مطلب ارسالی کاربران
مقایسه جمعیت ایرلند و انگلیس قبل از قحطی بزرگ و زمان حال
قحطی بزرگ ایرلند که به قحطی سیبزمینی نیز معروف است در بین سالهای ۱۸۴۵ تا ۱۸۵۲ میلادی در کشور ایرلند رخ داد و در آن حدود یک میلیون نفر از مردم بر اثر گرسنگی و بیماری جان باختند و بیش از یک میلیون نفر نیز به کشورهای بریتانیا، استرالیا، کانادا و بهویژه به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کردند. تعداد زیادی از این مهاجران نیز در طول سفر و در کشتیهایی که آنان را حمل میکرد از بین رفتند.
جمعیت ایرلند هنوز حدود ۲ میلیون نفر کمتر از جمعیت این کشور پیش از این رویداد است.
در سال ۱۸۴۵ میلادی بیشتر محصول سیبزمینی ایرلند سیاه و خراب شد. هیچکس نمیدانست که چرا چنین شده است. کشاورزان سیبزمینیهایی را که بهنظر میرسید سالم هستند برای سال بعد کاشتند. محصول سال ۱۸۴۶ بهطرز فاجعهباری از دست رفت. قیمت مواد غذایی افزایش یافت. خانوادههای تهیدست چیزی برای خوردن نداشتند و قادر به خرید دیگر خوراکیها نیز نبودند. گرسنگی افراد را در برابر بیماریها ناتوان ساخت. بر اثر گرسنگی و بیماریهای حاصل از آن حدود یک میلیون نفر جان باختند. قحطی در دهه ۱۸۵۰ فروکش کرد زیرا روستاهای ایرلند خالی از مردم شده بود. آفت سیبزمینی یک نوع قارچ بود. در سال ۱۸۸۲ کشف شد که سولفور مس میتواند این بیماری گیاهی را متوقف کند.
پیامدهای قحطی بزرگ ایرلند
در نیمه سده نوزدهم ایرلند رسماً جزئی از بریتانیا بود و بهترین زمینهای کشاورزی آن، متعلق به مالکان ثروتمند پروتستان انگلیسیتبار بود. کشاورزان و کارگران مزارع معمولاً ایرلندیهای بومی و کاتولیک مذهب بودند. در این مزارع معمولاً جو و گندم کشت میشد و محصول آن هم بیشتر به انگلستان صادر میشد چون در آن جا بهقیمت خوبی بهفروش میرسید و خوراک کشاورزان و کارگران ایرلندی عمدتاً سیبزمینی بود. قحطی سیبزمینی آتش ملیگرایی را مجدداً شعلهور ساخت بطوریکه سرانجام به استقلال بخش بزرگی از خاک ایرلند انجامید.