رفتارهای خطرناکی که رانندگان با دوچرخه سواران در جاده ها دارند و از آن به عنوان شوخی تعبیر می کنند منجر به آسیب های جسمی و روانی زیادی در ورزشکاران می شود.
به گزارش ایسنا، فرقی نمی کند دوچرخه سوار، حرفه ای باشد یا فقط از روی علاقه و برای سلامتی سوار دوچرخه شده باشد در هر صورت از اذیت و آزار برخی از راننده ها در امان نیست.
این روزها گلایه رکابزنان از راننده ها بسیار زیاد شده است زیرا نه تنها فاصله ایمنی با دوچرخه سوار را رعایت نمی کنند بلکه برای برخی ها، دوچرخه سواران همانند یک سرگرمی هستند که با اذیت و آزار آنها حالا به هر شکل ممکن و با هر وسیله ای که دم دست دارند، فقط می خواهند چند لحظه شاد شوند؛ بدون اینکه فکر کنند این رفتار آنها چه بر سر سلامت جسمی و روانی دوچرخه سوار می آورد.
محسن رحمانی یکی از دوچرخه سواران حرفه ای و فعال ایران با انتشار فیلم و عکس های مختلف از آزار و اذیت رکابزنان تلاش زیادی داشته تا فرهنگ احترام به دوچرخه سواران در جاده ها ایجاد شود.
هر هفته یا شاید هر روز دوچرخه سواران مورد آزار و اذیت قرار می گیرند
رحمانی در گفتگو با ایسنا درباره اتفاقاتی که برای دوچرخه سواران افتاده و راه حل ایجاد فرهنگ احترام به حقوق رکابزنان در جاده ها، بیان کرد: ما هر هفته و شاید هر روز شاهد آزار و اذیت دوچرخه سواران هستیم اما من خیلی از فیلم ها را منتشر نمی کنم تا بیشتر از این، دیگر رکابزنان را ناراحت نکنم از طرفی کسانی که می خواهند وارد این رشته شوند با دیدن این فیلم ها ناامید و پشیمان نشوند.
او ادامه داد: شاید باورکردنی نباشد اما انواع و اقسام اتفاقاتی که فکرش را کنید برای دوچرخه سواران افتاده است. مثلا دوچرخه سواران را از پشت گرفته و به عقب کشیده اند، رویشان آب جوش و چایی ریخته اند، کتک زده اند و فحش داده اند و سیب یا سنگ را محکم به سمت دوچرخه سوار پرتاب کرده اند. خود من یک مرتبه در حین تمرین به طرفم سیب پرتاب کردند و به قدری این ضربه محکم بود که نفسم گرفت و برای مدتی کنار جاده نشسته بودم تا نفسم بالا بیاید. در تمام جاده های ایران این قبیل اتفاقات رخ می دهد. وقتی رکابزنان به من اطلاع می دهند که چه اتفاقی برایشان رخ داده ابتدا می پرسم برای کدام شهر است.
خوشگذران ها، تصور راننده ها از حضور دوچرخه سواران در جاده ها
رحمانی در مورد اینکه چرا راننده ها به آزار و اذیت دوچرخه سواران می پردازند، گفت: فکر می کنم به نوعی دیگر در این مورد کارشناس شده ام (با خنده). اما واقعیت این است که راننده ها، ما دوچرخه سواران را در جاده می بینند اصلا به حساب نمی آورند. به این فکر نمی کنند که این دوچرخه سوار که در جاده است شاید برای قهرمانی آسیا یا حتی المپیک تمرین می کند و تصورشان بر این است که دوچرخه سوار از روی خوشگذرانی به جاده آمده است. فکر می کنم راننده ها باید این را بدانند هر رکابزنی که در جاده های اصلی حضور دارد برای مسابقه تمرین می کند و اگر برای سلامتی بود خب به پارک می رفت.
او ادامه داد: راننده ها فکر می کنند دارند با ما شوخی می کنند اما این نکته را توجه ندارند که ما بر روی دو چرخه قرارداریم و تعادل ما خیلی کم است و خیلی راحت زمین می خوریم. حالا امثال ما که حرفه ای هستند تلاش می کنند که در این شرایط زمین نخورند اما خانم یا نوجوانی که تازه دوچرخه سواری را شروع کرده احتمال اینکه تصادف کند بسیار بالا است.
