عاشقش بودیم، با این پیرمردی که در فیلم می بینید فرق داشت اما همین پیرمرد بت ما بود.
حمید شهریاری، همراه همیشگی طرفداری و کاربر خوش قلم شبکه اجتماعی طرفداری، به این بهانه یک فیلم کوتاه از حضور سوکراتس در ویتلی پارک و یک مطلب خواندنی با عکس های دیدنی درباره ماجرای 20 نوامبر 2004 منتشر کرده که شما را به خواندن مطلب و دیدن فیلم دعوت می کنیم؛
مرد بزرگ و زمین کوچک، دو بطری و چند نخ سیگار
نوشته خواندنی حمید شهریاری درباره بازگشت دکتر سوکراتس به فوتبال همراه با مجموعه ای از تصاویر تماشایی از اسطوره فوتبال برزیل...
رقصیدن با توپ و سیگار کشیدن در رختکن...
فیلمی کوتاه و تماشایی که یک دقیقه و سی ثانیه ابتدایی آن به گل دیدنی دکتر به دینو زوف در جام جهانی و هنرنمایی او در جوانی اختصاص دارد و دو دقیقه و سی ثانیه بعدی اش به روز بازگشت سوکراتس 50 ساله به فوتبال...
دکتر سوکراتس، چهارم دسامبر 2011 در 57 سالگی درگذشت.
بیشتر بخوانید:
داستان دکتر سوکراتس؛ زنده باد دموکراسی!