حالا کسی نمی پرسد چرا پرسپولیس نمی تواند بازی را کنترل کند. حالا همه دنبال ترند برکناری رییس هیات مدیره هستند.
به گزارش طرفداری، بدون هیچ تردیدی این مساوی برای پرسپولیس در دربی 94 یک شکست محسوب می شود. هم به خاطر اتفاقاتی که در بازی رخ داد و بازی را در لحظه آخر از دست داد و هم با توجه به جایگاه این تیم در جدول و با استناد به سه مساوی پی در پی که قبل از این بازی مقابل نساجی، ذوب آهن و سپاهان ثبت شده بود.
پرسپولیس بعد از دریافت گل، تمام ترس اش از دربی ریخت؛ در همان ثانیه 67 فهمید بالاتر از سیاهی رنگی نیست و شروع کرد به کنترل بازی اما توپ هایش روی هوا بود، در حالی که مهاجم سرزن نداشت. پرسپولیس در همان نیمه اول هم دو موقعیت عالی گلزنی داشت که از دست داد. در نیمه دوم وضعیت عوض شد و پرسپولیس توپ را روی زمین آورد و عمق خط دفاعی استقلال را نشانه گرفت. وضعیت بهتر شد، هم مهدی عبدی پایش به گلزنی باز شد، هم وحید امیری. اما دقیقا در همان لحظاتی که نقش تفکرات یک مربی نمود پیدا می کند پرسپولیس باز هم نتیجه را وا داد، درست مثل دربی 93، فینال لیگ قهرمانان آسیا، بازی با ذوب آهن و دقایق آخر بازی دیروز. پرسپولیس به راحتی می توانست توپ را کنترل کند. برانکو و کالدرون این را به بازیکنان آموخته بودند که وقتی یک گل جلو می افتند چطور گل مفت نخورند اما این آموخته ها رفته رفته کم رنگ می شود و روی نیمکت هم وضعیت عجیب و غریب است.
پرسپولیس به راحتی 15 دقیقه های آخر بازی را که باید کنترل کند از دست می دهد. در ربع ششم بازی، عملکرد و تفکر یحیی گل محمدی و کادر فنی باید خیلی بهتر از این باشد.
شاید بهترین و ساده ترین راه فحاشی به نوراللهی و ترند کردن هشتگ اخراج رسول پناه باشد، کار سخت انتقاد از اندیشه های یحیی و مقابله با مشاوران رسانه ای اوست که راه را به اشتباه می روند.
حالا کسی نمی پرسد چرا پرسپولیس به راحتی آب خوردن دربی ها را از دست می دهد. به هر حال یحیی تا به امروز چهار دربی را پشت سر گذاشته که هیچ‌کدام را نبرده آن هم به این دلیل که یحیی گل محمدی در مواقع بحرانی نمی‌تواند بهترین تصمیم را برای تیمش بگیرد. او قبلاً در دربی 93 هم همین راه را رفت و در لحظات پایانی بازی برده را با مساوی عوض کرد. یحیی تمرکز ندارد که اگر داشت، قطعا باعث میشد تغییرات بهتری در یک ربع پایانی بازی داشته باشد. وقتی دقیقه 90 است و تو یک گل پیش هستی می توانی با دو تعویض هم وقت را نگه داری، هم در حملات پیاپی حریف توقف ایجاد کنی و هم بازی را از تب و تاب بیاندازی. اما این اتفاق نه در دربی حذفی رخ داد که پرسپولیس کلی بازیکن داشت و نه در دربی دیروز که انصاری و عالیشاه و سعید حسین‌پور و مهدی خانی و شیری و شریفی روی نیمکت بودند و حتی اگر توانایی ده دقیقه بازی را هم نداشتند، می توانستند وقت را به نفع پرسپولیس تلف کنند. مگر این بازیکنان انتخاب یحیی نیستند؟
پرسپولیس بابت از دست رفتن موقعیت های نوراللهی مقصر نیست، یحیی بابت تصمیماتی که نمی گیرد مقصر است و باید پاسخگو باشد. اما موضوع این است که گل محمدی هیچ وقت پاسخگوی سوالات فنی نیست.
محمود فکری جلو افتاد. یک تعویض اشتباه کرد و تیمش وا داد و عقب افتاد اما آن قدر تعویض کرد تا بازی باخته را به تساوی بکشد. در حالی که پرسپولیس اول باخت و بعد مساوی کرد و بعد هم برد اما آن قدر مربیانش تمرکز نداشتند تا بازی برده را به تساوی کشاندند.
راستی تمرکز کادر فنی پرسپولیس کجاست؟ یحیی چقدر برای تمرین وقت می گذارد و چقدر برای گفتگو با مشاوران رسانه ای اش؟ وقت یحیی چقدر در اینستاگرام می گذرد؟ در این روزها که تماشاگر به ورزشگاه نمی آید و شبکه های اجتماعی جای جولان تماشاگران شده، برای مربی کنترل کردن فضای مجازی لازم است اما کافی نیست. این راهکارها نمی تواند در بلند مدت، جایگاه یحیی را محکم کند. هر ترفندی تاریخ مصرف دارد.