خدا نکند راننده بفهمد دوچرخه سوار خانم است
رکابزن ایران در پاسخ به این پرسش که بیشتر، دوچرخه سواران مرد مورد اذیت و آزار قرار می گیرند یا دوچرخه سواران زن، تصریح کرد: برای همه هست اما خدا نکند که راننده ها بفهمند که دوچرخه سوار یک خانم است، بیشتر اذیت می کنند. برای نمونه مدتی پیش در همین تهران، راننده یک خودرو 206، یکی از دوچرخه سواران خانم را اذیت کرد. راننده وقتی متوجه شده بود دوچرخه سوار خانم است نزدیک او شده بود و می خواست او را لمس فیزیکی کند و زمانی که موفق به این کار نشد فرمان خودرو را به سمت او گرفته بود انگار که می خواهد با ماشین به دوچرخه سوار بزند. دوچرخه سوار خانم هم بسیار ترسیده بود و خدا به او رحم کرد که زمین نخورد. در نهایت کار به شکایت رسید و خود من به عنوان یکی از شاهدان ماجرا بودم.
شوخی هایی که به کتک کاری بین راننده و دوچرخه سوار منجر می شود
او در پاسخ به این پرسش که اذیت و آزارهایی که راننده ها انجام می دهند گاهی اوقات به کتک کاری بین راننده و دوچرخه سوار هم منجر می شود، تصریح کرد: بله. ببینید تمرینات دوچرخه سواران خیلی سخت و طاقت فرسا است و در این شرایط ما هم تا حدی می توانیم خودمان را کنترل کنیم . تصور کنید چهار ساعت روی دوچرخه نشسته ای و تمرینات سختی را انجام داده ای و حالا با ضعف و خستگی در راه برگشت به خانه هستی بعد توسط یک راننده هم مورد آزار و اذیت قرار بگیری. بنابراین برخی اوقات کار به کتک کاری هم کشیده می شود ولی باز هم سعی می کنیم خونسرد باشیم.
او افزود: خود من به شخصه در چنین شرایطی می ایستم و با راننده ها صحبت می کنم و می گویم ما دوچرخه سواران هم مانند شما افراد معمولی هستیم و دوچرخه سواری هم شغل ما است و اینکه ما هم مثل خواهر و برادر آنها هستیم.راننده ها می گویند فقط قصد شوخی کردن داشته اند و خیلی از مواقع پس از شنیدن صحبت های ما، بابت رفتارشان عذرخواهی می کنند و حتی با ما دوست هم می شوند. به نظرم این مسئله با صحبت کردن و فرهنگ سازی حل می شود اما در رسانه ملی به خوبی در این مورد صحبت نمی شود.
ضررمالی که به رکابزنان وارد می شود
رحمانی در مورد آسیبی که به تجهیزات دوچرخه سواران در این آزار و اذیت ها وارد می شود نیز گفت: دوچرخه های ما ظریف و سبک هستند و با کوچکترین زمین خوردن آسیب می بینند. الان هم قیمت تجهیزات خیلی بالا رفته و قیمت یک دنده دوچرخه 3 میلیون تومان است. خود راننده ها باورشان نمی شود که قیمت یک طوقه دوچرخه 20 میلیون تومان است. در این آزار و اذیت ها اگر دوچرخه آسیب ببیند پیش آمده که کار به شکایت رسیده و حالا راننده اصلا نمی توانسته این هزینه را تامین کند و در نهایت دوچرخه سوار بی خیال شکایت خود شده است.
او در پایان گفت: ما در حال حاضر مشکل جدیدی هم داریم و راننده ها حین رانندگی به صورت مداوم سرشان در گوشی است که این مسئله منجر به حادثه های زیادی شده است. به نظرم تنها راه برای حل این معضل ها، فقط فرهنگ سازی است. ما دوچرخه سواران داریم تلاش می کنیم که در این زمینه کمک کنیم اما رسانه ها مخصوصا صدا و سیما خیلی موثر هستند چون مخاطبان بیشتری دارند.