تیم های استقلال و تراکتور از ساعت 14:30 به مصاف هم رفتند. استقلال در دیدار مقابل تراکتور 3 تغییر را نسبت به دربی در ترکیبش تجربه کرد. شیخ دیاباته جایگزین احمد موسوی مصدوم شده بود و وریا با این تغییر یک پست عقب تر رفت، داریوش شجاعیان هم جایگزین آرش رضاوند مصدوم شده بود و اشتباهات عارف غلامی در دربی او را از ترکیب آبی های تهران خارج کرد و محمد دانشگر در این دیدار به عنوان زوج دفاعی محمدحسین مرادمند بازی کرد.
به گزارش طرفداری، استقلال محمود فکری در این دیدار هر سه مهاجمش را یعنی شیخ دیاباته، مهدی قائدی و ارسلان مطهری را برای اولین بار فیکس کرد. همزمان بازی دادن این سه بازیکن در نیمه دوم دربی 94 باعث مطرح شدن انتقادات زیادی نسبت به این تصمیم محمود فکری شد چرا که با به زمین آوردن شیخ دیاباته به جای احمد موسوی و تشکیل مثلث CAM، آبی ها ریتم بازی را از دست دادند و با دریافت 2 گل تا آستانه شکست در این دیدار رفتند. در سیستم 1-3-2-4 امروز استقلال، که شمایل 3-3-4 را در نگاه اول تداعی می کرد، شیخ دیاباته مهاجم وسط بود و ارسلان مطهری و مهدی قائدی هم به عنوان وینگر های چپ و راست بازی می کردند. استقلالی ها در هنگام دفاع غالبا آرایش 2-4-4 به خود می گرفتند.
محمود فکری اما در این دیدار از همان ابتدا سه مهاجمش را بازی داد و البته این بار ما کاملا نمایش متفاوت تری نسبت به دیدار گذشته از این سه بازیکن دیدیم.
از بازی با گل گهر سیرجان بود که ارسلان مطهری با دوندگی و پرسی که می کرد برای استقلال موقعیت سازی می کرد و در بازی مقابل آلومینیوم هم این اتفاق تکرار شد و در بازی برابر پرسپولیس همین پرس و فشاری که ارسلان روی مدافعان حریف می آورد باعث به ثمر رسیدن گل اول استقلال در همان دقایق ابتدایی شد تا بازی امروز مقابل تراکتور این استراتژی کمک زیادی را در امر گلزنی به استقلالی ها کرده و در بازی مقابل تراکتور تقریبا به برنامه اول و اولویت آبی های تهران برای ایجاد موقعیت تبدیل شده بود. استقلالی ها از نظر پرس از جلو بازی به بازی پیشرفت کرده اند و این استراتژی به یکی از استراتژی های مورد علاقه کادر فنی استقلال تبدیل شده است.
در بازی امروز هم به وضوح دیدیم که آبی های تهران با مهره های هجومی شان فشار شدیدی را روی بازیکنان صاحب توپ تراکتور می آوردند با این تفاوت که در بازی های قبلی به نوعی فقط ارسلان در این پرس شرکت می کرد اما در این بازی هر سه ضلع مثلث CAM در پرس از جلوی آبی ها شرکت می کردند و گاها هافبک های تیم هم در این برنامه شرکت می کردند.
روی گل اول استقلال، شیخ دیاباته با فشاری که روی مدافعان تراکتور آورد خودش را صاحب توپ کرد و با یک دریبل و شوت زمینی دروازه قرمزهای تبریزی را گشود.
روی گل اول دیدیم که مهره های هجومی استقلال علاوه بر پرس بازیکن صاحب توپ، دو گزینه پاس شجاعی را هم تحت فشار قرار می دهند و سرانجام شیخ دیاباته صاحب توپ شد.
این برنامه همان طور که بر طراوت خاصی که به بازی استقلالی ها داده است می تواند برای آبی ها به یک برنامه ناکار آمد هم تبدیل شود. در بازی مقابل پرسپولیس دیدیم که استقلال با همین سه مهاجم نتوانست کاری به پیش ببرد و اصلا پرسپولیس به استقلال فرصت پرس نمی داد، علاوه بر سردرگمی هافبک های استقلال و اشتباهات سریالی مدافعان استقلال، بازی مستقیم و توپ های بلندی که از زمین سرخ پوشان ارسال می شد هم فرصت پرس را به استقلال نمی داد و با این ارسال ها نقش هافبک ها و مهاجمان استقلال کمرنگ تر می شد و مدافعان آبی ها به نقش اول داستان تبدیل می شدند که در آن بازی هم انواع و اقسام اشتباهات را انجام دادند تا آبی ها 2 گل دریافت کنند. به نوعی تیم حریف هر گاه در زمین خود با پاس های عرضی به دنبال منافذ خالی در ساختار دفاعی استقلال باشد، ضریب اشتباهات مدافعان آن تیم بالا می رود چرا که اسیر پرس سنگین مهاجمان استقلال می شود اما اگر یک تیم به صورت vertical بازی کند و به دنبال خلق موقعیت از کانال های طولی باشد، می تواند با یک ارسال یا پاس طولی خط حمله و هافبک استقلال را از بازی خارج کند و پرسینگ آبی ها را از کار بیاندازد.
