استقلال این روز ها حال خوبی ندارد. برای چندمین سال پیاپی است که در مقطع زمانی مشابه این جمله را از زبان پیشکسوت های این باشگاه و رسانه ها می شنویم؟ استقلال باز هم صدرنشین شد و این صدرنشینی باز هم خیلی دوام نداشت و آبی ها در حالی از لحاظ جدولی پایین تر از رقیب سنیتی خود هستند که یک بازی هم بیشتر از آن ها انجام داده اند...
به گزارش طرفداری، پذیرش اشتباهات و نحوه برخورد با انتقادات یکی از بزرگترین مهارت هایی است که یک سرمربی می تواند با آن مشکلات زیادی را حل کند. در واقع تا مشکلات را نبینیم نمی توانیم چاره ای برای حل آن ها بیاندیشیم.
محمود فکری در قالب شخصی وارد باشگاه شد که بیشتر از هر شخص دیگری پیراهن استقلال را بر تن کرده بود، قهرمانی های زیادی را با استقلال تجربه کرده بود و در دوران بازی اش به عنوان یک دربی باز تمام عیار شناخته می شد.
همین پیش زمینه ها و سوابق به راحتی می توانست او را به یک سرمربی بزرگ و فاتح در استقلال تبدیل کند. شاید با خودتان بگویید هر بازیکن خوبی نمی تواند سرمربی خوبی باشد. اما محمود فکری فصل گذشته در نساجی نشان داده بود که می تواند سرمربی خوبی هم باشد. فکری در لیگ یک جزو مربیانی است که با حضورش روی نیمکت هر تیمی می تواند به راحتی آن تیم را وارد کورس صعود به لیگ برتر کند. اما آن همه انتظار از محمود فکری به کجا رسید؟
دستیار ها و آنالیزور ها این روز ها در فوتبال مدرن حرف زیادی برای گفتن دارند. محمود فکری آن قدر بک گراند خوبی در دوران بازی گری و سرمربی گری اش داشت که تنها حضورش روی نیمکت می توانست برای تیم موثر باشد و با سپردن کار ها به یک دستیار مطمئن قطعا شرایط طور دیگری رقم می خورد. خود حاج محمود هم این اتفاق را در نساجی تجربه کرده و ارزش یک دستیار خوب را درک کرده است. از همان روز های اول حضورش در استقلال انتقادات ریز و درشتی در مورد کادرفنی عریض و طویلش به او وارد بود. اما از اطرافیانش به عنوان بهترین کادر فنی لیگ یاد کرد و از همان اول برخورد خوبی با انتقادات نداشت...
برای درک این قضیه کافی است یک بار به ترکیب کادر فنی استقلال توجه کنید. البته حضور یک دستیار خوب صرفا نمی تواند ضامن موفقیت یک تیم باشد اینکه خود سرمربی هم سوت تمرین را به چه کسی می سپارد هم قضیه مهمی است....
از قضیه کادرفنی که فاصله بگیریم به یک سوالی که این روز ها به یک کلیشه تبدیل شده است می رسیم.
استقلال محمود فکری زیبا فوتبال بازی نمی کند؟
شاید همین سوال به تنهایی در بخش زیادی از ناکامی های استقلال در 15 بازی ابتدایی این فصل تاثیر گذار بود. این سوال چه از سوی دشمنان باشگاه، چه از سوی هواداران و چه از سوی کارشناسان مطرح شده باشد، توانست استقلال را به هم بریزد. این به هم ریختگی هم تنها به خاطر طرز برخورد کادرفنی با این سوال بود. کادرفنی استقلال در این فصل زمانی که تیم صدرنشین بود، رتبه استقلال را سپر انتقادات می کرد و حالا هم که تیم صدرنشین نیست امتیازات این فصل را با امتیازات فصل گذشته مقایسه می کند.
این جا است که باید بگوییم حاج محمود قرار نیست در فصل اول آن هم در حالی که فرصت زیادی برای آماده سازی نداشته اید، زیبا بازی کنید. همین توهم و شک زیبا بازی نکردن شاید یکی از اساسی ترین دلیل های تغییر سیستم های بی جهت در استقلال است.
آخرین قهرمانی استقلال به سال 92 بر می گردد. قبل از هرچیزی باید ذهنیت این تیم ترمیم شود و این ذهنیت و اعتماد بازیکنان به کادرفنی با کسب یک جام می تواند برگردد. پس اشکالی هم ندارد که استقلال نتیجه گرا بازی کند. مگر بقیه تیم ها زیبا بازی می کنند؟
یکی از مشکلات اساسی همین قضیه است که کادرفنی استقلال نتیجه گرا بازی کردن را یک ایراد می داند و این اعتقاد در فصلی به وجود آمده استکه سایر تیم ها هم خیلیبازی چشم نوازی را ارائه نمی دهند اما جواب های محمود فکری به این سوال شرایطی را رقم زد که پیکان انتقادات رو به استقلال باشد.
کادر فنی آبی ها نباید امتیازات استقلال در این فصل را با فصول گذشته مقایسه کند. آبی ها اگر از خود هواداران فرصت می خواستنتد قطعا با واکنش های بدتر از این وضعیت کنونی مواجه نمی شدند. هواداران استقلال چندین فصل است که پای این تیم صبر کرده اند و قطعا یک فصل دیگر را هم برای موفقیت این تیم حوصله می کردند اما این اتفاق مستلزم آن است که بارقه هایی از امید و پیشرفت هم در تیم دیده شود و استقلال این قدر بین سیستم های مختلف سردرگم نباشد. شاید الان کار از کار گذشته باشد اما هنوز خیلی هم دیر نشده و محمود فکری می تواند با پیروزی در بازی های پیش رو آن هم با فوتبالی نتیجه گرا خودش را به نیمکت استقلال تحمیل کند و وارد کورس قهرمانی شود. سرمربی آبی ها باید مثل روز گذشته با هواداران رو راست و مستقیم صحبت کند و پشت توجیهات پنهان نشود.