یکی دیگر از مشکلاتی هم که استقلال می تواند در این سیستم با آن مواجه شود، رویارویی با تیم هایی است که مالکیت را در اختیار استقلال قرار می دهند و با تشکیل عرض 5 نقره یا 4 نفره به دنبال دفاع کردن هستند. استقلال در چنین مواقعی صاحب توپ می شود و باز هم به این قضیه می رسیم که آبی ها در امر بازیسازی مشکل دارند و این قضیه هم به دلیل طراوت کمی است که در خط هافبک استقلال هنگام مالکیت توپ قرار دارد. البته داریوش شجاعیان در این دیدار با جنگندگی ای که داشت پایه گذار گل سوم استقلال شد که همین اتفاق هم به قضیه پرس از جلو استقلالی ها بر می گشت.
استقلال تراکتور را با پرس از بالا برد و می توانیم استفاده از این برنامه را هوشمندانه بدانیم اما به قول معروف با یک گل بهار نمی شود، برای اجرای یک بازی ایده آل و بی نقص آبی های تهران نیازمند اضافه شدن چندین مولفه دیگر به ترکیب شان هستند. علاوه بر بازیسازی هافبک های این تیم، ساختار دفاعی این تیم هنوز دارای اشکالاتی است و در این دیدار به دلیل این که تراکتوری ها ترکیب مناسبی را برای این بازی انتخاب نکرده بودند خیلی محک نخورد. آبی های تهران در هفته های اخیر نشان داده اند روی توپ های بلند ضربه پذیر هستند از گل محمد طیبی و فرشاد احمد زاده تا گل هایی که این تیم در دربی دریافت کرده است. مدافعان استقلال در یارگیری و اصل پوشش دارای اشکالاتی هستند که در این دیدار به دلیل نحوه بازی تراکتور خیلی به چشم نیامد. البته حضور محمد دانشگر که روی توپ های هوایی بهتر از عارف غلامی کار میکند دفاع استقلال را قرص و محکم تر کرده است.
البته تعویض های فکری هم در این دیدار خیلی تعریفی نداشت و تعویض یکی از دفاع وسط های تیم تمرکز آبی ها را به هم ریخت و روی همین قضیه هم گل خورند. استقلال این بازی را با ترفند نتیجه گرایانه محمود فکری برد، خوب هم برد تا کادرفنی استقلال در حاشیه امنیت قرار بگیرد اما درست در نقطه مقابل خط حمله استقلال که با سه گل و دو پاس گل (دو گل از شیخ، یک گل و یک پاس گل از مهدی قائدی و یک پاس گل از ارسلان مطهری) خیال آبی را راحت کرد. این تیم هنوز در مرکز میدان در فاز بازیسازی و همچنین در خط دفاعی اش، ایرادهایی دارد که محمود فکری باید آنها را هم برطرف کند.
این پیروزی پرگل این اعتماد به نفس را به کادرفنی استقلال می دهد که با آرامش و اطمینان بیشتری دنبال رفع ایرادهای باقی مانده باشند. محمود فکری با پرس از جلو مقابل تراکتور، منتقدها را هم پرس کرد. او این فرصت را دارد که حالا در جایگاه برنده مقتدر، سراغ اصلاحات بعدی برود.
فوتبال محمود فکری فوتبال نتیجه گراست، اصولا فوتبال نتیجه گرا نباید حتما فوتبال زیبا هم باشد. برای تماشای فوتبال زیبا باید صبور بود. شاید بهتر باشد هوادار استقلال با این واقعیت کنار بیاید. فوتبال نتیجه گرا، ایده آل هوادار استقلال نیست اما الان واقعیت این تیم همین است که فرصت لازم برای ارائه فوتبال زیبا را نداشته و باید با همین فوتبال نتیجه گرا سر کند.
پی نوشت: مثلث CAM اشاره به حرف C اول اسم شیخ دیاباته که با CH شروع می شود و حرف A ابتدای اسم ارسلان و حرف M ابتدای اسم مهدی قائدی است.
